ANAM BENİ DOĞURMAMIŞ. Tutmuş, bir akasyanın dibine bırakmış. Ve vaki olmuş ki ben kendimi Akasya’nın dibinde bulmuşum. O hışıldamış ben tutunmuşum, o hışıldamış ben tutunmuşum. Bir pirinç tanesi kadarken, koca, koygun bir akasya gölgesi olmuşum. Şükürler olsun beni vakitsiz azat eden anama. Ben serin, ben tenhayım. Akasya’nın ağırlığından damlayan cana suret, cana gölge, cana vahayım. […]
“SAİS” deki tanrıça heykelinde pek muammalı olan şu yazıt bulunur; OLMUŞ OLANIN HEPSİ, OLANIN HEPSİ, OLACAK OLANIN HEPSİ BENİM VE HİÇBİR ÖLÜMLÜ ŞİMDİYE KADAR PEÇEMİ KALDIRMADI” (Plutarch, Isıs ve Osırıs’e dair -Mısırlı tanrı ve tanrıça- Olağanüstü masallardan) Tanrıçanın binlerce yıl öncesinden yaptığı bu çağrıyı yanıtlamaya çalışıyorum: “PEÇEYİ KALDIRMAK!” Bu çağrıya benden önce belki binlerce “ölümlü” […]
