Dermot Healy – Beklenmedik Anlar

Londra’dan sonra Londra’dan sonra işler ciddiye bindi. Tedbirli davrandım. Peşimde anılar, sahilde dolaşıp bahçede zaman öldürerek bir süre annemde kaldım. Arada bir Gerties barına uğruyordum ama başlangıçta insanlar bana karşı sakıngan davrandı. Sanırım sonra yavaş yavaş varlığıma yeniden alıştılar. Ama hayalimde hâlâ Redmond’u barın arkasında servis yaparken görüyordum. Sürekli o tartışmayı düşündüğüm için başkalarıyla konuşmakta zorlanıyordum. Babamla tartışmamızı düşünüyordum. Sonra ağıt başlıyordu: Şöyle yapsaydım bunların hiçbiri olmazdı. Keşke yapmasaydım. Keşke yapmasaydım. Eğer yapsaydım. Kendi vicdanımın sesinden bezene kadar bu böyle sürüp gidiyordu. Suçluluk duygusu peşimi bırakmıyordu. İlk düşü atlatamıyordum.

ilk düş İlk düş en zorudur. Eğer ilk düşü atlatabilirseniz emin bir yerdesiniz demektir. Ama ben, sesler yüzünden yatakta kımıldayamaz hale geliyordum. Saatler boyunca kendim tarafından sorguya çekiliyordum. Eğer yapsaydın. Keşke yapmasaydın. Keşke. Keşke. Hiçbir sorun hallolmuyordu. Ses bazen bir avukatın sesiydi. Bazen babamın sesiydi. Bazen de hiç tanımadığım birinin sesiydi. Her kimseler, çok acımasızlardı. Şikâyetler ve vaazlar, alaylar ve fısıltılar dinleyen bir adamdım. Bu sonsuza kadar böyle süremezdi.

Işǚ aramaya başladım. Champion’daki ilanları satır satır taradım ve kente gittim. Çeşitli yerlere başvurdum, ama şansım yoktu. Elime bol bol sorgulanmaktan başka bir şey geçmedi. Daha önce neredeydin? Son işinden neden ayrıldın? Böyle boktan şeyler. Soru üstüne soru. Sonra şu yeni barın açıldığını gördüm. Onları aradığım gece beni işe aldılar. Rahattım. Arka tarafta bir odaya taşındım. Bir akşam -belki iki hafta sonra- bir şeylerin ters gittiğini hissettim.

.