Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi çarparken, “Dur,” dedim. Çırak’ın parmağı fırlatma tuşunun üzerinde kaldı. Endişe dolu gözleriyle bana doğru baktı. Gözlerinin kenarlan kırışmıştı ve bu da yaşından büyük ve hüzünlü görünmesine neden oluyordu. Önümüzdeki petek desenli camın ardmda gezegen mavi, yeşil ve beyaz parıldıyor ve göz kamaştırıyordu. İstediğim her şey o gezegendeydi fakat buna rağmen, resmen korkudan mideme sancı girmişti. Dehşet. “Buna hazır mıyız?” diye sordum. Sesim neredeyse fısıltı hâlinde çıkmıştı. Çırak geriye doğru yaslandı ve fırlatma tuşundan uzaklaştı. “Alabileceğimiz her şeyi Godspeed’den mekiğe taşıdık,” dedi. “Her şey de bağlandı…“ “İnsanlar bile,” dedim. İnsanları duvara yaslanmış donma haznelerine bağlamak için Çırak’m geminin dışına çıkarken kullandığı uzay giysilerindeki büyük ve ağır ipleri kullanmıştık. Böylece mekik, Centauri-Dünya’ya inerken, insanlar da lastik toplar gibi orada oraya çarpmayacaklardı. Derme çatma bir çözümdü işte.
Baştan savma emniyet kemerlerimizin yeterli olmayacağından endişe ediyordum fakat elimizden gelen buydu. Olabildiğince hazırlanmıştık. Fakat hazır olup olmadığımızı sorarken, ima ettiğim bu değildi. Demek istemiştim ki: Aşağıda olana hazır mıyız? Ben hazır mıyım? Gezegene sondalar gönderilmişti—bir kısmı Godspeed gelmeden gönderilmişti—ve hepsi de Centauri-Dünya’nın yaşama elverişli olduğunu bildirmişti. Fakat yuva ve yaşama elverişlilik arasında büyük bir fark vardı. Ve orada canavarlar vardı. Başımı salladım ve bu rahatsız edici düşünceden uzaklaşmaya çalıştım. Son sondaların hepsi bir çeşit bilinmeyen bir tehlikeden bahsetmişlerdi. Orion’un “canavar” dediği bir şeyden. Öylesine kötü bir şeydi ki, ilk Bilge Godspeed’deki herkesi karaya çıkartmak yerine uzay gemisine kapatmaya karar vermişti. Hangisi daha kötüydü? Canavarlar… Duvarlar?
Beth Revis – Evrenin Ötesi #3 – Dünyanın Gölgesi
PDF Kitap İndir |