Özlem Suvey – Kozmik Fisiltilar

HEPSİ SEN
Aşk bulduğunda varlığını
Ve sen duyduğunda
Kendi gerçek sesini
Sana seni anlatan o meçhul bilgeyi
Seni sen yapan
Ve seni hiçlikle buluşturan
Her şeyi
O zaman bakma aynalara
O aynalar seni sana göstermez çünkü
Kendini cama yansıyan sanma
Sonsuza yansır tüm varoluşun
Kainatın sesidir senden yansıyan
Ve hayatın gözleridir sana senden bakan
Unutulmuş sanma bu koskoca boşlukta kendini
Sana seni anlatmaktadır her an, her ritm, her vuruş
Kötüler iyiliğini
İyiler kötülüğünü
Işık karanlığını aydınlatır
Karanlık ışığını parlatır
Yok senin hiçbirinden farkın
Hepsi sen
Sen hepsisin
Yaradan sana şahdamarından yakınsa
Yaradılış seninle tam ve tüm bir bütünse
Sen niye kendini hakir görmektesin
Ey yüce
Ey güzel
Ey bilge varlık
Gerçek varlığında kendini bul!…
Unutma,
Sen seni yaratanla her zaman her yerde
Her biçimde hep “BİR”liktesin…
Haziran/ 2012
DOĞ
Sen, hayatıma
Yüreğimden doğ benim
ALNINA ÇİZİLMİŞ YILDIZLAR SENİN
Alnına çizilmiş yıldızlar senin…
Alnının tam ortasında,
Kutsal mühürden bir yıldız…
Kimse görmese de ben görürüm…
Sen, baktığım da kainatları gördüğüm,
Gözlerinde ışıklar uçuşan,
Ruhunda kaybolduğum…
Sen, dünyadaki sonum,
“Bir” deki sonsuzluğum,
Özümdeki birim,
“Bir” deki özüm…
Sen, adı Yaradan’dan gelen,
Dünyada ışıldayan yıldızım…
Sarmallar çizerek,
Işığına yükselir,
Kainatın müziğinde,
Raks-ı alemdeki yüreğim…
ÖZLEMEK
Eğer aşk akmışsa ruha,
Özlemek kelimesi
Kifayetsiz kalır yanında…
OL
Alev de olsan
“Kün” da
“Ol”san da olmasan da
Toz da olsan dağ da
Okyanus da olsan damla da
Geçtiğin yollar güllerle dolu
Ya da dikenlerle
Sana geleceğim yollar taşlı ya da tozlu…
“Ben”den başka engel yoktur sana gelmeme
Gururdan başka neden yoktur önümde
Gecede ve günde
Dünde ve sonsuzlukta
Bir iken
Dünyada ayrılık neden diye sorma bana
Dedim ya bir “Ben” bir gurur
Aşamıyorum ki “Ben”i “Sen”e varayım…
YOL
Ölüm oyundur dostum ürkütmez beni
Yılan bile masumdur aydınlığı bilene
Sonsuzlukta
Arayışın girdaplarında
Kavradığın
Sonsuzlukta her şeyin bir olduğudur
Doğarken ölür
Ölürken doğarsın
Kötülük iyiliği anlatmak içindir
İyilikte bile bazen saklıdır kötülük
Masum bir yüzün yanıltıcılığında
En ürkütücü olan bazen en masumdur
Unutma
Bu yol aşkın yoludur
Ve aşkın bin yüzüyle yüzleşmeden
Bu yoldan çıkış yoktur…
KAYIP
Biz başka bir dünyanın
Çocuklarıyız
Bulmaya geldik kayıp parçalarımızı
Sen…sen nerdesin? …
Aramaktan yoruldum
Bulduğumda kaybetmekten…
Görmemiş gibi yapmaktan
Bilmiyormuş gibi davranmaktan
Sen benim kayıp yanım
Sen benim ruhum…
Ben sensizlikte kayboldum…
MERHABA
Sadece denizlerin değil,
Gökyüzünün de derinlikleri var…
O derinlerden
Uzanıp elimizi tutuyor,
Varlığı Işık’dan,
Gönlü sevgiden,
Bilinci yücelerden
Varlıklar…
Ve onlar tıpkı senin vechelerin gibiler…
Bendeki “Sen”i sana fısıldıyorlar:
“Ey aşk… Ey ilahi olan aşk… Senin olduğun yerde korku yok…
Yalnızlık yok,
Sen, ‘hiç’likteki sebebim,
‘Hep’likte varlığı varlığıma karışmış olan,
Işık’da,
Sonsuza kadar
Tüm varoluşla,
‘Bir’ olduğum…”
Gönlüyle duyana,
Ruhuyla görene
Açık hep göksel kapılar…
Tut sana uzatılan eli,
Yüksel karanlıkların
Ötesindeki
Aydınlık sabahlara…
Oraya vardığın da,
Gülümseyecek melekler sana,
Ve diyecekler:
“Işığin aşkıyla merhaba”…
YARIN
Kalbin tertemiz ve pırıl pırıl
Sen,
Dünyanın ışık dolu yarınları gibisin…
SENSİZLİK
Bu dünyada senden özge can var mıdır bana?…
Yokluktaki varlıksın…
Sevgi, aşk,
Görmeyi bilene, dileyene,isteyene her yerde var…
Ben onları değil, Sen’i arıyorum.
Buluyorum,derinlerine bakıyorum,
Küsmüş bir kalbin sessiz tıkırtısı gibisin.
Sevmiş, coşmuş, küsmüş…
Ben ise, sevmiş, özlemiş, susmuş…
Coşmuşluğunu görmemiş,
Küsmüşlüğünü umursamamış,
Bencilce sevmiş,
Sevda girdabında boğulmuş,
Girdaplarda sana ulaşabilmek için döndükçe dönmüş,
Kaybolmuş…
Şimdi,
Kayıp bir aşk hikayesinin
Plağı gibiyim
Dönüp duruyorum sessiz bir sensizliğin
Ortasında…
DALGALIDIR BENİM DENİZLERİM
Sen sakin sularında gez…
Boğulursun benim fırtınalarımda…
Sevmem ben sakin suları,
Dalgalar çeker beni…
Ruhum dayanamaz,
Sakin sularda gezinen bir,
Sandaldaki seyr-ü sefalara,
Söyleyemez şarkısını,
Naif sazlar eşliğinde…
Evrenin davulları çalmalı,
Benim ruhumda,
Her yan yıkılmalı, yeniden yapılmalı…
Dalgalar coşmalı,
Sadece bir an durmalı…
Sakin suları sevmem ben,
Dalgalı denizlerde fırtınalarım var benim,
İncitirim, boğulursun derinliklerimde,
Sakin sularına dön sen yine…
İLAHİ AŞK
Varlığı ışıktan, gönlü Venüs’ten sevdiğim
Eğer, kaldıysan bende
Aynı alemde,
Dünde, bugünde ve sonsuzlukta,
Bitimsiz bir anda
“Hep”, “Bir” olduğumdandır,
Seninle…
IŞIĞIM
Sonsuzlukta bir ışıktır O
Tıpkı yıldızlar gibi parlayıp sönen…
Ama sönse de çağlar sonra
Dünyaya ışığı yansıyan…
Yıldız kadar parlak,
Ya da sönmüş bir yıldızın karadeliği
Kadar bilinmez koyu bir yalnızlık…
Ne farkeder? …
Aşk varsa evrende
Ve ruh kapılmışsa
Işığın girdabına
Halden hale geçerek
Ulaşır aşkına…
“SEN”E ÖZLEM
Doğdum…
Adımı koydular…
Sandılar ki,
Kendileri buldular…
Oysaki ben fısıldadım,
Ruhumdan ruhlarına……
“Özlem”…
Onlar, o özlemin kime olduğunu,
Ve Özlem’in gerçekte kim olduğunu
Hiç bilemediler…
…
Huzurluydu Dünya öncesi varoluş…
Orada Öz’de “bir”dik…
Sonra sen gitmek istedin
O mavi gezegene…
Söyleyecek sözün,
Paylaşacak hayallerin,
Senin göstereceğin yoldan
İlerlemesi gerekenler vardı…
Ve sen ayırdığında ruhunu ruhumdan
Boşluklarda kaldı diğer yanım…
Evrendeki
Kara maddeden bile daha koyu, daha bilinmez bir boşluk…
Hem O’ndan olan,
Hem ürküten bir karanlık…
Sen acımasızlığın kol gezdiği
Bir gezegende bedenlenmeyi seçmiştin…
Ruhun yücelerden
Olsa da,
Varlığında binbir sancı…
…
Özleminin dayanılmaz olduğu
Bir anda karar verdim
Yanına gelmeye…
Zordu 3. Boyut…
Güzeldi ama acımasız bir yerdi dünya…
Bir ego savaşı
Sarmıştı her yanı…
Zordu, özgürlüğüne tutkun bir ruhu
Beden kafesine hapsetmek…
Hani deniz kızı aşık olduğu adam için,
Feda eder ya, onda en güzel olanı: sesini,
Ve her adımda yanar ya canı
İşte bu da tam öyle bir şeydi…
Şimdi ruhumda binbir acı…
Çok acıyor ama öldürmüyor…
….
Şimdi sorma bana,
Neden benimle bunları konuşmazsın diye,
Hani derler ya, “Susmak bazen aşkta yok olmaktır”…
Burada kim olduğunun ya da olduğumun
Ne yaptığının ya da yaptığımın
Kiminle olduğunun ya da olduğumun
Bir anlamı yok…
Hatırla! . Sen benim diğer yarımsın,
Sonsuzlukta tüm varoluşla ve benimle hep bir olansın…
Unutma! . Ben seni sadece, bana sevgili olasın diye seçmedim,
Ben bu dünyaya senin için geldim…
İKİZ RUHUM’A…
Belki biter suskunluğum
Ve sonsuzca ağlamaz ruhum
Sen benim ikiz ruhum
Sonsuzlukta bekle beni
Geleceğim “hiç”likte hep “BİR” olmak için yanına
Bugün yoksam yanında üzülme!.
Henüz vuslat zamanı değil
Yerine getiremedik
Ayrılırken ruhumuza verdiğimiz sözleri
Görse de gözlerim seni
Duysam da sesini
Bilsem de nerde nasıl yaşarsın
İstesem dokunabileceğim kadar yakınsın
Ama yine de hem bensin hem bana çok uzaksın
Sen benim ikiz ruhum,
Sen, ilahi aşkın
Evrenler yaratan ışığında
Bekle beni
Biz oraya aitiz sevgili…