o vahim orospu
korkular su mudur süzülür parmaklarından
camlarda buğulanır soğuktan yalnızlığı
içinde bir ürperme eski yanılgılarından
aynı filmin ısrarla aynı yerden başladığı
kimliğini öğreniyor her defa başkasından
sonbaharda belma mı büyük rakılar içen
fuar’da göl gazinosu bıyıklı hovardalar
aynalar kırılmıştı mersin’de güzelliğinden
sabahlara kadar zincirleme telefonlar
İstanbulluymuş adı hülya boğaziçi’nden
ankara’da kar ıssızlıkları ne ses ne soluk
oryantal sevilay’dır ulus’ta bir pavyonda
saçlarını boyatmış küllü sarı hafif uçuk
ayaş’lı bir tüccar peydahlandı aklı fikri onda
oysa haftaya nilgün samsun’a yolculuk
rakıya nurten başladı cıgaraya hümeyra
esrarı florya’da Süleyman’la denediler
futbolcu bir kopuk vefa’da oynadı bir ara
onu sevtap sanıyor birçoğu öyle bilirler
kaşları yok incesi kıvırcık saçları kara
beyoğlu’nda devriyeler / fahişeler akşamı
sarhoş değil iki kadeh rakıdır hepi topu
acaba çerkes miymiş adapazarı’ndan mı
kimin nesi bilinmez belirsiz soyu sopu
hafif oynatmış mıdır yoksa yalnızlıktan mı
kendi kendine konuşur o vahim orospu
Çox gözel