Aleksandr Nikolayeviç Ostrovki – Bu Hesapta Yoktu

Glumovların Moskova’daki apartmanlarının oturma odası. Daha şık, daha modaya uygun bir oturma odasına yakışacak bir iki parça eşya bir yana bırakılırsa, fakirce döşenmiştir. İki kapı vardır. Sağdaki hole, ikincisi dairedeki öbür odalara açılır. Uşak Styopka, sırtında bir gömlek, aylak aylak dişlerini karıştırır. Odada beş aşağı beş yukarı gezinen Glumov sahne gerisindeki kapıya doğru giderek seslenir. GLUMOV – Anne! Haydi şu mektupları yazıver, n’olursun.
MADAM G. – Evde ağza konacak bir lokma yemek yok.
GLUMOV – Sen benim dediklerimi yap hele, görürsün bak, nasıl tıka basa doyarız.
MADAM G. – Yazdıracak başka birini bulaydın keşke. (Görünür.)
GLUMOV – İtiraz istemez.
MADAM G.

– (Styopka’ya.) Kalk ayağa, aylak herif, doğru mutfağa! Kaç haftadır semaver parlatılmadı. STYOPKA – Kaç haftadır metelik almadım. İhtiyar öldü öleli.
MADAM G. – O durağı cennet olan efendinden öyle saygısızca söz etme. Ruhu şad olsun. Ne duruyorsun, yıkıl karşımdan. Seni gözüm görmesin. (Yazı masasına giderek, kâğıt, kalem ve mürekkep çıkarır) STYOPKA – Sanki ben de buraya bayılıyordum. Böyle külüstür evlerde oturmaya alışkın değilim.
Siz buraya taşınınca bir ben kaldım adamlarınızdan. Sizi bırakmadığıma şükredin.
MADAM G. – Bu ülkenin uğradığı en büyük felaket serflerin serbest bırakılması oldu.

.