Clive Cussler – Dirk Pitt #7 – Batık

15 Temmuz 1966 Pasifik Okyanusu Kız kahverengi gözlerini güneşten koruyarak kıç üstünde kayar gibi süzülen deniz kuşunu izledi. Bir süre beğeniyle baktıktan sonra sıkıldı, oturduğu koltukta doğruldu. Bronzlaşmış sırtında kırmızıçizgiler halinde koltuğun izi kalmıştı. Gemi personelinden kimse var mı, diye bakındı, ama görünürde kimse yoktu. Utana sıkıla bikinisinin sutyeni içinde sıkışmış göğüslerini düzeltti. Nemli ve sıcak hava her yanını ter içinde bırakmıştı. Elini sert karnına götürüp cildinden süzülen teri hissetti. Yeniden arkasına yaslanıp kendini yaşlı şilebin tekdüze motor sesine ve iliklerine kadar ısıtan güneşe bıraktı. Gemiye bindiğinde içini kemiren o korku artık kalmamıştı. Artık geceleri gümbür gümbür kalbi çarpıp uykusuz kalmıyor, personelin yüzlerinde her an bir kuşku belirtisi aramıyor ya da kaptanın asık suratla çıkagelip, “Sizi tutukluyoruz,” demesini beklemiyordu. Artık işlemiş olduğu suçu unutup aklını geleceğe çevirebiliyordu. Suçluluk da gelip geçici bir duyguydu işte… bunu kabullenmek de adamakıllı rahatlatıcıydı. Gözucuyla kamara iskelesinden inmekte olan Uzakdoğulunun beyaz ceketini fark etti. Adam çekine çekine yaklaştı. Kızın yarı çıplak vücuduna bakmaktan utanır gibi gözlerini çevirmişti.

Özür dilerim, Miss Wallace,” dedi. “Kaptan Masters saygılarını sunuyor ve eğer kendinizi iyi hissediyorsanız, akşam yemeğini kendisiyle ve süvarileriyle birlikte yemenizi rica ediyor.” Estelle Wallace kızardığını hissetti; neyse ki, güneşten iyice esmerleştiğinden belli olmamıştı. San Francisco’da gemiye bindiğinden beri hasta numarası yapmış, gemi süvarileriyle karşılaşmaktan kaçınmak için tüm yemeklerini kamarasına getirtmişti. Ama artık bu oyunu daha fazla sürdürmeye gerek yoktu. Artık yalanını yaşama zamanı gelmişti. “Kaptan Masters’a söyleyin, kendimi çok iyi hissediyorum. Davetini seve seve kabul ediyorum.” “Buna çok sevinecek,” dedi garson. Gülümseyen ağzında bir üst dişinin boşluğu görünüyordu. “Aşçıya sizin için özel bir şey hazırlamasını söyleyeceğim.” Garson döndü, Estelle’in bile dikkatini çeken ürkek adımlarla oradan uzaklaştı.

.