Star Wars – Thrawn Üçlemesi #1 – Timothy Zahn – İmparatorluğun Varisi

Tam önlerindeki yıldız kütlesi, aradaki mesafe ve ön camın otomatik güneş koruyucu ekranlarıyla az değil.” Pellaeon gözlerini kırpıştırdı. “Hyllyard şehri mi?” “Evet. Talon Karrde’nin kurnazlığına sahip bir insanın bir ormanın ortasında üs kurup, yakın çevresinin dışındaki diğer kişilerle güvenlik bağlantılarına geçmemiş olmasını çok uzak bir ihtimal olarak görüyorum. Hyllyard şehri, Karrde’nin üssünden, orada bulunanların direkt olarak saldırımıza tanık olmaları için çok uzak; bu yüzden, şehirdeki ani bir hareket artışı, daha kurnazca bir iletişim yolunun varlığını belli edecek. Bu sayede Karrde’nin kontaklarını belirleyecek ve onları uzun vadeli bir gözlem altına alacağız. En sonunda, bizi ona götürecekler.” Pellaeon “Evet efendim,” dedi. Alnının kırıştığını hissediyordu. “O zaman, Karrde’nin adamlarının hiçbirini canlı yakalamayı beklemiyorsunuz.” Büyük Amiral’in gülümsemesi sertleşti. “Tam tersine. Güçlerimizin boş ve terkedilmiş bir üs bulmalarını bekliyorum.” Pellaeon, aşağıda hafifçe aydınlanmış gezegene baktı. “Bu durumda efendim… Niye saldırıyoruz?” “Üç nedenden dolayı Kaptan.

Birincisi, Talon Karrde gibi adamlar bile ara sıra hatalar yaparlar. Üssünü acil olarak boşaltırken, geride önemli bir bilgi bırakmış olabilir. İkincisi, biraz evvel de belirttiğim gibi, üsse yapılacak bir saldırı, bizi Hyllyard şehrindeki kontaklara götürebilir ve üçüncüsü, yer ekiplerimize çok ihtiyaçları olan pratik yapma olanağını sağlayabilir.” Parlayan gözler Pellaeon’un suratına dikildi. “ Artık hedefimizin, geçtiğimiz beş senedeki acınacak artçı tacizler olmadığını asla unutmayın Kaptan. Tantiss dağı ve İmparator’un Spaarti silindirleri elimizdeyken, insiyatif tekrar bize geçti. Çok yakında, gezegenleri Asi Birliğin elinden geri alma sürecini başlatacağız ve bunun için filonun mürettebatı ve subayları kadar iyi eğitilmiş bir orduya ihtiyacımız var.” Pellaeon “Anlaşıldı Amiral,” diye karşılık verdi. “Çok iyi.” Thrawn bakışlarını ekranlarına yöneltti. “Zaman geldi. General Covell’a başlayabileceğini bildirin.” Pellaeon “Evet efendim,” diyerek, ön camdan ayrıldı ve istasyonuna döndü. Çıktılara çabucak göz atarak, telsiz düğmesine dokundu, aynı anda, Thrawn’ın da kendi telsizini çalıştırdığını görebiliyordu. Belki de Hyllyard şehrindeki casuslarına özel bir mesaj gönderiyordu… Pellaeon “Chiamera konuşuyor,” dedi.

“Saldırıyı başlatın.” “Anlaşıldı Chimaera.” General Covell, başlık telsizine konuşurken, içindeki sessiz hor görünün sesine yansımamasına çalıştı. Olanlar tipik ve mide bulandırıcı şekilde tahmin edilebilirdi. Ortalıkta çılgınlar gibi dolaşır, askerlerini ve araçlarını yere indirip yerleştirirdin… Sonra lekesiz üniformaları içinde, temiz gemilerinde dolaşıp duran kendini beğenmiş Filo adamlarının çaylarını yudumlamalarını ve nihayet harekete geçmen için izin vermelerini beklerdin. Üzerindeki Yıldız Destroyeri yönüne bakarak ‘Rahatınıza bakın,’ diye alayla düşündü. Çünkü, Büyük Amiral Thrawn, gerçek sonuçlar ya da sadece canlandırıcı iyi bir şov istiyor bile olsa, parasının karşılığını alacaktı. Önündeki panele uzanarak, yerel kumanda frekansını tuşladı. “General Covell’dan tüm birimlere. Sinyal verildi. Haydi gidelim.” Onaylamalar geldi ve altındaki çelik zeminden gelen bir titremeyle, dev AT-AT walker, bir kilometre ötedeki kampa doğru ormanın içinde aldatıcı sarsak görünüşüyle ilerlemeye başladı. AT-AT’nin önünde, zırhlı saydam-çelik ön camdan ara sıra görülebilen, ikiz nokta formasyonunda ilerleyen bir çift AT-ST izci walker’ları vardı, AT-AT’nin yolu üzerinde ilerliyor, düşman pozisyonları ve bubi tuzaklarını gözlüyorlardı. Tabii bu boş girişimler Karrde’ye yarar sağlayacak değildi. Covell, İmparatorluk’un hizmetinde geçirdiği yıllar boyunca neredeyse yüzlerce hücum operasyonu yönetmişti ve emri altındaki savaş makinelerinin muhteşem kapasitelerini çok iyi biliyordu.

Ön camın altında, holografik taktik ekranı, dekoratif bir disk gibi parlıyordu.Yanıp sönen kırmızı, beyaz ve yeşil ışıklar Covell’in, Karrde’nin kampına doğru düzenli bir şekilde ilerleyen AT-AT’leri, AT-ST’leri ve izci saldırı araçlarının pozisyonlarını gösteriyordu. İyiydiler ama mükemmel değildiler. Sol kanattaki AT-AT ve onun destek araçları, zırhlı ekibin fark edilir şekilde gerisinde kalıyordu. Telsize “Birim İki, kıpırda biraz!” diye seslendi. Cevap, Myrkr’in zengin metal içerikli bitki örtüsünün garip bastırıcı efektleriyle uzak ve metalik bir şekilde geri geldi. “Deniyorum efendim. İzcilerimizi yavaşlatan bazı kalın asma kümeleriyle karşılaşıyoruz.” “Senin AT-AT’ni engelliyor mu?” “Hayır efendim ama kanadı birlikte tutmak istedim.” Covell “Düzen tutarlılığı akademi manevraları sırasında iyi bir amaç olabilir Binbaşı,” diye sözünü kesti. “Ama genel savaş planının mahvolması pahasına değil. Eğer AT-ST’ler ayak uyduramıyorsa, onları arkada bırakın.” “Evet efendim.” Covell iletişimi alaylı bir homurdanmayla kesti. Büyük Amiral en azından bir şey hakkında haklıydı: Birlikleri gerçek İmparatorluk standartlarına erişmeden önce çok daha fazla savaş deneyimi kazanmak zorundaydılar.

Yine de, ham madde ellerindeydi. O izlerken, kuzey kanadı kendini düzeltti, izciler, AT-ST’lerin eski pozisyonunu almak için ileri doğru yayıldılar. Yavaşlayan AT-ST’ler ise artçı kuvvet pozisyonlarına geldiler. Enerji sensörü bir yakınlık alarmı verdi; kamp alanına geliyorlardı. Mürettebatına “Durum raporu?” diye sordu. Gözleri hedefleme ekranlarına dikilmiş olan topçu “Tüm silahlar dolu ve hazır,” diye rapor verdi. Sürücü de “Aktif ya da pasif hiçbir direniş izi yok,” diye ekledi. Covell tekrar kumanda frekansını tuşlayarak “Alarmda kalın,” diye emir verdi. “Tüm birimler, harekete geçin.” Etkileyici bir görüntüydü. Açık alanın tüm dört tarafından, neredeyse mükemmel geçit töreni uyumuyla, şafak öncesi loşluğu içindeki ormandan diğer üç AT-AT belirdi, AT-ST’ler ve izciler onların ayakları altında toplandı ve çabucak karanlık binaların etrafında daireler çizmek için etrafa dağıldılar. Covell sensörleri çabuk ama detaylı bir şekilde inceledi. İki enerji kaynağı hâlâ işlevseldi; bir tanesi merkez binada, diğeri ise dış kışla benzeri binalardan birindeydi. İşlevsel sensörler ya da silahlar veya enerji alanlarına dair hiçbir kanıt yoktu. Yaşam formu analizcisi karmaşık algoritmalarını kontrol ederek, dış binalarda yaşam olmadığına kanaat getirdi.

Diğer taraftan büyük ana bina… Dört numaralı AT-AT kumandanı “Ana binadan yaklaşık yirmi yaşam formu sinyali alıyorum General.” diye rapor verdi. “Hepsi merkez kısmında.” Covell’in sürücüsü “Ama insan değiller,” diye mırıldandı. Covell ön camdan bakarak “Belki de kalkan ardındadırlar,” diye homurdandı. Kampta hâlâ hareket yoktu. “Bakalım neymiş. Hücum birlikleri, şimdi!” Hoverscoutlar arka kapaklarını açtılar ve her birinden yere atlarken, lazer tüfeklerini sıkıca savaş zırhlı göğüslerinde tutan sekiz askerlik birlikler çıktı. Her birliğin yarısı arka destek pozisyonu aldı, hoverscout’larının yarı koruması altında tüfekleri kampa çevrildi. Diğer yarı ise açık alan üzerinde yarı koşarak, dış bina ve kulübelere ilerlediler. Orada koruma pozisyonlarını alarak, arkadaki arkadaşlarının da aynı şekilde ilerlemesini sağladılar. Yüzyıllardır kullanılan askeri bir taktikti bu, Covell’in acemi birliklerden bekleyeceği şekilde mide bulandırıcı bir kararlılıkla gerçekleştirildi, ama hammadde kesinlikle mevcuttu. Askerler ana binaya kurbağa sıçrayışı yaklaşımlarını devam ettirdiler; küçük gruplar yanlarından geçtikleri diğer yapıları araştırmak üzere ana daireden ayrıldılar. Ön grup ana binaya erişti kapıyı patlatırlarken parlak bir flaş, ormanı aydınlattı, birliğin geri kalan kısmı binaya girerken hafif bir karmaşa yaşandı. Ve sonra, sessizlik… Birkaç dakika boyunca süren sessizliği, yalnızca birlik kumandanlarının ara sıra gelen kısa emirleri kesiyordu.

Covell sensörleri izleyerek dinledi… Ve nihayet rapor geldi: “General Covell, Teğmen Barse konuşuyor. Hedefi ele geçirdik efendim. Burada kimse yok.” Covell başını salladı, “Çok iyi Teğmen. Nasıl görünüyor?” Diğeri “Sanki aceleyle gitmişler gibi efendim,” diye karşılık verdi. “Arkalarında epeyce malzeme bırakmışlar ama çoğu çöplük gibi gözüküyor.” Covell “Buna tarama ekibi karar verecek,” dedi. “Bubi tuzakları ya da başka hoş olmayan sürprizler var mı?” “Kesinlikle yok efendim. Bir de, algıladığımız yaşam formları, çatının ortasında büyüyen ağacın üzerinde yaşayan uzun tüylü hayvanlar.” Covell tekrar başını salladı. Yaratıklar, bildiği kadarıyla, ‘Ysalamiri’ diye çağrılıyorlardı. Thrawn aptal yaratıklar için birkaç aydır bayağı gürültü çıkarmaktaydı, Covell ise onların savaşa ne gibi bir katkıları olacağını tahmin edemiyordu. Filodakilerin eninde sonunda, ona da bu büyük sırrı açıklayacaklarını düşünüyordu. Teğmen’e “Defansif bir petek oluşturun,” diye emir verdi. “Hazır olduğunuzda tarama ekibine haber verin ve rahatınıza bakın.

Büyük Amiral buranın parçalara ayrılmasını istiyor ve biz de aynen öyle yapacağız.” Ses “Çok iyi General,” dedi; son seviyeye kadar açık olmasına ve bilgisayarda temizlenmesine rağmen, neredeyse duyulmayacak kadar hafifti. “Sökme işlemine başlayın.” Vahşi Karrde’nin dümeninde oturan Mara Jade, arkasında duran adama doğru hafifçe döndü. “Sanırım, buraya kadar.” Talon Karrde, onu duymamış gibiydi. Sadece orada durup ön camdan, Vahşi Karrde’nin yanına sokulduğu bir astreoidin keskin kenarından, küçük mavi beyaz hilal şekli görünebilir olan uzak gezegene baktı. Nihayet kıpırdanmaya başladığı zaman, Mara yorumunu tekrarlamak üzereydi. “Evet,” dedi, sakin sesinde açıkça hissettiği belli olan duygulardan eser yoktu. “Sanırım, buraya kadar.” Mara, yardımcı pilot koltuğunda oturan Aves’le bakıştı ve sonra tekrar Karrde’ye baktı. “Bu durumda gitmemiz gerekmiyor mu?” Karrde derin bir nefes aldı ve Mara onu izlerken, yüz ifadesinde, Myrkr üssünün onun için ne anlama geldiğine dair bir pırıltı yakaladı. Myrkr onun için bir üsten çok, bir yuva olmuştu. Kendini zorlayarak bu düşünceyi bastırdı. Evet, Karrde evini kaybetmişti.

Çok büyük bir meseleydi sanki. O kendi yaşamı boyunca bundan çok daha fazla şey kaybetmiş ve yine de ayakta kalmayı başarmıştı. Karrde de üstesinden gelirdi. “Gitmemiz gerekmiyor mu diye sordum.” Karrde “Seni duydum,” diye cevap verdi; gösterdiği duygu pırıltısı, tekrar hafif alaycı tavırları arasında kayboluyordu. “Geride, Rishi üssümüze, onları yönlendirecek bir şey bırakıp bırakmadığımızı görmek için biraz daha beklemeliyiz sanırım.” Mara tekrar Aves’e baktı. Aves “Her şeyi iyice kontrol ettik,” dedi. “Ana bilgisayar dışında Rishi’den bahseden bir şey olduğunu zannetmiyorum ve bu da ilk grupla gitti.” Karrde “Katılıyorum,” dedi. “Peki hayatını bu değerlendirmeyle tehlikeye atmaya hazır mısın?” Aves’in dudakları büküldü. “Pek sayılmaz.”

.