Anne Mazer – Sihirli Kardeşim I – Kardeşimin Başı Dertte

İki kız kardeş olan Mabel (Mebıl) ve Violet (Vaylıt) birbirlerinden son derece farklıydılar. Birbirlerine benzemiyorlardı. Düşünceleri farklıydı. Oyun oynayışları farklıydı. Davranışları farklıydı. Bazen birbirlerinden hoşlanmıyorlardı bile. Yazın sonlarına doğru, bir gün evlerine bir paket geldi. Paket, Mabel ve Violet adına gönderilmişti. Kare şeklindeki paket; parlak, beyaz bir kağıda sarılmış ve bantlanmıştı. Oldukça ağırdı. Mabel gönderenin adresini fark etmedi. Paketi içeri getirdi. 5 .

Anne Mazer Violet heyecandan zıplayıp duruyordu. “İçinde ne var? Kim göndermiş?” Mabel sinirlenerek, “X ışınlarım yok benim.” dedi. “Sakin ol, Violet.” Ama o da paketi kimin ve neden gönderdiğini merak ediyordu. Kimsenin doğınn günü değildi. Tatil zamanı da değildi. Acaba okulda ihtiyaçları olan bir şey miydi? Paketi açtı. Eski bir hikaye kitabıydı. Kapağın içinde parlak, gümüş rengi mürekkeple yazılmış bir yazı vardı. “Sevgili yeğenlerim, Mabel ve Violet’ a.” av artan dayınız” diye imzalanmıştı. Mabel ve Violet, her yıl Vartan dayıdan doğınn günü hediyeleri alırlardı. Ama onunla şahsen hiç tanışmamışlardı. Mabel onu uzun, beyaz sakalları olan, zayıf ve yaşlı bir adam olarak hayal ediyordu. Ayrıca ona göre, durmadan çay içiyor ve bir de kedi besliyordu. Mabel kitabı inceledi.

Kalın, kaygan sayfaları, süslü harfleri ve sanki içine girebile6 Kardeşimin Başı Dertte cekmişsiniz hissi veren resimleriyle çok hoş görünüyordu. Koyu kırmızı kadifeden yapılmış bir kitap ayracı bile vardı. Mabel’ın şimdiye kadar gördüğü en güzel kitaptı. Violet, -“Sıra bende!” diye bağırdı. “Ben de bakacağım!” Mabel, Violet’a baktı. Yüzüne reçel bulaşmıştı. Elleri de reçel içindeydi. Hatta saçında bile reçel vardı. Mabel, bu kitabı kesinlikle onunla paylaşmayacaktı. Kitap aynı zamanda Violet’ a ait olsa bile. Mabel kitabı odasına götürdü. Violet peşinden gitti. “Artık kitabı alabilir miyim?” diye sordu. “Kitaba zarar vereceksen, hayır.” “Vermeyeceğim.

” Violet yapış yapış eliyle kitaba doğru uzandı. “Ona çok iyi bakacağım.” Mabel, “Bebeğime baktığın gibi mi?” diye sordu. 7 Anne Mazer Violet, bebeğin saçını kısacık kesmişti. Bahar geldiği için de dudaklarını parlak yeşile boyamıştı. Üstüne üstlük bebeğin koluna yazı yazmış ve bunun bir dövme olduğunu söylemişti. Violet, “Kitabı çok, çok, çok dikkatli okuyacağım.” dedi. “Söz veriyorum!” Mabel, “Oh, öyle mi?” dedi. Violet her zaman söz verirdi. Ama canı istediğinde de verdiği sözleri unuturdu. “Önce ellerimi temizleyeceğim.” Violet, ellerini tişörtüne sildi, sonra da dirseklerindeki kiri temizledi. “Gördün mü?” Mabel, “Neyi gördüm mü?” diye sordu. Sonra kitabı kollarıyla kavradı.

Violet, “Lütfen, Mabel.” diye yalvardı. Mabel, Violet’ a bakh. Kız kardeşi, böyle bir kitabın değerini anlayamayacak kadar küçüktü. Vartan dayı ne düşünmüştü acaba? “Hayır.” dedi. “Kitabı sana vermeyece- ‘\J • il gım. * * * 8 Kardeşimin Başı Dertte Violet çılgına dönmüştü. Ablasını annesine şikayet etmeye gitti. Anneleri, bu davranışı yüzünden Mabel’ı odasına gönderdi. Kitabı pasaklı kız kardeşiyle paylaşmayı kabul edene kadar odasından çıkamayacaktı. Bu asla olmayacaktı. En azından öğle yemeğine kadar. Mabel, bir kağıt çıkardı ve ortasından aşağı doğru düz bir çizgi çekti. Sonra da yazmaya başladı.

.