En alttaki bulutun bir buçuk kilometre altında, kayalar yükseliyor ve deniz başlıyor. Bir sürü adı oldu buranın. Her bir koy, körfez ve ırmak, sanki hepsi birbirinden ayrıymış gibi sınıflandırıldı. Ama aslında o tek parça, sınırlar koymak anlamsız. Taşların ve kumun arasındaki boşluklara giriyor, sahiller boyunca kıvrıla kıvrıla ilerliyor, kıtalar arasındaki yarıkları dolduruyor. Dünyanın kenarlarındaki tuzlu […]
Sıradan bir binanın göze batmayan bir odasında, bir adam oturmuş, pek de sıradan olmayan teoriler üzerine kafa yoruyordu. Adam, şişelere ve deney tüplerine doldurulmuş parlak kimyasal maddeler, grafikler, ölçü aletleri ve etrafında kale gibi yükselen kitap yığını arasında kaybolmuştu. Birbirine dayadığı kitapların çeşitli sayfaları açık duruyordu. Aynı anda birkaçını birden okuyordu sanki. Ölçüp biçiyor, notlar […]
Bozkır önce bir maki ormanına, ardından tarlalara, derken çiftliklere dönüşüyor, sonra yerden karmakarışık yükselen evler başlıyor. Gecenin çok geç bir saati. Etrafım, nehrin iki yakasında mantargibi çoğalan derme çatma kulübelerle dolu. Sarsılıyoruz. Derin bir akıntıya kapıldık. Arkamdaki adam telaşla dümene asılıyor. Tekne doğruluyor. Fenerler sallanınca ışık yalpalıyor. Adam benden korkuyor. Küçük teknenin pruvasından, suyun karanlık […]
Sizin göremediğiniz boşlukların içinden geçer, binaların arasına sokulurum. Sizin arkanıza takılır, size öylesine yaklaşırım ki soluğumdan ensenizdeki tüyler ayağa kalkar ve sizyine de beni duymazsınız. Gözbebekleriniz büyüdüğünde göz kaslarınızın sesini duyabilirim. Sizin pisliklerinizle beslenir, evlerinizde yaşar, yatağınızın altında uyurum ve ben istemezsem ruhunuz duymaz. Caddelerin tepesinde dolaşırım. Kentin girip çıkmadığım yeri yoktur. Sizin duvarlarınız artık […]
Bir adam koşuyor. İnce ağaç kabuğu ve yaprak duvarlardan, Kötüorman’m amaçsızca bekleyen bölmelerinden geçerek. Etrafı ağaçlarla sarılı. Ormanın bu denli derinlerinde ilkel sesler duyuluyor. Ağaçların tepeleri sallanıyor. Adamın yükü ağır ve göremediği güneş onu iyice terletmiş. Bir patikayı izlemeye çalışıyor. Tam karanlık basmadan yerine vardı. Loş, kirpi-adam patikaları, onu etrafı köklerle ve taşlı toprakla çevrili […]
NE SOKAĞI, ne de mahalleyi görebiliyordum. Etrafımız toprak rengi binalarla çevriliydi. Mahalleli uyanır uyanmaz üstüne ne bulursa geçirmiş, saçlar başlar darmadağın, ellerinde kahveleriyle pencerelerden sarkmış, bir yandan kahvaltılarını ederken, bir yandan da bizi seyrediyorlardı. Binaların ortasında kalan bu alan kim bilir ne amaçla açılmıştı. Maketten bir arazi gibiydi. Belki de burayı ağaçlandırıp bir de yapay […]
