Maeve Binchy – Yalnız Kadınlar Sokağı

Ria’nın annesi, oldum olası film yıldızlarından hoşlanırdı. Clark Gable’ın Ria’nın doğduğu gün ölmesi onun için hep bir üzüntü kaynağı olmuştu. Tyrone Power bu olaydan iki yıl önce Hilary’nin doğduğu gün ölmüştü. Ama nedense buna o kadar üzülmüyordu. Hilary Ria gibi sinemanın büyük kralını uğurlamamıştı. Ria ne zaman Rüzgâr Gibi Geçti’yi izlese, yüreğinde bir tür suçluluk duygusu uyanırdı. Ken Murray’e, kendisini ilk öpen oğlana, bundan söz etti. Sinemadaydılar. Üstelik oğlan onu öpüyordu. – Çok sıkıcısın, dedi Ken kızın düğmelerini açmaya çalışırken. – Hiç de değil, diye haykırdı Ria. Clark Gable karşımda, beyazperdede, ben de sana onunla ilgili ilginç bir şey söylüyorum. Bir rastlantı bu. Can sıkıcı değil. Çevredekilerin dikkatini çekmek Ken Murray! utandırdı.


Kimi sus diyor, kimi gülüyordu. Ken Ria’dan uzaklaştı ve onunla görünmek istemiyormuş gibi koltuğuna gömüldü. Ria kendisine lanet okudu. On altısına gelmişti. Okulda herkes öpüşmekten hoşlanıyor ya da hoşlandığını söylüyordu. Şimdi tam yapmaya başlayacakken her şeyi berbat etmişti. Elini oğlana uzattı. – Filmi izlemek istiyorsun sanmıştım, diye fısıldadı oğlan. Ria onu umutla yanıtladı: – Ben de senin bana sarılmak istediğini sanmıştım. Ken bir şeker paketi çıkardı ve ağzına bir şeker attı. Paketi kıza uzatmadı bile. Romantik fasıl bitmişti. Eğer zamanlama doğru yapılırsa Hilary’yle konuşulabileceğini Ria biliyordu. Bu akşam hiç de uygun değildi. – Biri seni öperken konuşmak doğru mu ? diye sordu gene de ablasına.

Hilary dışarı çıkmak için giyiniyordu. – Tanrım, Allahım ve de Kutsal Azizlerim, diye söylendi. – Sadece sordum, dedi Ria. Erkeklerle bunca deneyim yaşadığına göre bilirsin diye düşündüm. Hilary duyan oldu mu havasıyla sinirli sinirli etrafına bakındı. – Erkeklerle yaşadığım deneyimler konusunda çeneni kapatır mısın, diye tısladı. Annem söylediklerini duyarsa, ne sen kapıdan dışarı adım atabilirsin ne de ben. Anneleri hafifliklere asla göz yummayacağı konusunda onları pek çok kez uyarmıştı. İki kız çocukla dul kalmış bir kadının derdi kendine yeterdi, bir de kızlarının doğru dürüst birer koca bulmaları olanaksız birer sürtük olmasına tasalanmak gibi bir niyeti yoktu. Hilary de Ria da saygın birer yakışıklı erkek bulup evlense, kendilerine ait birer yuvaları olsa gözü arkada kalmayacaktı. Dublin’in iyi semtlerinden birinde, güzel birer evleri, hatta bahçeli evleri olmalıydı. Nora Johnson kızlarının daha iyi bir yaşantı sürebilecekleri konusunda büyük umutlar taşıyordu. Şimdi oturdukları o büyük döküntü evden daha güzel bir evde yaşamalıydılar. İyi bir adam bulmanın yolu, karşılaşılan her adama yılışmaktan geçmiyordu. – Bağışla Hilary, dedi Ria.

İncinmiş, üzülmüş görünüyordu. Ama annem duyamaz ki, televizyon izliyor. Anneleri akşamları televizyon izlemekten başka bir şey yapmazdı. Bir kuru temizlemecide tezgâhtardı, eve geldiğinde bitkin olduğunu söylüyordu. Bütün gün ayaktaydı, şöyle oturup başka dünyalara gitmek hoşuna gidiyordu. Yukarıda erkeklerle yaşananlar konusunda yapılan konuşmayı duyması olanaksızdı. Hilary kardeşini bağışladı, ne de olsa bu gece Ria’ya ihtiyacı vardı. Anneleri bir kural koymuştu, Hilary eve gelir gelmez çantasını antreye bırakmak zorundaydı. Böylece gece yarısı tuvalete kalktığında Hilary’nin evde olduğunu anlayacak ve rahat rahat uyuyacaktı. Çantayı gece on ikide oraya bırakma işi zaman zaman Ria’ya düşüyordu, böylece yalnızca anahtarlarını ve rujunu cebine koyup gitmiş olan Hilary, istediği saatte yavaşça eve süzülebiliyordu. – Vakti gelince bu işi benim için kim yapacak? dedi Ria dalgın dalgın. – Seni öpmeye kalktıklarında çeneni kapatmayıp gevezelik edersen böyle bir hizmete hiç ihtiyacın olmayacak, dedi Hilary. Eve geç gelmeyeceksin, çünkü gidecek yerin olmayacak. – Pekâlâ olacak, dedi Ria. Ama sözlerine kendi de pek inanmıyordu.

Gözlerinde hüzün vardı. Kendisinin pek de çirkin sayılmayacağından emindi aslında. Okuldaki arkadaşları, siyah kıvırcık saçları ve mavi gözleriyle bayağı çekici olduğunu söylüyordu. Şişman falan değildi, sivilceleri de öyle pek göze çarpmıyordu. Ama gene de kimse onu fark etmiyordu, sınıftaki diğer kızlarda bulunan parıltı yoktu onda. Hilary kardeşinin yüzündeki mutsuzluğu fark etti. – Bak, güzel bir kızsın, kendiliğinden kıvırcık saçların var, daha baştan bir artı puan bu senin için. Ufak tefeksin, erkekler ufak tefek kızlardan hoşlanır. İlerde işler yoluna girecek. Kim ne derse desin on altı en kötü yaştır. Hilary bazen gerçekten de iyi davranıyordu ona. Özellikle de Ria’dan çantasını antreye bırakmasını istediği geceler, pek sevecendi. Ve elbet Hilary yanılmıyordu. İşler yoluna girdi. Ria okulu bitirdi ve ablası gibi bir sekreterlik kursuna katıldı.

Karşısına birçok erkek çıktı. Özel biriyle karşılaşmadı hemen, ama acelesi yoktu. Mümkün olursa, evlenip yuva kurmadan dünyayı dolaşmak istiyordu. – Öyle çok gezmek olmaz, diye uyardı onu annesi. Nora Johnson, erkeklerin seyahat etmeyi hafiflik olarak görebileceğini düşünüyordu. Erkekler, daha güvenli, sakin kadınlarla evlenmeyi yeğlerdi. Oradan oraya gidenleri seçmezlerdi. “Erkekler hakkında önceden bilgi sahibi olmak gerekir” diyordu kızlarına Nora Johnson. Böylece savaşa silahlanmış olarak katılabilirsiniz. Kendisinin bu konuda yeterince aydınlatılmadığını ima eder bir hali vardı. Rahmetli Bay Johnson, hep gülümseyen yüzünün çok güzel olduğunu sanır, şapkasını da yan takardı, eve pek para getirmezdi. Yaşam sigortalarına inanmadığı gibi, rağbet de etmemişti. Zamanı geldiğinde kızlarının da aynı yazgıyı yaşayacak biriyle evlenmesini istemiyordu Nora Johnson. – Sence ne zaman gelecek bu zaman? diye sordu Ria Hilary’ye. Aynadan Hilary’nin kaşlarını çattığı görülüyordu.

– Neyin zamanı ? dedi. Allık sürmek ustalık isterdi. Kararınca süreceksin. Fazlası insanı veremli gösterir, azıysa pis kız izlenimi uyandırırdı, yüzünü yıkamamış gibi durursun. – Yani demek istediğim, sence birimizden biri ne zaman evlenecek ? Annem ikide bir zamanın gelmesinden söz ediyor, biliyorsun. – Umarım önce bana gelir o dediğin, ben ablayım çünkü. Benden önce evlenmeyi aklına bile getirme. – Yok yok, aklımda biri var sanma. Hani şöyle geleceği görmek, iki yıl içinde neler olup bitecek bilmek istedim. Şöyle bir delikten geleceğe bakabilsek, ne güzel olurdu değil mi? – O kadar merak ediyorsan falcıya git. Ria, kaşlarını çattı: – Falcı ne bilecek? diye atıldı. – Belli olmaz. Falcısını bulursan bilir. Bizim işyerinde bir sürü kız bu falcıya gidiyor. Her şeyi nasıl bildiğini görsen, tüylerin diken diken olur.

Ria’nın ağzı bir karış açık kaldı. – Sen gitmedin ama, değil mi ? – Doğrusu gittim, eğlence olsun diye yani. Herkes gidiyordu, mızıkçılık etmek istemedim. –Eee? – Ne e’si ? – Ne dedi sana? Ria’nın gözleri fıldır fıldır dönüyordu. Bana eziyet etme, anlat! – İki yıl içinde evleneceğimi söyledi… – Harika, nedimen olabilir miyim? – Ağaçlarla çevrili bir yerde oturacağımı, kocamın adının da M harfiyle başladığını, ömrümüzün sonuna dek mutlu bir yaşam süreceğimizi söyledi.

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir