Ataol Behramoğlu & Özdemir İnce – Dünya Şiir Antolojisi 2

Modern İngilizcenin oluştuğu 16. yüzyılın başlangıcından sonra İngiliz şiiri önce Elizabeth çağında, sonra 18. yüzyılın sonuna doğru Romantik akımın ortaya çıkışıyla iki altın çağ yaşadı. Bu dönemin en önemli ozanları Spenser, Sidney ve Shakespeare’ dir. Ancak, burjuva ve sanayi devrimlerinin gerçekleşmesiyle şiir İngiltere’ de toplumsal duyarlığı dile getiren bir iletişim aracı olmak niteliğini yitirmiş, onun yerini, toplumsal hayattaki kentleşme, sanayileşme gibi değişimleri daha büyük açıklıkla yansıtan roman türü almıştır. Wordsword, Mathew Arnold, Ruskin gibi, sanatsız, edebiyatsız ve şiirsiz kalan toplumların barbarlaşacağım savunan şair ve yazarlara, Tennyson, Arnold, Browning ve Swinburne gibi Victoria Çağı şairlerini izleyen 20. yüzyıl başındaki “Georgian” dönemi şairlerine rağmen İngiltere’ de şiir yukarda sözünü ettiğimiz iki altın çağdaki düzey ve saygınlığına bir daha erişemedi. Aynı dönemin Fransız, Alman şairleriyle karşılaştırılabilecek değerde şairler çıkartamadı. En parlak dönemlerinde köklü Avrupa kültürüyle derin bağlar kuran, İtalyan, Fransız ve İspanyol şiirlerinden olumlu yönde etkilenmeyi başaran İngiliz şiiri bu içine kapanık durumdan kurtulmak için Ezra Pound ve T.S. Eliot gibi kendilerine bir gelenek temeli arayan iki Amerikalı genç şairin ülkelerinden Avrupa’ya göç etmelerini bekledi. Ezra Pound, T.E. Hulme adlı bir İngiliz eleştirmenin görüşlerinden yararlanarak 1908 yılında “İmgecilik” adını verdiği bir şiir akımı başlattı. İmgeci şiir, şiir dilinde açık-seçikliği, özgür koşuk ritimlerini, şiirin organik bütünlüğünü ve her konunun şiirde işlenebileceğini, günlük konuşma dilini savunuyor, Klasik Yunan ve Latin şiirinden, Japon .

haiku”larından yararlanıyordu.

.