Bernard Werber – Karıncalar

Okudukça duyumun, hiç de umduğunuz gibi olmadığını göreceksiniz. Emiakçi, binanın tarihi yapıt sınıfina dahil olduğunu, Rönesans çağında yaşlı bilginlerin oturduğunu, ancak bunların kimler olduğunu hatırlamadığını açıkladı. Merdivene doğru yürüdüler loş bir geçide ulaştılar, rastladığı bir butona boş yere bastı ve bıraktı. – Hay Allah! Bu buton çalışmıyor. Duvarları büyük bir dikkatle yoklayarak karanlığa gömüldüler. Nihayet emlakçı kapıyı bulmuş açınca da bu defa başarı ile elektrik düğmesine basmıştı, ortalık aydınlanınca müşterisinin yüz ifadesinin bozuk olduğunu gördü. – Neyiniz var Mösyö Wells? – Bir nevi fobi. Bir şey yok. – Karanlık fobisi mi? – Evet. Fakat şimdi daha iyiyim. Etrafı dolaştılar Đki yüz metre karelik bir bodrum katı idi. Dışa-nya ancak tavan h izasında birkaç hava ve ışık penceresi ile açılmış olmasına rağmen, daire Jonathan’ın hoşuna gitmişti. Bütün duvarlar tekdüze griye boyanmıştı ve her yer toz toprak içinde idi. Fakat titiz davranmak istsmiyordu. Şimdiki dairesi bunun beşte biri idi.


Üstelik kira ödeme gücüne sahip değildi; çalıştığı çilingirlik şirketi işine son vermeğe karar vermişti.

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir