Ekrem Acar – Bağırıp Çağırmadan Çocuk Eğitimi

Anne ve baba olmak, yalnızca aynı evin paylaşıldığı ortak bir yaşam kurmaktan ibaret değildir. Aile olmak: Birbirini anlamak; birbirinin duygularını, düşüncelerini paylaşmak, birbirine yakın olmak ve her bir aile bireyiyle ayrı ayrı iletişim kurmak .demektir Genellikle “Ana – babalık, önceki kuşaklardan veya yaşayarak deneyimler sonucu öğrenilir” denilse de ana babalık; diğer tüm öğrendiklerimiz gibi öğrenilebilir. Ancak bu, her zaman yeterli olmamakta ve hızla değişen yaşam şartları, yeni bilgilerin .öğrenilmesini zorunlu kılmaktadır Aile, toplumun en önemli temel taşlarından birisidir. Aile olmadan ise toplumdan bahsetmek olanaksızdır. Çünkü toplumu oluşturan fertler, bir aile içinde yetişmektedirler. Onları diğer canlılardan ayıran en temel farklardan bir tanesi de fertlerin dünyaya geldiklerinde hiçbir bilgiye sahip olmamaları; gerekli tüm bilgileri .içinde büyüdükleri aile ortamından almış olmalarıdır Oysa diğer canlılarda durum böyle değildir. Onlar, sevk-i ilahi olarak; yani Allah’ın .onları programlaması sonucu hareket etmektedirler İnsanlar ise aldıkları eğitim ve terbiyeye göre hareket ederler. İnsanın terbiyeyi ilk aldığı yer ise aile ortamıdır. Yani, aile çocuğa ne verirse çocuk onunla büyüyecek ve çocuk, toplumun bir ferdi olacaktır. Aile çocuğa vereceği bu eğitimi, çocuğun dünyaya gözünü açtığı ilk andan itibaren vermesi gerekmektedir. Aksi takdirde, yani eğitim zamanında verilmezse, çocuk bir takım problemlerle büyüyecek ve belki de .

telafisi mümkün olmayan sorunlar yaşanacaktır günlerden bir gün, kırlangıcın birisi, bir adama aşık olmuş ve adamın penceresinin… önüne konup adama şöyle demiş: «Ben seni çok seviyorum. Lütfen, pencereyi açıp «…beni içeri al da birlikte yaşayalım Adam; «Olmaz alamam… Sen bir kuşsun. Bir kuş bir adama hiç aşık olur mu?» demiş. Kırlangıç tekrar: «Lütfen, pencereyi açıp beni içeri al. Birlikte yaşarız. Hem ben sana dost ve arkadaş da olurum. Canın da sıkılmaz. Birlikte yaşar gideriz…» Adam «…yine reddetmiş: «Olmaz. Alamam… Git başımdan Üçüncü ve son kez kuş, adamın penceresinin önüne konmuş ve adama şöyle demiş: «Lütfen, beni içeri al. Artık soğuklar da başladı. Dışarıda kalamam. Biliyorsun, ben yalnızca sıcak havalarda yaşayabilirim. Eğer beni içeri almazsan, ben de başka sıcak ülkelere gitmek zorunda kalırım. Lütfen beni içeri al da burada kalayım. Birlikte yemek yeriz, ben omzuna konarım; seni neşelendirir, sana arkadaşlık ederim.

Hem sen de benim gibi yalnızsın…» Adam kırlangıca: «Git derhal başımdan! Ben yalnız da kalabilirim» demiş ve kuşu kovmuş… Kırlangıç, bu cevap üzerine üzüntülü bir şekilde .uçmuş ve uzaklara gitmiş Adam, kırlangıç gittikten sonra düşünmüş kendi kendine: «Ben ne aptal, ne kadar akılsız bir adamım… Niçin kırlangıçla birlikte kalmayı kabul etmedim ki sanki? Ne güzel birlikte kalırdık…» Çok pişman olmuş…

.