Bu eser kurmacadır. İsim ve karakterlerin hepsi uydurmadır. Anlatılan olayların çoğu hayalîdir ancak ölü balık dümeni, Miami’de yaşanmış gerçek bir skandaldan alınmıştır. Aynı şekilde, lokanta müfettişlerinin berbat görevleri de gerçeğe uygun yansıtılmıştır.
Temmuz’un en sıcak günü, Key West’in 1 çarşaf düzü sularında James Mayberry adlı bir turistin oltasına bir insan kolu takıldı. Karısı hızla koşup küpeşteden aşağı sarkarak kahvaltıda yediği ne varsa denize boşalttı. James Maybe rry tayfaya, “Daha ne bakıyorsun!” diye bağırdı. “Alsana şunu oltamdan!” Oğlan işe girişti; nafile kıvırıp büktü ama zoka ta kemiğe saplanmıştı. Sonunda kaptan, köprüsünden indi, çürüyen uzvu bir kargaburunla kancadan kurtarıp buzla dolu güverte kutusuna yerleştirdi. Bunun üzerine James Mayberry, “Haydi, buyur!” dedi, “tuttuğumuz balıkları nereye koyacağız şimdi?” “Sen bir tane tutmayı becer, yer buluruz.” pek gergin bir sabah geçirmişti. James Mayberry, talimatları bir türlü kavrayamadığından üç büyük balığı kaçırmıştı. Okyanusta balık tutmak, memleketteki gölde sazan yakalamaktan çok farklıydı. “Birilerini aramamız gerekmiyor mu?” dedi kaptana. “Gerekiyor.
” Kıllı kol iyice şişmiş, rengi patlıcan moruna dönmüştü. Koptuğu omuz hizasından, kemiğin sapsarı ucu fırlamıştı; çevresindeki etler paramparça ve kansızdı. “Vay, şuna bakın!” dedi tayfa. “Neye?” dedi James Mayberry. “Parmağına!” Kurbanın eli, dimdik duran orta parmağı hariç, sıkılı bir yumruktu. “İşe bak,” dedi tayfa. “Bize hareket çekiyor!” Kaptan, oğlana kancaya yeniden yem takmasını söyledi. “Daha önce burada görmüş müydünüz böyle bir şey?” dedi James Mayberry. “Doğru söyle ama!” “Sen gidip hanımla ilgilensen…” “Dırdırı bitmez şimdi. Louisa bu sabah tren turuna katılmak istemişti. Balığa gelmek istememişti.” “E, evlat,” dedi kaptan, “müşterilerimize unutulmaz hatıralar kazandırmak görevimiz.” Kaptan köprüye tırmandı, telsizle Sahil Güvenlik üssünü arayıp nahoş buluntunun GPS koordinatlarını bildirdi. Sahil Güvenlik başka yere gitmemelerini ve başka beden parçası görebilme ihtimaline karşı sudan gözlerini ayırmamalarını söyledi. “Balık tutuyoruz burada!” dedi kaptan.
“Tutma demedik,” dedi Sahil Güvenlik görevlisi. “Gözünü açık tut dedik.” Louisa Mayberry, sakinleştikten sonra kocasına derhal Key West’e dönmek istediğini belirtti. “Yapma, aşkım ya! Ne güzel bir sabah, baksana!” James Mayberry limana, hele tekneyi tutmak için binliği toslamışken eli boş çıkmak istemiyordu hiç. “Balayımızın ilk gününde başımıza gelene bak! Tiksinmedin mi sen de?” James Mayberry buzla dolu kutunun kapağını kaldırdı. “Her hafta CSI seyrediyorsun; aynı şey işte.” Kadın yüzünü ekşitti ama kafasını çevirmedi. Kolun hiç de bile gerçek görünmediğini söyledi. James Mayberry adeta alınmışçasına, “Gerçek canım,” dedi. “Kokla bak.” Denizden sahte kol tutmak, eşe dosta anlatacak kadar havalı bir hikaye değildi. Oysa sahici kol demek, Madison’da her tür arkadaştan tebrik almak demekti. Louisa Mayberry gözlerini koldan ayıramıyordu. “Ne olmuş acaba?” dedi. Kocası, engin bilgi sahibiymişçesine, “Kaplan köpekbalığı,” dedi.
“Elindeki nikah yüzüğü mü? Ne acı.” “Balık vurdu!” diye seslendi genç tayfa. “Kim alacak?”
