Agatha Christie – Beş Küçük Domuz

Hercule Poirot odaya giren genç kızı dikkatle süzdü. Kızın yazdığı mektupta pek de ilgi çekecek bir şey yoktu. Sadece Belçikalı dedektiften randevu istiyordu, işte o kadar. Bu isteğinin sebebini açıklamak gereğini bile duymamıştı. Mektup kısa ve son derece ciddiydi. Sadece el yazısının sert hatlarından Carla Lemarchant’ın genç olduğu anlaşılıyordu. Ve işte şimdi genç kız Hercule Poirot’nun karşısındaydı. Yirmi bir, yirmi iki yaşlarındaydı Carla. İnce ve uzun boyluydu. İnsanın rastladığı zaman tekrar tekrar dönüp baktığı tiplerdendi. Kıyafeti şık ve kibardı. İyi bir terzinin elinden çıktığı anlaşılan bir etekle ceket ve pahalı bir kürk giymişti. Biçimli başını gururla kaldırmıştı. Alnı dört köşe, burnu biçimliydi. Çenesinin şeklinden bir hayli azimli bir insan olduğu anlaşılıyordu.

Son derecede canlı, hayat dolu bir görünüşü vardı. Zaten güzelliğinden çok bu durumu insanın dikkatini çekiyordu. Hercule Poirot o gün kendisini epeyce yaşlı hissetmekteydi. Fakat Carla içeri girer girmez birdenbire canlanıverdi. O da gençleşmişti sanki. Belçikalı, genç kızı karşılamak için ilerledi. Bu arada Car-la’nın koyu gri gözleriyle kendisini dikkatle süzdüğünün de farkındaydı. Genç kız bunu saklamak gereğini de duymuyordu. Hercule Poirot’nun gösterdiği koltuğa oturarak, uzattığı tabakdan bir sigara aldı. Belçikalı bunu yaktıktan sonra da birkaç dakika sessiz sedasız sigarasını içti. Fakat hâlâ düşünceli bakışlarla Hercule Poirot’yu inceliyordu.

.