Albert Camus – Sisyphos Söyleni

Bu çevirinin başından sonuna kadar sık sık karşılaşacakları “uyumsuz” sözcüğü okurlara biraz bulanık gelebileceği için küçük bir açıklama yapmak yerinde olacak. Bu sözcük, sözlük anlamı “akla, mantığa uymayan, abes, saçma, boş, anlamsız” olan “absürde” sözcüğünün karşılığı olarak kullanılmıştır. Ama Sisyphos Söyleni’nde “absurde” sözcüğü bu anlamı aşar, insan ya da düşünce sözcüklerinin sıfatı olduğu zaman, insan açısından evrenin akla, mantığa aykırılığını, tutarsızlığını anlamış, her şeyi olduğu gibi gören, bilinçli insanı ya da düşünceyi belirtir. Ruhum, ölümsüz yaşamın ardından koşma, olanaklar alanını tüketmeye bak.  Pindaros… Bu kitap, yüzyılımızda dağınık olarak bulabileceğimiz uyumsuz bir duyarlığı ele alıyor; çağımızın gerçek anlamda tanımadığı bir uyumsuz felsefeyi değil. Bu bakımdan, bu sayfaların kimi çağdaş düşüncelere neler borçlu olduğunu belirtmekle başlamak temel bir dürüstlük gereği. Bunu gizlemek kaygısından öylesine uzağım ki, bu düşüncelerin bütün yapıt boyunca anılıp yorumlandıkları açıkça görülecektir. Ama şimdiye kadar bir sonuç olarak ele alınan uyumsuzun, bu denemede bir çıkış noktası olarak ele alındığını belirtmek de yararlı olur. Bu bakımdan, yorumumun geçici bir yanı bulunduğu söylenebilir; yol açtığı durum önyargıya gelmez. Burada düşüncenin katıksız durumunda bir sıkıntısı betimlenmiştir yalnızca. Şimdilik hiçbir metaϐizik, hiçbir inanç katılmamıştır içine. Bu kitabın sınırları ve biricik kesin tutumu da bunlardır.