Angela Nanetti – Dedem Bir Kiraz Ağacı

Ben dört yaşındayken, iki dedem ve iki ninem vardı. Babamın anne babası olanlar şehirde, annemin anne babası olanlarsa köyde yaşıyorlardı. Şehirde yaşayanların adları Antonietta ve Luigi’ydi ve bütün öteki şehirliler gibiydiler. Köydekilerin adları da, Teodolinda ve Ottaviano’ydu ve onlar hiç kimseye, komşularına bile benzemiyorlardı. Şehirdeki ninemle dedem, bizim binada oturuyorlardı; bu yüzden, onları günde en az dört kez görüyordum. Sabah saat sekizde Luigi Dede’m, Floppy’yle birlikte yürüyüşten döndüğünde, “Delikanlı, bugün ne yapıyoruz bakalım? Okula gidiyor muyuz, gitmiyor muyuz? “;diye sorardı. Saat dokuzda babaannem Antonietta, Floppy’ yle birlikte alışverişe giderken, “Okul için hazır mısın, ispinozum? ” diye sorardı. Saat ikide dedem, Floppy’yle birlikte ikinci gezmesine çıkarken, “Ah, okuldan dönmüşsün işte! Aferin! ” derdi. Akşamüstü beşte babaannem, alışveriş ya da arkadaş ziyareti için, Floppy’yle birlikte dışarı çıkarken, “Bugün okulda eğlendin mi, ispinozum? ” derdi. Anaokuluna gidiyordum. Annemin, işe başladığı o berbat sabahtan beri, beni yaka paça getirdiği bu okuldan tüm gücümle nefret ediyordum. Böyle olunca da her gün aynı şeyler tekrar ediyordu: Ben ağlıyordum, Luigi Dede’m kapıyı çalıyordu, babaannem kapıya çıkıyordu ve sonra ikisi birden, Floppy’yle birlikte günlük gezmelerine başlıyorlardı. Annem bazen, onları gördüğünde oflayıp pofluyor; “Onlara göre bu köpek, torunlarından daha iyi! ” gibi şeyler söylüyordu. Bu sözler beni çoğu kez merakta bırakıyor ve ağlamayı kesiyordum. Çünkü Floppy, o benim oyuncak topumu andıran kamı ve çelimsiz bacaklarıyla çok çirkindi; ben de kendime, nasıl ondan daha çirkin olabileceğimi soruyordum.

Köyde yaşayan dedem ve ninemse çok farklıydı. Öncelikle, bir köpek yerine, kaz ve tavukları vardı; onları gezdirmek için günde dört kez dışarı çıkmıyorlardı; bizim üst katımızda değil, kırk kilometre uzakta oturuyorlardı ve ben onları ayda iki kez ya görüyor ya görmüyordum.

---

Angela Nanetti 1942’de İtalya’nın kuzeyinde, Bolonya’ya bağlı Budrio’da doğdu. Bolonya Üniversitesi Ortaçağ Tarihi Bölümü’nü bitirdi ve İtalyanca öğretmenliği yaptı. 1995′ te öğretmenliği bırakıp kendini yazmaya adayan Nanetti, 2003 yılında Il Mondo dell’infanzia (Çocukluk Dünyası) adlı kitabıyla Hans Christian Andersen Ödülü’nü kazandı. Le memorie di Adalberto (Adalberto’nun Anıları), Cambio di stagione (Mevsim Değişikliği) ve Angeli (Melekler), özellikle çocuk ve gençlik kitaplarıyla tanınan yazarın çeşitli dillere çevrilmiş eserlerinden bazıları. Yaklaşık yirmi dile çevrilen ve Günışığı Kitaplığı tarafından yayımlanan Dedem Bir Kiraz Ağacı (Mio nonno era un ciliegio, 1998) adlı çocuk romanı, 2002 Alman Gençlik Edebiyatı Ödülü’ne aday gösterildi, 2006 Chronos Ödülü’nü kazandı. Son kitabı La cittâ del circo pop corn (Patlamış Mısır Sirki Şehri, 2013) olan yazar, İtalya’ nın Adriyatik kıyısında, Pescara’da yaşıyor.

.