Daniel Keyes – Algernon’a Çiçekler

Aklı başında olan herkes, insan gözünün iki nedenden dolayı şaşkınlık geçirdiğini ve iyi göremediğini bilir. Birinci neden, insanın aydınlıktan karanlığa geçmesi, ikinci neden ise karanlıktan aydınlığa çıkmasıdır. Bu, beden gözü için olduğu kadar akıl gözü için de geçerlidir. Bu gerçeği idrak eden kişi, kafası karışmış ve görüşü zayıflamış bir kişiyle karşılaştığında onun durumuna gülmemeli ve şu soruyu sormalıdır: Bu adamın akıl gözü daha aydınlık bir dünyadan geldiği için mi alışkın olmadığı karanlığı yadırgamaktadır, yoksa karanlıktan aydınlığa geçtiğinde karşılaştığı yoğun ışıktan dolayı mı körleşmiştir? Bunların ilki mutlu olunacak ve beğenilecek, ikincisi ise acınacak bir durumdur, zira karanlığı yadırgayan göz, aydınlık bir dünyadan gelmiş demektir. Dolayısıyla, ona gülen kişinin asıl kendisi gülünç duruma düşer, ama karanlıktan aydınlığa geçtiği için iyi göremeyen bir kişi başkalarının ona gülmesini hak etmiştir. Doktor Strauss bundan böyle yaşadığım herbişeyi neler düşündümü neler hatırladımı yazmamı söyledi. Bunu neden istedini bilmiyorum ama beni kullanıp kullanmıycaklarını anlamak için öle yapmam önemliymiş. Umarım beni kullanırlar çünkü bayan Kinnian diyoki belkide beni akıllı yapabilirlermiş. Ben akıllı olmak istiyorum. Benim adım Charlie Gordon. Donnerin fırınında çalışıyorum, orda bana haftada 11 dolar ve eğer istersem ekmek ve çörek veriyolar. 32 yaşındayım ve gelcek ay benim doumgünüm. Doktor Straussa ve professör Nemura dedimki iyi yazamıyorum ama bana olsun dedi Beekman kolejinde konuştuğun gibi bayan Kinnianın sınıfında yazdığın komposisyonlar gibi yaz dedi. Orası yetişkin engelilerin gitiği bi merkez ve ben orya vakit buldukça haftada üç kes gidiyorum. Doktor Strauss aklıma gelen ve düşündüğüm herbişeyi bolbol yazmamı söyledi ama artık yazamıyorum çünkü aklıma bişey gelmiyor bu yüzden bu gün yazcaklarım bukadar… Saygılar sunarım Charlie Gordon.