Emmanuel Carrère – Kar Tatili

Daha sonra, uzun bir süre Nicolas babasının ona söylediği son sözleri hatırlamaya çalıştı. Dağ evinin kapısında ona veda etmiş, dikkatli olması yolundaki öğütlerini tekrarlamıştı, ama Nicolas onun varlığından öyle rahatsızdı ve onun bir an önce gitmesi için öyle acele ediyordu ki bu sözleri pek dinlememişti. Orada bulunduğu, alay dolu olduğunu sezinlediği bakışları üzerine çektiği için ona kızıyordu ve bu yüzden başım eğerek veda öpücüğünden kaçmıştı. Aile arasında olsalardı bu hareketinden dolayı büyük azar işitirdi, ama burada kalabalığın içinde babasının buna cesaret edemeyeceğini biliyordu. Daha önce, arabadayken konuşmalıydılar. Arka koltukta oturan Nicolas camların buğusunu dağıtmak için sonuna kadar açılmış olan havalandırmanın gürültüsünden sesinin duyulmasının zor olduğunu düşünüyordu. Onun tek derdi yolun üzerinde bir Shell istasyonu bulup bulamamaktı. O kış başka bir yerden benzin alınmasını kesinlikle kabul edemezdi, çünkü Shell plastik bir oyuncak adam kazanmasını sağlayacak kuponlar dağıtıyordu. Bu oyuncağın üstü bir kutu kapağı gibi açılıyor, içindeki iskelet ve organlar ortaya çıkıyordu. Bunlar yerinden çıkıp tekrar takılıyor, böylece insan vücudunun 7 anatomisi daha yalandan taranıyordu. Bir önceki yaz Fina istasyonları şişme yataklar ve gemiler dağıtıyordu. Diğer istasyonlar çizgi romanlar veriyordu, Nicolas’nın bu koleksiyonunda eksik yoktu. En azından bu konuda şanslı olduğunu düşünüyordu, babası mesleği gereği tüm zamanım yollarda geçirdiği için iki üç günde bir deposunu doldurması gerekiyordu. Her yolculuktan önce Nicolas haritanın üzerinden güzergâhı inceler, babasının kaç kilometre yol yapacağım hesaplar, bunun karşılığı olan kuponları kasasına koyardı. Bir puro kutusu büyüklüğündeki kasanın şifresini yalnız o bilirdi.

Ailesi bu kutuyu ona Noel’de armağan etmişti -“özel sırların için” demişti babasıbunu da öncelikli olarak çantasına koymuştu. Yolculuk boyunca kuponları sayıp daha ne kadar eksik olduğunu hesaplasa ne iyi olurdu, ama çanta bagajdaydı ve babası yolda durmak istememişti; mola verdiklerinde alırdı. Ama sonuçta, dağ evinden önce ne bir Shell istasyonu buldular ne de mola verdiler. Nicolas’nın hayal kırıklığını fark eden babası, kar tatilinin sonuna kadar olabildiğince yol yapıp o iskelet oyuncağı kazanacak kadar kupon toplayacağma söz verdi. Eğer biriktirdiği kuponları ona vermeyi kabul ederse, eve döndüğünde iskelet oyuncağı karşısında bulacaktı. Yolun kalan kısmında küçük yollardan geçtiler. Zincir takılmasını gerektirecek kadar kar olmaması da Nicolas’yı hayal kınklığma uğrattı. Daha önce otoyolda gitmişlerdi. Bir an için taşıtların akışı yavaşladı, sonra birkaç dakika tamamen durdu. Nicolas’nın babası hırsla direksiyona vurdu, şubat ayında hafta arası bunun normal olmadığım homurdandı. Arka koltuktan Nicolas onu yalnızca profilden görebiliyordu, kalın ensesi pardösüsünün yakasına gömülmüştü.

.