İki kız kardeş olan Mabel (Mebıl) ve Violet (Vaylıt) birbirlerinden son derece farklıydılar. Birbirlerine benzemiyorlardı. Düşünceleri farklıydı. Oyun oynayışları farklıydı. Davranışları farklıydı. Bazen birbirlerinden hoşlanmıyorlardı bile. Yazın sonlarına doğru, bir gün evlerine bir paket geldi. Paket, Mabel ve Violet adına gönderilmişti. Kare şeklindeki paket; parlak, beyaz bir kağıda sarılmış ve bantlanmıştı. Oldukça ağırdı. Mabel gönderenin […]
12 Haziran, Cuma günü altıda uyandım. Eh! Doğum günümde de bilmem kaça kadar uyuyacak değilim a! O saatte kalkınama kızacaklarını bildiğim için, yediye çeyrek kalaya kadar yatakta oyalandım. Daha fazla dayanamadım sonra, kalkıp yemek odasına gittim. Moortje (kedi) beni öyle bir karşıladı ki!.. Saat yediyi az geçe annemle babamın yanına gittim, sonra da yemek odasındaki […]
Bir gün, L ’oeil ecoute’u (Göz D inliyor) aldım elime. Güzel bir baskıydı, resim li. H arika yazılar vardı içinde: “Avril en Hollande” (H ollanda’da N isan), “Jan Steen”, “Nicolas Maes”. R em brandt’la ilgili daha önce hiç okum adığım türden yorum lar, R em brandt’ın üç tablosu. Paul Claudel İspanyol resim sanatının bir […]
Ey beyliğini özgürlüğünde arayarak evvelden ahirden, eninde sonunda bulmazsam rahatım olmaz diye, belini berk kuşayıp, yollara çıkan adam… Yollarda, sahralarda, dağlarda, ovalarda aradın. Yolun yerde olduğunu bilsen de, gözlerini bir daha gökyüzünden ayıramadın. Seni görenler, “Bu yerden yürüyor ama yönünü gökyüzünden alıyor” diye, hayret ediyorlar. Muhakkak öyle olması gerektiğini bilenler, yolların gök gibi berrak ve […]
Kaybolmuştum, alaca karanlık çoktan çökmüştü, saatlerdir araba sürüyordum ve benzinim nerdeyse bitmek üzereydi. Karanlık içindeki bu ıssız tepelerde yolda kalmak düşüncesi korkutuyordu beni, bu yüzden bir işaret direği görünce sevindim ve motoru durdurup yokuş aşağı inerek bir benzinciye girdim. Görevliyle konuşmak için bir pencere açtığımda dışardaki hava öylesine soğuktu ki yakamı kaldırdım. Adam depoyu doldururken […]
Constance için… – Ne diyorsun ? – Onları götüreceğim, diyorum. Biraz uzaklaşmak iyi gelecek…- – Peki ne zaman ? diye sordu kayınvalidem. – Şimdi. – Şimdi mi? Herhalde şimdi gitmeyi düşünmüyorsun… – Düşünüyorum. – Ne demek oluyor bütün bunlar? Saat neredeyse on bir. Pierre, sen… – Suzanne, ben Chloe’yle konuşuyorum. Dinle Chloe, sizi buradan uzaklara […]
Okuldan tiksiniyorum. Dünyadaki her şeyden daha fazla tiksiniyorum ondan. Ve hatta daha da fazla… Okul, hayatımı mahvediyor. Üç yaşıma kadar mutlu olduğumu söyleyebilirim. Tam olarak hatırlayamıyorum ama, bence her şey yolundaydı. Oyunlar oynuyor, Küçük Boz Ayı kasetimi on kez üst üste izliyor, resimler çiziyor ve çok sevdiğim oyuncak 10 Anna Gavalda köpeğim Grodoudou’ya binlerce öykü […]
1944 ilkbaharında son sayfalarını yazdığım Artemisia adlı anlatının tutkulu hedefleri geçmişin ve günümüzün hayatlarını yeni bir yakınlaştırma ve örtüştürme denemesi, tarih ve edebiyatın birlikte yaşayabilmeleri için yeni bir ölçüt; eski ve arı İtalyan halk dillerimizin kendine özgü, temiz pınarlarından akıp gelen lisanını bugün yürürlükte olan İtalyan edebiyatının piç/eme bataklığına yeni bir sızdırma girişimiydi. O yaz, […]
“ N e yapıyorsun Cusi?” Yaşlı bir Yerli durup, uçurumun kenarındaki kayaya uzanmış, aşağı vadiyi seyreden çocuğa bakrı. Yaşlı Yerli’nin yavaş, derin sesi dağlar dünyasının sessizliğini bozdu. Çocuk ayağa fırladı. Esmer yüzü mutlulukla parlıyordu. Kara gözleri heyecandan ışıl ışıldı. “Ah, Chuto!” diye yanıtladı, “Onları yine gördüm, Chuto.” Chuto’nun soru dolu bakışları üzerine devam etti: “Onları […]
Hatırlayabildiğim kadarıyla uzun bir . süredir, insanları neyin harekete geçirdiğini anlamaya çalışmaktayım. Daha küçük bir çocukken, kendimi rahatsız hissettiği m durumlarda, bazı çocukların neden kendilerine güvenli gözüktüklerini merak ederdin::ı. Blöf mü yapıyorlardı? Yoksa kazanmak onların özelliği miydi? Yıllar sonra, kendime bu insanların nerede olduklarını, neler yaptıklarını sordum. Acaba iş görüşmelerinde ya da aşk ilişkilerinde aynı […]
Ölüm griliğine sahip beden, yayılan kanla lekelenmiş karın içinde yüzüstü ve çırılçıplak yatıyordu. Hava eksi on beş dereceydi ve fırtına sadece birkaç saat önce dinmişti. Gün doğumunun soluk ışığında boylu boyunca uzanan pürüzsüz karın üzerindeki birkaç ayak izi, yakındaki buzdan yapılma binaya gidiyordu. Bir handı burası. Ya da en azından bu kasabada han sayılan yerdi. […]
O anda uyuyordum. Bir an sonrasında birinin çay yaparken çıkardığı o tamdık seslerle uyandım. Ama uyanmaya niyetlendiğim vakitten altı dakika erkendi. Niye? Sonra anladım. Teğmen Ekalu nöbetteydi. Bir şeye içerlemişti ve hatta biraz öfkeliydi. Karşısındaki duvar, Athoek Istasyonu’nu ve etrafındaki gemileri gösteriyordu. Bu açıdan bakınca bahçelerinin üzerindeki kubbe pek seçilmiyordu. Athoek’ın kendisinin yarısı gölgedeydi, diğer […]
“Şartları göz önüne alırsak, başka bir teğmeninin olması daha iyi olur.” Engin Radchaai bölgesinin (o an için) hükümdarı olan Anaander Mianaai nakışlı ipek yastıkla kaplı geniş bir koltukta oturuyordu. Binlerce bedeninden benimle konuşanı on üç yaşında görünüyordu. Siyahlara bürünmüştü ve esmerdi. Radch bölgesinde en üst rütbe ve mertebeyi temsil eden aristokratik hatlar şimdiden yüzüne oturmuştu. […]
