Arthur Conan Doyle – Sherlock Holmes – Üç Çatılı Ev

Bir sabah beraber kahvaltıya oturmuştuk ki Holmes: “Watson, korkarım gitmek zorundayım,” dedi. “Gitmek mi? Nereye?” “King’s Pyland, Dartmoor’a.” Buna hiç şaşırmamıştım. Aslında, günlerdir İngiltere’nin bir uçtan bir uca dilinde olan böyle bir hadiseye nasıl oldu da karışmadı diye meraktaydım. Gün boyu çenesi göğsüne mıhlı, çatık kaşlarıyla odada bir ileri, bir geri volta atıp durmuş, piposu defalarca en sert tütünüyle dolup dolup boşalmıştı. Sorularıma, laf atmalarıma karşı tepkisizdi. Haber ajansımızın gönderdiği günlük gazeteleri şöyle bir göz attıktan sonra bir köşeye fırlatmıştı. Hiç konuşmuyor olsa da aklından geçenleri pekâlâ biliyordum. Wessex Kupası’nın favori atının ortadan kayboluşu ve terbiyecisinin acıklı ölümü tam da onun analiz yeteneklerini gıcıklayacak şekilde kamuoyu önüne düşmüştü. Tam bu yüzden, olayın geçtiği yere gitme niyetini açıklamasını dört gözle bekliyor, umuyordum. “Sana ayak bağı olmayacaksam ben de seninle gelmekten mutluluk duyarım.” dedim.