Antonio Tabucchi – Pereira İddia Ediyor

Pereira, onunla bir yaz günü tanışmış olduğunu iddia ediyor. Güneşli, esintili, harika bir yaz günüydü ve Lizbon ışıldıyordu. Anlaşıldığı kadarıyla, Pereira yazı işlerindeydi ve ne yapacağını bilemiyordu, müdür tatildeydi ve Pereira kültür sayfasını hazırlamak zorundaydı, çünkü bundan böyle Lisboa gazetesinin bir kültür sayfası vardı, bu sayfanın sorumluluğu da ona verilmişti. Ve o, Pereira, ölümü düşünüyordu. Bu güzel yaz gününde, Atlantik esintisi ağaçların doruklarını okşarken, güneş ışıldarken ve kent pırıldarken, evet, kent penceresinin altında tam anlamıyla pırıldıyordu, ve gökyüzü maviyken, gökyüzü hiç görülmemiş mavilikte ve neredeyse insanın gözlerini yakan bir netlikteyken ölümü düşlemeye başladı, diye iddia ediyor Pereira. Neden? Bu konuda Pereira’nın söyleyeceği bir şeyi yok. Belki çocukluğunda babası Yaşlı Pereira adında bir cenaze levazımatçısı dükkânının sahibi olduğu için, belki de birkaç yıl önce karısı veremden öldüğü için ya da kendisi şişman, kalp hastası ve yüksek tansiyonlu olduğu ve doktoru böyle devam ederse çok yaşamayacağını söylediği için; sonuçta, Pereira ölümü düşündüğünü iddia ediyor. Ve rastlantı sonucu, salt rastlantı sonucu, Pereira bir derginin sayfalarını karıştırmaya başladı. Edebi bir dergiydi, ama içinde bir de felsefe bölümü vardı. Belki de avangard dergilerden biriydi. Pereira pek emin değil, ama dergiye yazanların çoğunluğu Katolik’ti. Pereira da Katolik’ti, en azından o sırada kendini Katolik, iyi bir Katolik olarak görüyordu, yine de inanmaya pek yanaşmadığı bir şey vardı: bedenin yeniden dirilişi. Ruha inanıyordu, kesinlikle, çünkü bir ruhu olduğundan emindi; ama beden, ruhunu saran bütün bu et tabakası, hayır, bu dirilemezdi, dirilmesine ne gerek vardı ki? Her gün ona eşlik eden yağ, merdivenleri çıkarkenki ter, soluk kesilmesi, bütün bunlar neden dirilmeliydi ki? Hayır, bunu başka bir yaşamda, sonsuzlukta falan artık istemiyordu Pereira, bedenin dirilişine inanmak istemiyordu. Böylece, can sıkıntısının yarattığı bir kayıtsızlıkla yeniden dergiyi karıştırmaya girişti, dergide şöyle bir makale buldu: ‘Geçen ay Lizbon Udžniversitesi’nde tartışılan bir incelemeden, ölüm üzerine düşüncelerle ilgili bir bölüm yayınlıyoruz. Yazarı Francesco Monteiro Rossi, felsefe dalını en yüksek dereceyle bitirmiştir.

Bu, denemenin sadece bir bölümüdür, yakın gelecekte yazarın yeniden bizimle işbirliği yapacağını umuyoruz.’

.