Clive Cussler – Dirk Pitt #3 – Buzdağı

Uyuşturucu ilacın etkisi giderek azalırken, genç kadın çırpınmalar içinde kendine gelmeye başladı. Gözlerini ağır ağır açınca, bulanık, loş bir ışıkla aydınlatılmış bir hücre ve genzini yakan iğrenç bir kokuyla tanıştı. Islak, sarı bir duvara bağlanmıştı ve çırılçıplaktı. Bilinci yerine gelirken, içinde bulunduğu durumun gerçek olamayacağını kendi kendine yineleyip durdu. Korkunç bir karabasandı bu, hepsi o. Sonra birden yerdeki sarı balçık yükselmeye başladı. İçinde çığ gibi büyüyen paniği bastırmasına zaman kalmadan, sümüksü madde kalçalarına kadar yükselmişti. Hiçbir mantık zorlamasının yatıştıramayacağı bir korkuyla bağırmaya başladı… Çıplak bedeni sıvıya gömüldükçe çıldıracak gibi haykırıyordu. Gözleri yuvalarından fırlamış, umutsuz bir biçimde kurtulmaya çabaladı. Ama boşuna… El ve ayak bilekleri duvara sımsıkı zincirlenmişti. Ağır ağır çamurlu sıvı göğüs düzeyini aştı. Tam dudaklarına değmek üzereyken, loş hücreyi titreten ve korkunç bir yankı yapan bir ses duyuldu. “Kusura bakmayın, yüzbaşım, ama romanınızı kesmek zorundayım. ” Yüzbaşı Sam Neth elindeki kitabı sert bir şekilde kapattı. Allah cezanı versin, Rapp, diye çıkıştı pilot kabininde yanı başında oturmakta olan adama.

“Ne zaman heyecanlı bir yere gelsem hemen araya girersin.” Teğmen James Rapp kitabın kapağına baktı. Sarı bir sıvı içinde kurtulmaya çalışan çıplak bir kız resmi vardı. Rapp o iri göğüsleriyle kızın hiç batmayacağını düşündü. “Bu saçmalıkları nasıl okuyabiliyorsunuz?” Saçmalık mı? Neth acı çeker gibi yüzünü buruşturdu. “Salt kişisel beğenilerime sataşmakla kalmıyorsun, bir de kendini edebiyat eleştirmeni sanıp öğüt veriyorsun, teğmen! Yapmacık bir öfkeyle ellerini havaya kaldırdı. “Neden hep ilkel beyinleri, çağdaş romanları ve incelikleri kabul edemeyen adamları yardımcı pilot diye verirler yanıma?” Neth uzanıp kitabı gösterge panelinin yanında asılı duran torbaya soktu. Torbanın içinden gözüken kenarları kıvrılmış, üzerinde çeşitli baştan çıkarıcı pozlarda çıplak kadın resimleri olan dergiler Yüzbaşı Neth’in kitap beğenisinin klasiklerle pek bağdaşmadığını açıkça vurguluyordu. Neth iç geçirip koltuğunda doğruldu ve önündeki pencereden uçağın altında uzanan denize baktı.

.