Honoré de Balzac – Eugenie Grandet

Balzac, yirmi yaşında bir gençken, Paris’te bir lavanarasında yan aç, günde iki frankla iki yıl yaşadı. Bu durumda annesi babası onun bir edebiyatçı olabileceğini kanıtladığını düşündüler. Aksi halde onu bu çılgın düşünden kurtarıp avukatlık mesleğine yönelteceklerdi. O sıralarda Balzac’in bütün umutlarının ve düşüncelerinin üzerinde odaklattığı klasik bir trajedi olan Cromwelidi. Gelecek kuşaklar, yapıt üzerinde Balzac’ın kayınbiraderinin profesörce yargısını onayladılar. O, yapıtın herhangi bir basan umudu verecek niteliklerden bütünüyle yoksun olduğunu belirtmişti. Ama oyun, Balzac ‘in onu yazarken üzerinde çalıştığı, örnekler bakımından önemlidir. Yazar, olağanüstü entelektüel enerjisi ve kendini bir şeye tümüyle verebilme güçleriyle seçtiği sanatı öğrenmeye çalışıyordu. Mektupları, zamanın Fransız klasik tiyatrosunun yapıtlarını ilginin tutkulu gerginliğiyle okuyup incelediğini bize anlatır. Eğer Balzac hiçbir oyun okıımasa ye sahnelendiğini görmeseydi, güçlü dramatik sezgisi, kesinlikle romanlarındaki sahnelerde ve karakterlerde anlatımını bulacaktı. Onun duygusal ve karmaşık bölümlere olan romantik ilgisi, Fransız geleneğinin, romanlarda ve oyunlarda görülen sade çizgisinin dışındadır. Gene de o sıralarda çalıştığı oyunlarda, daha sonraki roınanlannda ve bütün İnsanlık Komedisi romanlarında, ilklerden olan ama genel ikle en klasik kabul edilen 1833’de yazdığı Eugenie Grandet’den birtakım etkiler, ilintiler bulmak olasıdır.