Ebubekir Eroğlu Ebubekir Eroğlu 1950’de Malatya’da doğdu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdi. 1970’li yıllarda şiir yazmaya başladı. Kamu görevlisi olarak çalıştı. Bir gazetede haftalık deneme yazıları yazdı. Eroğlu’nun ilk şiirlerinde çağımıza özgü bir tedirginlik, romantik bir çizgide belirginleşir. Ebubekir Eroğlu, şiirleri, şiir üstüne yazılarıyla olduğu kadar, Yönelişler (1981-85 arasında 43 sayı) dergisiyle de şiir atmosferinin canlı ve belirgin tutulması yolunda önemli çabası olmuş bir şairdir. Eserleri: Kuşluk Saatleri (1974), Kayıpların Şarkısı (1984) ve Yirmidört Şiir (1991) isimli şiir kitaplarının yanı sıra, Sezai Karakoç’un Şiiri (1981) üzerine önemli bir incelemesi, Yenileme Bilinci (1988), Sevap Defteri (1992), Modern Türk Şiirinin Doğası (1993), Sabit ve Değişken (1994), Muğlak Ölçekli Harita (1997), Kelimeler Çınladıkça (1997) isimli deneme ve inceleme kitapları var. Ebubekir Eroğlu gerek şiirlerinde gerekse deneme yazılarında insanı ve hayatı sorgular hep: İnsanın bu dünya içindeki yerini. Bir romantiktir…
FERAGAT
terketmek için de güç gerek
dalından ilk ve son kez ayrılmak için
bayıltan olgunluğuyla bir meyvenin
ihtiyaç duyduğu kadar olsa bile
zayıflığı çağırınca bedenin
bir takati, içten dışa gelişen
terkediştir çünkü dönüşen
yeniden yüklenmeye
akşam omuzdan aşağı bastırarak
çökertmeye kalkıştığı günlerde
bir fırtına çıkmadı mı yol açmadı mı
“bana göre değil” dediğin gece
serazat derdi gözucuyla bakanlar
tezcanlılığa yakıştırarak her hafifliği
ordan oraya atlamayı boşvermişlik sanırlar
çok görürlerdi bir ara dinlenmeyi
yük çağırılmaz kendiliğinden gelir
ne ayrılık boşveriştir ne inziva
ilk fırsatta dönmeyi düşünürken
yüklenmek ne ister feragat ne sorma bana
