Mickey Spillane – Mayk Hammer #1 – Öp Beni Öldüresiye

Farlann goz kama~tiran 1~1g1nda gordiigiim tek ~ey kocaman, kukla gibi kollanru sallayan bir kad1n oldu. Oylesine bir kilfiir savurdum ki, kulaklanm uguldad1. Direksiyonu h1zla kird1m. Arka tekerlekler miithi~ bir sesle kayd1, araba dondil. Ucurumdan. a~ag1 ucmama· ramak kalm1~t1. Frenlerin durdurduAu tekerlekler yol kenannda derin bir iz birakm1~t1. Biiyiik bir ~ans es_eri, kad1n1 ezmeden viraj1 almay1 ba~arm1~t1m. Arkama yasland1m, tepeden tirnaga titriyordum. Dudaklanm1n aras1ndaki sigara dizime dti~mii~ ve pantolonumu ya~arak bir delik acm1~t1. Onu ahp pencereden d1~an firlatt1m. Yanik lastik kokusu havada as1h kalm1~ gibiydi. ~imdi ~u ~irf1nt1ya agz1n1n pay1h1 verebilirdim art1k! Arna, ona hicbir ~ey yapamad1m. Kad1n arabam1n kap1s1n1 ac1p iceri atlad1. Yan1ma oturdu ve kap1y1 kapad1.

‘ . / – Te~ekktir ederim, bay1m! dedi. · Kendi kendime “sakin ol oglum, sakin ol” diyordum. ”Biraz kendine gel, sabret. Ondan sonra nasllsa yuvis1ni yapars1n ve kap1 d1~an atars1n olur biter. ~ehre kadar yiiriisiin, yosma.” Cebimden bir sigara c1kard1m, fakat dudaklanma gottirmeden kad1n cekti ald1 elimden. ilk kez ellerine dikkat ettim. Onunkiler de }?enimki gibi titriyordu. Sigaras1n1 yakt1ktan sonra bir t~ne de kendime yaktim. 5 – Senin bu yapt1g1na budalahk derler, dedim. Sozlerime ald1rmad1. Arkadan, viraja dogru gelen bir araban1n 1~1klan gortindil. Kad1n geriye dogru bakt1. Gozleri korku doluydu.

– Biltiln gece burada m1 duracaks1n1z, bay1m? — Ne yapacag1m1 ben de bilemiyorum. Seni ~urdaki u,;uruma atsam nasil olur? Arkadaki otomobilin f4rlan arabam1n arka cam1nda parlad1 ve yolu 1~1k seline bogdu. Sonra yan1m1zdan rilzg-ar gibi ge,;ip gitti. I~1kta ona iyice bakt1m. Korkudan donup kahru~tlm. Arabanin kirm121 .stop lambas1 yolun ilerisinde kayboldugu zaman s9lugunu b1rakt1 ve arkas1na yasland1. _ Gtizel say1hrd1., an:ia ytizilndeki if ade gilzel olmaktan ,;ok,ilgin,;ti. iri gozleri, dolgun dudaklan ve omuzlanna doktilen a91k san sa,;lan vard1. Bedeni bir tren,;kotla s1ms1k1 ortillmil~til. Rilyalardaki gibi birden yolun ortas1nda belirivermesini dil~ilndilm. Bir Viking. ~Ilg1n bir Viking kad1n1 gibi. Mar~a bas1p arabay1 ,;ah~t1rd1m.

Akhm1 ba~1ma top- . ‘ lamahyd1m art1k. Bir kaza olsa, _neyse ! Bir dag yolunda yilz yin;niyle giderken pekala olabilecek bir ~eydi. Arna karanhkta bir viraj1 ahrken onilnilze bir Viking kad1n1- n1n atlamas1 olacak i~ degildi. Cami indirip temiz havay1 i,;ime ,;ektim. – Buraya nastl gel din? – Sence nastl olabilir? – Bir arabadan at1ld1n mutlaka. ~1kt1g1n adam1 yanh~ se,;mi~sin ! ‘ . – . Gelecek sefere iyi se,;erim~ -~.- Bence, bir daha sefere Azrail’den ba~kas1n1 goremezs1n . Gen,; kad1n alay ederek: – Tavsiyene te~ekkilrler, dedi. Bund-an boyle clikkat ederim. Sigaras1ndan bir nef es. ,;ekip duman1n1 on cama dogru . 6 savurdu.

– Bana bak, beni arabana almana eyvallah!· Seni korkuttuğum için de özür dilerim. Ama bir sakıncası yoksa çeneni kapa ve beni götüreceksen götür, yoksa ineyim. Sırıttım. Kadının onu tepeleyebilecek her cins adama meydan okuyacak kadar sağlam sinirleri vardı. – Tamam kızım, dedim. Şimdi özür dileme sırası bende. Öyle berbat bir yer ki, ben de aynı durumda olsaydım böyle yapardım herhalde. Nereye gitmek istiyorsun? sin? . – Sen nereye gidiyorsun? – New York’a. – Tamam, ben de oraya gidiyorum. – Koskoca şehir o yavrum. Hangi kısmına gidecekYüzüne yine o donuk ifade gelmişti. – Bir metro istasyonu olabilir. İlk rastladığımızda ınerım. Sesinin tonunu duyunca yine sırıttım.

Bir virajı daha alıp düz yola çıkınca gaza dibine kadar bastım. – Bütün erkeklerin aynı olduğunu mu sanıyorsun, kızım? – Kapa çeneni! Beni izlediğini hissediyordum. Ne zaman gözlerini indirdiğini ve ne zaman bana baktığını yan gözle görebiliyordum. Bir şey söyleyecekmiş gibi oldu fakat sözleri dilinin ucunda kaldı. Gözlerini pencereden dışarı gecenin karanlığına çevirdi, eliyle gözünü sildi. Bırak ağlasın! “Belki, böylece biraz daha nazik olmayı öğrenir” diye düşündüm. Arkamızdan bir araba daha geliyordu. Sarışın onu benden önce görmüştü. Araba yanımızdan geçerken koltuğa sindi. Arabanın kırmızı ışığı Herdeki şehir neon ışıklarına karışıp kayboldu. Bir dönemeci hızlı alınca bana doğru kaydı ve omuzu omuzuma d�kundu. Hemen kendini geriye çekti ve virajı dönene dek sıkı sıkı tutundu. Ona döndün1, ama cam7 dan d1~an bakmaya devam ediyordu ve ytiztinde ayn1 soguk ifade vard1. _ ~ehre girerken h1z1m1 sekse_ne, sonra da elliye dti~Ordom. Yol kenanndaki bir levhada “Hanafield: Azami htz: 25 km.

” yaz1yordu. Yanm kilometre ilerde otoyolun Ozerinde bir k1Cm1z11~1k yan1p sonOyordu. Frene bast1m. Yo-. lun ortas1nda bir polis arabas1 duruyordu ve iki polis gelen arabalan kontrol ediyordu. Bizi gecen araba henOz kontrolden c1km1~t1. Polislerden biri elindeki f eneri sallayarak yana~mam1 i~aret etti. · 1~Ier sarpa sanyordu. Yan1mda otuian kad1na bakt1m. Kaskat1 kesilmi~ti, dudaklann1 oyle s1km1~tt ki, bogaz1ndan bir c1ghk ha c1kt1 .ha 91kficakt1. Daha polise yakla~madan arabadan dt~an egilerek yOzOme tutulan elektrik fenerine dogru ba~1m1 uzatt1m. – Olay m1 var, memur bey? ~apkas1n1 arkaya dogru atm1~t1, dudag1nda sigaras1 vard1. Tabancas1n1 kovboylar gibi takm1~t1. Etkili olmas1 icin elini Ozerine got Ord ti.

– Nereden geliyorsun, ahhap? Bu cocuk tam polisti. Bu goreve atanmak icin kac para odemi~ti acaba? – . Albany’den, memur bey. Ne vard1? – Y olda hie kimseye r~stlad1n1z m1? Otostop yapari· birine? Bir anda, san~1n1n elini elimin tizerinde hissettim. S1- cakt1 ve samimiydi. Elimi ahp trenckotunun alt1na kaydud1,. yuvarlak ve ptirtizstiz c1plak bacaklann1n hareketini hissettim. Ona dokununca parmaklanm sertle~mi~ti. San~1n duraksad1g1m1 sanarak birden elimi iki dizinin aras1na gottirdti, sonra ~tipheye yer vermemek icin elimi dizleri aras1na s1k1~tud1. Polise: _ – Hicbir ~ey gormedim, memur bey. Ne kanm, ne de hen yol boyunca h1c kimseye rastlamad1k. Olsayd1 gortirdtik. -Belki daha 9nce gectiler, dedim. · – Daha once gecmediler ahbap. – Kimi anyorsunuz? 8 – Bir kad1n1.

Akll hastanesinden kacan bir kad1n1. Bir kamyona binip otoyola c1km1§. Yol tizerinde bir bu·- feye girmi§. Radyoda e§gali ve~ilerek arand1g1n1 duyunca yine gozden kaybolmu~. · – Oyleyse bayag1 ciddi durum. Onu arabas1na alan. adam1q yerinde olmak istemezdim. Tehlikeli miymis? – Btittin deliler tehlikelidir. – E§gali naslld1? – Uzun boylu, san~1n. Btittin bildigimiz b~ kadar. Ne· giydigini kimse hat1rlam1yor. · · – ! – A … artlk gidebilir miyiz? – Tabii, gidebilirsiniz. Polis devriye arabas1na geri donerken ben de kontak anahtann1 cevirdim. Gozlerimi yoldan ay1rmadan elimi yava§ca cektim. Bu kez sans1n kolumu tutup yan1ma kayarak yaklast1 .

– Bak k121m, dedim, boyle numara cekmene gerek yok? – Numara yapmad1m, niyetim ciddiydi. – Tesekktirler, ama buna gerek yoktu. – 1stemiyorsan beni metro istasyonunda birakmak . zorunda degilsin. – istiyorum. Bu kez ayag1yla iterek ayag1m1 gaz pedahndan kay-‘ d1rd1. – Suraya bak, dedi. > B~1m1 cevirdim. Trenckotunun ontinti acm1~t1 ve gtiliimstiyordu. Trenckotun altina hicbir ~ey giymemisti. <.;1- nlc1plakt1. Kadife tenli bir Viking. Golgelerin_ icinde her soluk ahs1nda k1mildayan bu vadiler ve tepeler beni da.: vet ediyordu.

Oturdugu yerde k1vrand1, bacaklanyla cok hos ve tahrik eden bir hareket yapt1 ve gtiliimsedi. Bu giiliis bana yabanc1 degildi. Onu tan1m1yordum, ama bu gtilusti iyi bilirdim. Ates gibi yakan davetkar bir profesyonelin gtilii§tiydti bu, b~ka da bir sey degildi. Uza- • nip trenckotunu kapatt1~. 9 – O~titeceksin, dedim. Giilii~ti carpild1. – ·Yoksa beni gercekten deli sanarak korkuyor musun? · – Umurunida bile degil. ~imdi kapa ceneni. – Hayu kapamayacag1m. Oyleyse beni neden korudun? – ~ocukken bir kopegi yakalamak iizere olan bir belediye memuru gormti~ttim. Ona bir tekme attp kopek yavrusunu kapt1g1m gibi kacm1~t1m. Lanet olas1 kopek beni 1s1np kacti, ama yine de yapt1g1mdan memnundum. – Anhyorum. Arna, polisin sozlerine inand1n.

– Araban1n oniine atlayan birinin akhndan ~iiphe etmek gerek. ~imdi kes sesini ! Giilii~ii degi~ti, ~imdi zoraki degilmi~ gibiydi. Ona bak1p s1ntt1m ve ba~1m1 cevirdim. – Biraz oyalanacag12, dedim. – Ne var? – Hi9·. Arabay1 yolun kenanndaki servis istasyonuna ~ektim ve benzin pompas1n1n oniinde durdum. Binadan 91- kan oglan gozlerini ovahyordu. Ona doldurma~1n1 soyledim. Benzin kapag1n1 a<;mak i9in arabadan inerken kap1- n1n acild1g1n1 ve kapand1g1n1 i~ittim. San~1n binaya dogru yiiriidii, i<;eri girdi ve ben paray1 oderken geri dondii. Otomobile dondiigiimde halinde bir degi~iklik olmu~- tu. Yiiz hatlan yumu~am1~t1 ve rahatlam1~ goriiniiyordu: Y eniden yola 91kt1g1m1zda yan1m1zdan bir araba ge9tigi halde san~1n ald1n~ bile etmedi. Tren<;kotu yine iliklenmi~ti, giilii~ii art1k sahte degildi. Ba~1n1 arkaya dogru yaslad1 ve gozlerini kapad1. Bu degi}ikiigin nedenini anlayamam1~tlm.

ilk yapacag1m ~ey gordiigiim ilk metro istasyonunda onu ekmek olacakt1. Ke~ke yapabilseydim. Tehlikenin yakl~t1g1n1 seziyordum . 10 San~1n be~ dakika · kadar yolu go.zledi ve: – Sigaran var m1? dedi. Bir sigara uzatt1m ve cakmag1 i~aret ettim~ Sigaras1ndan derin bir nef es eek ti pencereden d1~ardaki gri sise baktt. – Ne olup bittigini merak ediyor musun? dedi. – Fazla degil. – Ben bir… hastanedeydim. Sigaras1ndan yine derin bir nefes cekti. Sigara neredeyse bitiyordu. – Beni oraya zorla gottirdiiler. Kacmayayim diye elbiselerimi de ahp sakladilar. Anlam1~ gi bi ba~1m1 sallad1m. – Belki beni anlayacak birini buluruµi.

Belki sen … beni anlars1n. Bir ~ey soylemek istedim, ama f1rsat olmad1. Bulutlann aras1nda gizlenen ay birden ortaya c1karak ortahg1 1~1ga bogdu. Soluk san 1~1g1 yolu yer yer golgelendirdi. Bunlann icinde goziime daha koyu bir golge ili~ti. Bu siyah bir arabayd1. Donerek yolun ortas1nda durmu~, geci~i kesmi~ti. tkinci kez lastiklerin kulaklan t1rmalayan sesini i~ittim. Bu sefer yanimdaki k1.z ca11,1lann tuzla buz olu~una kan~an korkunc bir 91ghk kopard1. Bir tekmede kap1y1 a91p firlad1m. Arab~~an d1~an bir siirii adam f1rlad1. Ba~uruz1n belaya girdigini anlamak icin fazl~ zeki olmaya gerek yoktu. Arna, i~in bu kadar berbat olacag1ru dti~iinmemi~tim. Heriflerden birinin elindeki tabancan1n namlusundan gecenin karanhg1n1 yaran bir alev goriindii.

Kur~unun v1nlamas1yla arkamda bir c1ghk ‘ koptu. Herif ikinci kur~untr ;1kmaya vakit bulamadan yumrugum surat1nda patlad1. Surat1 darmadag1n olmu~tu. Onun arkas1ndaki .herifin iizerine atlad1g1m s1rada, ba~1- m1n arkas1nda 1shga benzer bir ses duydum. Omuzumda giim diye patlad1. Kol um bird en uyu~tu. Copu sallayan herife doniip bir tekme sallad1m. Arna i~ i~ten gec~i~ti. ikinci bir 1shk sesiyle bu kez cop kafama indi. Gozle~im karard1. Kendimden gecip zaman ve mekandan uzakla~- madan once bir tufaya geldigimi ve ~u hergelelerden na11 stl nefret ettigimi dil§iindiim. Yerde uzun sure kalmad1m. Lanet bir sanc1yla beynim zonkluyordu. Her kalp atl§tnda kulaklanm1 miithi§ bir ugultu dolduruyor, gozlerim kapah old~gu halde ytld1zlar cak1yordu.

(_ Kulag1ma boguk c1ghklar;-: kesik h1ck1nklar, k1zg1n sert bag1n§lar geliyordu. Ne oldugu anla§tlm1yordu. Bu seslere bir de araban1n motor sesi kan§1yordu. Yerimden k1mtldamaya cah§tlm, ama rtafile. Beynimin d1s1nda her yerim uyu§mu§ gibiydi. Derken birisi belimden kavrad1 ayaklanmin ve ellerimin yerde siirtilndilgiinii hissetti~. Bu esnada bir c1ghk koptu ve hemen kesildi. Olup biteni anlamaya ba§hyor gibiydim.

.