Chuck Palahniuk – Kurgudan da Garip

Eğer fark etmediyseniz, söyleyeyim; bütün kitaplarım diğer insanlarla bağlantı kurmanın yolunu arayan yalnız bir insanla ilgili. Bu bir bakıma Amerikan rüyasının tersidir: Yükselip, bütün ayaktakımının, otobanlardaki ya da daha kötüsü, otobüslerdeki bütün o insanların üzerinde bir yerde konumlanabilecek kadar zengin olmanın tersidir. Amerikan rüyası ücra bir köşede yalnız duran büyük bir evdir. Howard Hughes’unki gibi bir çatı katıdır. Ya da William Randolph Hearst’ünki gibi dağ başında bir şatodur. Sadece sevdiğiniz güruhu davet edebileceğiniz güzel, yalıtılmış bir yuvadır. Kontrol edebileceğiniz, çatışma ve acıdan uzak bir çevredir. Hâkim olduğunuz yerdir. Bu ister Montana’da büyük bir çiftlik, ister binlerce DVD’nin ve en hızlı internet bağlantısının bulunduğu bir bodrum katı olsun, sonuç değişmez. Oraya gideriz ve artık yalnızızdır. Yapayalnız. Yeterince dibe vurduktan sonra –Dövüş Kulübü’nün, apartman dairesine tıkılmış ya da Görünmez Canavarlar’ın, kendi güzel yüzünden ötürü yalıtılmış anlatıcısı gibi– o güzel yuvamızı yok eder ve kendimizi tekrar, daha büyük dünyanın parçası olmaya zorlarız. Aslında birçok açıdan roman yazmak da böyledir. Plan ve araştırmalar yaparsınız. Yalnız vakit geçirip, her şeyi ama her şeyi kontrol ettiğiniz bu güzel dünyayı kurarsınız.

Telefonları açmazsınız. E-postalar birikir. Ta ki onu yok edene kadar kendi hikâye dünyanızda kalırsınız. Sonra, diğer insanların arasına karışmak için geri dönersiniz. Eğer hikâye dünyanız yeterince iyi satarsa, kitap turnesine çıkarsınız. Röportajlar verirsiniz. Gerçekten insanlarla birlikte olursunuz. Çok sayıda insanla. İnsanla, insanla, ta ki insanlardan mideniz bulanana kadar. Ta ki kaçmaya, uzaklaşıp… …başka bir güzel hikâye dünyasına gitmeye can atana kadar. Bu böylece sürer gider. Yalnız. Beraber. Yalnız. Beraber.

Bunları okuduğunuza göre muhtemelen bu döngüyü biliyorsunuzdur. Kitap okumak bir grup aktivitesi değildir. Filme ya da konsere gitmeye benzemez. Yalnız olma halidir bu. Bu kitaptaki bütün hikâyeler diğer insanlarla birlikte olmakla ilgili. Benim diğer insanlarla olmamla ya da insanların beraber olmasıyla ilgili. Şato inşa edenler için, aynı rüyaları paylaşan insanları cezbedecek kadar büyük bir yer mozaiği sallamak demektir bu.

.