Arthur Rimbaud – Illuminations

Bir hakan varmış, kendini hepten o aşağılık hayır işleri uğruna tükettiği için öfkelenirmiş. Şaşırtıcı devrimler bekliyormuş sevgide; cariyelerinin göz alıcı süslerle, göğün bağışlarıyla daha bir güzelleşmiş bu işveler ötesinde birşeyler verebileceklerini seziyormuş. Doğruyu görmekmiş dilediği hep, özül isteğin, özül doyuşun çağını. İsterseniz hak yolundan sapış deyin, dileği buymuş işte. Hiç değilse, yabana atılmaz bir gücü varmış insanlar üzerinde. Elinden geçen bütün kadınları öldürtmüş: Ne yıkım güzellik bahçesi için! Satırın altında hepsi onu kutsamışlar. Artık yenilerini çağırtmamış. – Gene çıkıp gelmiş kadınlar. Av dönüşü ya da şölen sonunda hepsini öldürmüş yanında gezenlerin. – Hepsi gelmiş gene ardından.