Bu kitabı yazmamın üstünden yirmi yılı aşkın bir süre geçti. 1965’te ilk yayınlandığında, heryerde değilse bile pek çok yerde kitaba saygısız, duyarsız, doktriner ve sapkın gibi suçlamalar yöneltildi. Centilmenler ülkesi olan İngiltere’deyse beğeniden yoksun denerek bir yana itildi. O zamanlar Picasso hâlâ sağ ve ününün doruğundaydı. Her yıl hakkında övgü dolu kitaplar ve yazılar yayınlanıyordu. […]
Bu kitabı beş kişi hazırladık. Çıkış noktamız televizyonda Görme Biçimleri adlı dizi konuşmalarda geçen bazı önemli görüşler oldu. Bu görüşleri açmaya, irdelemeye çalıştık. Görüşler söyleyeceklerimizi de, bunları nasıl söyleyeceğimizi de belirledi. Amacımızı ve savlarımızı başka biçimde düzenlenmiş bir kitapta sunamazdık. Kitap yedi denemeden oluşmuştur. Bu denemeler istenen sırayla okunabilir. Denemelerin dördünde hem sözcükler hem de […]
Sana çok yakışan güzel giysilerinle canlanıyorsun gözümde, yüreğimde gömülü o kendine has tebessümünle gülümsüyorsun. Bir zamanlar, daha ben dünyaya gelmeden yaşadığın Noel Road karşımda uzanıyor. Dudaklarından eksilmeyen tebessümünle o yolda yürüyüşünü, köşeyi dönüşünü hayal ediyorum. Pek çok şey eskisi gibi, pek çok şeyse bambaşka. Hayat böyle, anne. Bana hep dediğin gibi, “Roma bir günde inşa […]
Diyorsun ki bacak gövdeyi taşır Peki ama hiç görmedin mi Bilekteki tohumu Gövdenin kendisinden büyüdüğü tohumu? Diyorsun ki (eğer köprüler yapıyorsan Sandığım gibi) her duruşun Doğal bir dengesi olmalı Peki ama hiç görmedin mi Dansçıların o serkeş adatelerinin Doğal olmayan kendi dengelerini? Diyorsun ki (eğer umduğum gibi Akılcıysan) iki hacaklıların evrimi Tamam la nd ı […]
Bu kitabın kahramanının babası, Umberto adında biriydi. Livornolu bir tüccardı, meyve şekerlemesi işindeydi. Kısa boyluydu, şişmandı, kafasının iriliğinden ötürü büsbütün bodur görünüyordu. Dedikodudan, çevre baskısından korkuları pek yersiz sayılamayacak kadınlara, Umberto’nun kafasının alışılmadık iriliği çekici gelebilirdi pekala. Direnç, ağırlık ve tutku çağrıştırıyordu. Livorno ya da Pisa’daki tüccar sınıfı kadınlarının çoğu utangaçtı. Bu yüzden de Umberto […]
Fotoğrafçılığa ilgim, fotoğraf çekmemle veya fotoğraflara bakmamla değil, fotoğraflar üzerine okuduklarımla başladı. Bu konuda bana yol gösteren üç yazarın kimler olduğunu tahmin etmek zor değil: Roland Barthes, Susan Sontag ve John Berger. Diane Arbus’un tek bir fotoğrafını bile görmemişken, Sontag’ın Arbus üzerine yazdıklarını okudum (On Photography/Foto,�ralÜzerine’de hiç resim yoktur); ilk defa Camera Lucida ve Aho11t […]
