Carlos De Sa Rego, F. Tonello – Yıldızlar Savaşı

23 Mart 1983 günü, Beyaz Saray’ın ova} bürosunda Ronald Reagan, Sovyet askeri tehdidi üzerine alışılmış söylevlerinden birini televizyon kameralan karşısında vermekteydi. Amerika Cumhurbaşkanı demecine son verirken beklenmedik bir konuya değinerek herkesi şaşırttı: Reagan, bilim adamlanın harekete geçmeye çağırıyordu. Başkan, Amerikalı bilginlerden, o güne kadar hiç kimsenin düşünmeye cesaret edemediği çok büyük bir girişimi başlatmalanm istiyordu: “nükleer silahlan etkisiz ve kullanılamayacak hale getirmek”. Ronald Reagan, savaş halinde ABD kentlerine ve askeri hedeflerine düşecek Sovyet nükleer füzelerini havada yokedebilecek bir çeşit “hava kalkam” düşlüyordu. Kameralar Başkamn üzerinden ayrılır ayrılmaz Amerika medyaları, hemen, tasanya çok uygun bir ad taktılar: ‘”Yıldızlar Savaşı”. Başkan Reagan’ın en yakın dostlannın tasarladığı lazerler, elektromanyetik toplar ya da uzay muharebe platformlan, çağımızın silahlanndan çok Steven Spielberg ve George Lucas’ın ünlü filmlerindeki uzay araçlarına benziyordu. Amacımız, 23 Mart 1983’teki söyleYin ürünü olan ve daha sonra Strategic Defense Initiative (SDI = Stratejik Savunma Girişimi) adı verilen Amerikan programını incelemektir. Bir gün nereye varacağıru kimsenin bilmediği bu program, 1983’ten beri ABD’deki, Sovyetler Birliği’ndeki ve Avrupa’daki strateji tartışmalannın ana konusu olmuş ve iki süpergüç arasındald iHşkileri derinlemesine etkilemiştir. Bu programın aslı nedir? Kuşkusuz uzaygemileri ya da düşman gezegenler arasındaki bir uzay savaşı değ’il9 dir: uzaygemileri henüz yapılmamıştır, gözlem, iletişim ve uyan uydulanysa başımızın üstünde yavaş yavaş gelişmelerini sürdürmektedir. Buna karşılık Pentagon, en azından bir bölümü uzaya yerleştirilecek yeni silahlar kullanarak, Sovyet fıizelerine karşı etkili bir savunma düzeni oluşturmaya çalışmaktadır. Amerikan yönetimi öngördü�ü amaçlara ulaşabilirse, uzun süredir bilinen nükleer caydırma öwetisi baştan sona altüst olacaktır. Hatta bazılan Hiroşima’da başlayan nükleer çağın sona erdjjpni bile söylemektedir. Bu görüş, kuşkusuz, bütünüyle temelsiz değildir, ama olaylar başlangıçta sanıldıılından çok daha yavaş gelişmektedir. Ç�unlukla yörüngedeki bir füzeyle karşılaştınlan SDI, uçmadan (ya da çoğunlukla olduğu gibi yanıp kül olmadan) önce, odun ateşinde iyice ısıtılması gereken ilk balonlara benzemektedir. SDI’nin açıklanan amacı, uzun vadede, ABD halkının savunulmasıydı.


Bu gerçekleştirilebilir miydi? Bugün bu konuda birbirinden farklı görüşler vardır. SDI taraftarlan bunun kesinlikle başanlnbilecegini söylüyorlar: 1986’da gerçekleştirilemez gibi görünenlerin, beş ya da on yıl içinde gerçekleştirilebilecegini belirtiyorlar. Böylece, bugünkü inançlanmızı gülünç düşürecek olajtanüstü bilimsel gelişmeler vaat ediyorlar. En az onlar kadar ünlü başka bilginlerse, uzay kalkanı yapımı sırasında karşılaşılacak dev bilimsel güçlükleri vurguluyorlar. Ne var ki, bu güçlükler aşılsa bile, böyles1 bit sistemin gerçekleştirilmesinde yapılacak uygulamaya ilişkin ya da parayla ilgili sorunlar, kısa süre içinde, gereksiz çabalar durumuna düşmeyecek mi? SDfye ayrılan para boşuna mı harcanmış olacak? Asla! Pentagon’un 1986-1991 arasında dağıtınayı öngördü­ �ü yirmi milyar dolar, ABD’deki bütün bilimsel araştırmalan kamçılayacaktı. Bu yatınmlann iç “‘sonuçlan” da olağanüstü olacaktı. Buna karşılık, “Yıldızlar Savaşı”‘nın başlaması Avropalılan tepki göstermeye itti. Bazı Avrupa ülkeleri Amerikan lokomotifinin ardına takılınaya ça10 lışırken, bazılan da teknolojik Avrupa prograrnı biçimi alabilecek bir “Avrupa içi çözüm” arayışına giriştiler. SOl’nin iktisadi etkileri, Avrupalı yöneticilerin gözünde en azından yeni stratejik olgu kadar belirleyiciydi.

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir