Bekir Yıldız – Harran

Vites buyultliyor §Ofor. ince bir demir <;ubugu itiyor. Pedahn uzerinde eski bir ayakkab1. PistonJar bastmyor. Yuzbinlerce y!l once ya§amakta, olan insanlar, ormanlarla birlikte petrol olmu§lar sanki. Yamyorlar §imdi silindirlerin i<;inde. l§iklara yakla- §lyoruz. Gaz pedahndan uzakla§Jyor eski ayakkab1. Binlerce insamn yanmas1, birka<; saniye sonraya kahyor. Topkap1 surlanna yakla§Jyoruz. Agz1, yuksekliginden geni§. Fatih’in a<;tlgl kli<;lik delikten, eli kih<;h, kalkanh askerler ge<;mi§ once. Arabalara dar gelmi§ ama, top, tlifek darbeleri. Bat! doluyor §imdi, Bizansm duvarlanm y1karak! Sola donuyoruz. Yillar once babam1 da buradan gotlirmli§tlik gommeye.

Boydan boya mezard1 buralar. Y1kilmaya ba§- lanml§ son y!llarda. Tabutumuza iz surduren, ya§amadan olen, oldukten sonra <;oken mezarlannda agJda oturan, one, arkaya devrilmi§ mezar ta§lan vardi. Bunlan dli§linurken iniyorum minibusten. <;evreme bakn11yorum bir sure. Sag1mda Anadolu garajL Yuzlerce otobus goruyorum. Sanki, duran araba5 lan, sabitle§tirmeyi kafataslar sagllyor. Ya da yag gibi kaylp giden, kaylp gel en ara<;lar’ oliilerin kernigiyle kanlml§, beyaz bir asfaltta gidiyorlar. Ba§lrru biraz geriye <;eviriyorum. Az once ge<;tigirniz Topkapl surunu goriiyorum yeniden. <;iiriik, eksik bir ag1zda panldayan biricik terniz, altm di§ gibi suluyor. A§agllara, Yedikule’ye dogru, y1k1k dokuk uzamyor <;iinku surlar. Belki de diyorum kendi kendime: ~u suada, ahyla beraber bir agacm golgesinde, sur kovugunda uyuyan birisi vard1. i§te, eli bl- <;akll kalpazanlar yakla§1yorlar. Sahibinin uyumasmdan yararlamyorlar.

All kesiyorlar bir solukta. Etini <;uvallara dolduruyorlar. Ve sahibi uyandlgmda, yulan hala agaca bagll bir at iskeleti gorecek, binlerce arabamn gelip ge<;tigi Topkap1 surunun az otesinde … CAMlARA YAZILMI~ TURKiYE Ankara’ya hemen. 302 Mercedes, Tokat. Havah Apollo. Ankara, Adana, Mara§ … Eski§ehir’e kalk1yor. Ko<; abey. Saranlar Konya’ya. Aran’a bir bilet. <;anakkale uzerinden izmir. Buyur… Beye bir bilet kes! Kli<;lik kli<;lik yaz1haneler. Camlara Turkiye’yi yazmi§lar. Durahyorum. Camlarda Gaziantep’i anyorum. vis … Birka<; ki§i ba§Jma dolu§uyor.

Az otemde konu§malar. Harput geldi, btekisi hamm. Bu kalk1yor. Van’a direk serYolculuk? Antep’e, diyorum. Son durak m1? diye tamamhyor bir ba§kas1. Urfa’ya, diyorum. Oradan Harran’a. 7 Oyleyse Cesur’la gideceksin. Nizip’te kalacagJm birka<; gun. Antep… <;ayJragasJ, Sentur, Maz, Fmd1kh Taros, Seri Emniyet… Birisinin arkasma tak1hyorum. – Beye bir Antep kes, diyor, yaz1haneye girdigimizde. – Ak§am i<;in mi? diye soruyor bilet kesen. – Evet, diyorum. Listeyi a<;Jyor. – 27, 35 numara.

– istemem. ~uras1 bo§ degil mi? diye 9 numaray! gosteriyorum. – Olmaz, diyor bilet kesen. Bayan yamd1r veremeyiz. Herkesin anas1, bacJsl var. – Vard1r ya, diyorum, vard1r. Ba§ka yerden ahnm oyleyse. Avc!lar pe§imde. – Bizim otobusler havah Magirus, diyor birisi. bnu arkas1 farketmez. U<;aga bindin mi sen hi<;? Bir ba§kas1 atlhyor. – Bakarsm, korlemeden Bussing’e dli§ersin, ba§ka firmada. Konya ovasma vurunca anlarsm, Hanyay1, Konyay1. Zil takml§ dansoz gibi §mgndar camlar. – Man, diyorum ben de alay olsun, diye.

OnJar kavi araba. Hele 575’ler … – Bu hatta Man <;ah§maz ki… Yeniden carnian okumaya ba§hyorum. istanbul, Ankara, Antep … Ba§ka bir yaz1hane …

.