(Tek katlı bir evin içinde, orta halli bir ailenin oturma odası. Perde açıldığı zaman, vakit öğleden sonradır. Anne, pencerede komşusuyla konuşmaktadır.) ANNE — Evet. Bugün geliyor. Akşam treniyle. Eksik olma kardeşim. Tabiî, önceleri bizim için biraz zor olacak. Sorma canım, sorma. Şu kanun çık7 masa bilmem ne yapardık? Allah acıdı. Dört yıl bu.: Dile kolay. Onun suçsuz olduğunu herkes biliyor. Bunu kuldan saklasalar Allah’tan saklıyamazlar.
Küçüklüğünü bilirsin şekerim. Tarıkcığım sineği bile incitmekten korkardı. Yaa, öyle bir çocuktu. Neyse, bugünleri gösterene de şükür. Sağol kardeşim, sağol. Sizin yavrular nasıl? Büyüyorlar ha? Tanrım nazardan saklasın. A her zaman bekleriz tabiî. Sözü mü olur? Yabancı mısın kardeş? Güle güle!. GUle gülel. FİKRET — (Soldaki kapıdan girmiş, annesinin konuşmalarının bir kısmını duymuştur.) Anne, kendimizi sağa sola reklâm etmekten ne anlıyorsun bilmem. ANNE — A, ne var bunda? Oğlum, Tarıkcığım geliyor. Tabiî herkes duysun isterim bunu. Hiç de yüksünmem. FİKRET — Duyan da Avrupa’dan dönüyor sanacak. ANNE — Beni üzmek için mi böyle konuşuyorsun? Onun suçsuz olduğunu hepimiz biliyoruz.
Bunu herkezin de bilmesini istiyorum. FİKRET — Herkez dediğin de o sürtük karı mı? ANNE — Dört yıldır neler çektiğimi biliyorsun. İçim doldu doldu da boşaltamadım. Meydanlara çıkıp bağırmadığıma, köşebaşlarında insanlardan merhamet dilenmediğime şükret. FİKRET — Unutma, af çıkmasa daha altı yıl orada kalacaktı. ANNE — Tabiî, Allah acıdı yavrucuğuma. FİKRET — Gülünç olma. Saçmalıyorsun… ANNE — Neler söylüyorsun son Fikret? Sanki onun dönüşüne memnun değilmişsin gibi… FİKRET — özü r dilerim anne. Benim de zoruma gidiyor tabiî. Tarığı ne kadar sevdiğimi bilirsin. O benim sâde kardeşim değil, dostumdu da…
Güner Sümer – Yarın Cumartesi
PDF Kitap İndir |