Ahmet Ümit – Agatha’nın Anahtarı

Pera Palas’ın pastanesinde oturmuş İhsan’ı bekliyorum. Gözlerim, pastanenin kartonpiyerlerle süslenmiş tavanlarında, eski avizelerinde, nakışlı aynalarında ürkek ürkek gezinirken, üniversiteden mezun olduğumuzdan beri İhsan’la görüşmediğimizi anımsıyorum. Telefondaki sesini bile güçlükle tamdım. O beni gazetelerden izliyormuş, son romanımı da okumuş.
“Nereden çıktı bu polisiye sevdası?” diye sormuştu.
“Bilmem, çıktı işte,” demiştim, anlamsızca gülümseyerek.
“İyi olmuş. Ben de seni bunun için arıyorum.”
Neden söz ettiğini anlamamıştım. “Agatha Christie’nin Türkiye’ye gelip kaldığını bilirsin,” diye açıklamıştı. “Pera Palas’ta kaldığı odada bulunan anahtar…”
“Söylenti,” diye, dudak bükmüştüm.
“Bende bu söylentilerin gerçekliğini kanıtlayacak bilgiler var, desem.” Başka biri olsa dalga geçiyor, derdim ama İhsan, insanın canını sıkacak kadar ciddi biriydi. Yine de inanmakta acele etmeyerek,
“Ne o,” demiştim, alaycı bir sesle, “sen de mi polisiye yazmaya karar verdin?”
“İnanması güç, ama söylediğim doğru. Yarın öğleden sonra Pera Palas’ın pastanesinde buluşalım.

Olanları anlatayım sana.”

.