Agatha Christie – Miss Marple’ın Son Maceraları

Rahibin karısı elinde bir demet krizantemle rahip evinin köşesinden döndü. Kalın, kaba ayakkabılarına çamur bulaşmış burnuna da biraz toprak yapışmıştı, ama o bunun farkında bile değildi. Menteşelerinin yarısı yerinden çıkmış, paslı, sarkık kapıyı açmak için biraz mücadele etti. Rüzgârın etkisiyle eski, yıpranmış keçe şapkası neredeyse başından uçacaktı. “Sıkıntı!” dedi Bunch. İyimser ebeveynlerinin Diana olarak vaftiz ettirdikleri Bayan Harmon’a genç yaşlarında, açıkça görünür nedenlerden dolayı Bunch (Tombul) adı verilmiş, o zamandan sonra bu isim ona yapışıp kalmıştı. Krizantem buketini kucakladığı gibi avluyu geçip kilisenin kapısına doğru ilerledi. Kasım ayı serin ve nemli geçiyordu. Gökyüzünü kaplayan bulutların arasında yer yer mavilikler görünüyordu. Kilisenin içi karanlık ve soğuktu; burası kullanılmadığı zamanlar hariç ısıtılmıyordu. “Bırrr!” dedi Bunch anlamlı bir biçimde. “Bu işi bir an önce halletsem iyi olacak. Yoksa soğuktan ölebilirim.”