Peyami Safa – Gün Doğuyor

BİRİNCİ PERDE Orta halli bir Türk evinin oturma odası. Dekorda hiçbir fevkalâdelik » yok. Dipte, *- ortada, çifte kanatlı bir kapı. Sağda, ikinci plânda, tek kanatlı bir kapı. Sahnede Halime Hanım ve Seyhan. Birini bekliyorlar. Endîşeleri besbelli : Seyhan kapıya gidiyor, kanadı aralık ediyor, dışarısını dinliyor. Kanepede oturanı ve bir yün örerken birdenbire başını kaldıran Halime Hanımın gözleri Seyhanın hareketlerinde. Kız ona doğru ağır ağır bir iki adım atıyor. Bakışıyorlar, ikisinin de gözlerinde hayret ve endişe. BİRİNCİ SAHNE Halime Hanım — Seyhan SEYHAN, — (Kol saatine bakarak) Ona çeyrek var. HALİM E — (Elindeki işi yanma? bırakmak için bir hareket yapar, doğrularak pencere tarafına bakar, kulak verir, işini tekrar dizleri üstüne alarak) Hiç bu kadar geç kaldığı yoktu. Hem bana «Mutlaka erken gelirim» dedi. SEYHAN — Bana da. ( İçini çekerek) Çocuk değil ama yine içimde bir korku var.


(Halime Hanıma doğru ağır adımlar atarak, biraz daha alçak sesle) Hani bu sabah karşı kaldırımda siyah fesli bir adam dolaşıyor, diyordum; Murat evden çıkınca, bu adam onun peşinden gitti galiba. HALİM E — (Birdenbire işini elinden bırakarak doğrulur) Peşinden mi gitti ? Niçin bana söylemedin, kızım ? SEYH AN — Belki bana öyle geldi. Pek emin değildim de onun için. Sizi boşyere meraka düşürmek istemedim. HALİM E — {Eteklerini silkeliyerek yerinden kal- – 4 — Tcar, pencereye doğru sendeliyerek birkaç adım atar, durur ve SeyJıana döner) Peşine mi düştüler ? Kim bunlar? Ne istiyorlar? Başına bir şey mi geldi? (SeyJıad – Bilmiyorum ki – manasına gelen bir hareketle omuzlarını kaldırırken, Halime Hanım ona doğru yürüyerelc) Kızım, doğru söyle, sana hiçbir şey çıtlatmadı mı ? SEYHAN — Kim halaciğım? HALİM E — Murat. (Tere bakarak düşünceli) Son günlerde hali başkalaştı. Hiçbirimizle konuşmıyor, odasına kapanıyor, kapıyı kilitliyor, saatlerce kalıyor. Otöygün yemeğe de inmedi. Evvelki gece – Sen işittin mi bilmem ? – sabaha karşı yataktan kalktı, pencereyi açtı, kapadı, bir daha açtı. Kulağım duymıyor iyce : Bana sokakta birile konuştu gibi geldi. Neydi o pazartesi günü eVe dolan kalabalık? Sen saydın, ondört kişimidi ! SEYH AN — On iki. H ALİM E Arka odada saatlerce ne konuştular ? Sen bir ara yanlarına girdin. SEYH AN — Ben girince sustular. Yalnız bir tanesinin son sözleri kulağıma geldi : «Evvelâ, üçümüz gideriz.» diyordu.

HALİM E — Nereye gideceklermiş ? SEYH AN ~ Anadoluya galiba…

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir