Leo A. Miiller – Gladio

Elinizdeki kitap, kısa bir süre önceye dek varlığı konusunda en küçük bir şey bilinmeyen bir gizli servisin izini araştırıyor: Ellili yıllar— dan itibaren tüm Batı Avrupa üzerinde ağlarım ören, yeraltında örgütlü, paramilitcr bir haberalma örgütü bu… örgütün esas görevi: Savaş durumunda terör, sabotaj yapmak ve ayaklanma çıkarmak, örgütün altyapısı: Neredeyse Avrupa’nın her yerinde gizli silahlı gruplar ve cephane depolan. Tüm ülkelerde “X günü” için partizan grupları oluş— turmak, bunları en modern ve olabildiğince gizli iletişim ağıyla dona— tarak, en çetin çatışmalara hazırlamak, tümünü Brüksel’deki NATO merkezinin gizli bir birimiyle koordinasyona sokmak… İtalya’da gizli bir belge merkezinin bulunuşu ve Romalı bir başbakanın ifşaatlarından sonra, şimdi herkes bu örgütü tanıyor: NATO’nun Avrupa’daki gizli ağı “Gladio”! Gazeteler birdenbire; kırk yıl öncesine kadar uzanan ya da uzatılmak istenen geçmişiyle bu ve benzeri örgüt— ler üzerine haberlerle dolup taşmaya başladı. Ortaya atılan pek çok isim, örgütün esprisini söylemekte bir sakınca görmedi: Gerektiğinde politik muhaliflerini dize getirmek için harekete geçirilecek hücum kı-talan… “Sessiz Şebeke” olarak adlandırılan Federal Almanya’daki yeraltı örgütü de 1991 ilkbaharında ortaya çıktı. Devletlerüstü görevini yerine getirirken örgütün oldukça sıkı gizli— lik içinde olması yetki ve görevinde tümüyle başına buyruk olmasın— dan geliyordu. Oysa Federal Almanya’da hiçbir anayasa, hiçbir yasa Bundeswehren ayrı gizli bir servise, askeri bir örgütün varlığına ola— nak tanımıyordu. Savaş durumunda bile böylesi bir hazırlığa kalkışıl-mamışü. Federal Alman “Sessiz Şebekesi”rim çok kuşkulu hukuksal durumlarda başvurduğu biricik önlem başbakanlık tarafından “sözlü istihbarat görevi”yle görevlendirilmesiydi, 1968 yılında olduğu gibi… Hükümet bu konuda fazla bir şey söylemek istememişti. Bu illegal partizanların varlığı kırk yıl boyunca resmi bir açıklama yapılmaksızın gizlenmişti. NATO gizli servis merkezinin sorumluluğu konusunda Federal Alman gizli servis ajanlarına ve onlann sırdaşlarına yöneltilen sorular yanıtsız kalmıştı. Yunanistan’daki darbeciler ve Türkiye’deki sağ terör eylemleri hakkında Alman Gladio mensuplan neler biliyor 4 du? italya’da ve Belçika’daki aydmlatüamayan cinayetler hakkında neler biliyordu? “Gladyatörler” tarafından banş dönemlerinde hangi gizli kapaklı operasyonlar planlanmış ya da uygulamaya konulmuştu? Gizli servisin başbakanlıktaki ilgili koordinatörü Lutz Stavenha-gen kendisiyle yapılan bir röportajda Gladio’nun ne kadar eskiye dayandığına değinmişti: “Soğuk savaş henüz daha yeniydi ve aynı zamanda bir işgal tehdidi vardı.” CDU, FDPve SPD milletvekilleri Parlamento Kontrol Komisyonu oturumunda bu dönemin üzerine gitmemişlerdi. Federal hükümetin bilgilendirmesinin de hiçbir temeli yoktu. 1977 yılma dek, gizli NATO birliği hakkında tek bir kanıt yok— tu ortada. Bu örgütün yirmi yıldan bu yanaki varlığını hiç gözönüne almayan, Prusya geleneğini koruyan memurların bulunduğu bu devlette istihbaratların, ajan kullanmaların ve protokollerin varlığını ortaya çıkarmak gerçekten olanaklı mıydı? Gladio’nun kurulduğu dönem ve anlayış bilinmek isteniyorsa, o zamanki “cephe devleti” Federal Almanya’nın gözönüne alınması gereklidir. Ellili yılların başında gizli şekilde kurulan, NATO gizli birliğinin Alman öncüleri hakkında, kapsamlı eylemleri- Hessen içişleri bakanınca ortaya çıkarılınca yasaklanan, partizan örgütü skandali karşısında Birleşik Devletler Ulusal Arşivi’nde, Federal Eyaletler Devlet Arşivlerinde, Federal Almanya Arşivinde, Federal Devlet Anayasa Mahkemesinde belgeler bulunmaktadır, ilk askeri örgüt, savaştan sonraki Federal Alman topraklarında “Teknik Servis” adı altında, anti-komünist bir propaganda örgütü olan “Alman Gençler Birliği” kuruldu. Bu gerilla birliği, Amerikan gizli servis ajanları tarafından oluşturuldu, yetiştirildi ve finanse edildi. Bu örgüt bir Sovyet işgali durumunda “etkisiz duruma” getirilecek olan kimseler hakkında listeler yapü. Alman Gençler Birliği’nin ölüm listelerinde Herbert Wehner ve Wilhelm Kaisen gibi sosyal demokrat politikacılar bile vardı. Bunların tasfiye edilmeleri gerekiyordu, çünkü yeraltı savaşçıları, bir savaş durumunda onların komünistlerle işbirliği yapmalarından korkuyorlardı. Eleman devşirme -Amerikalıların bilgisi altında- eski SS mensuplarının saflarından gizlice örgütlenerek yapılıyordu. Gladio’nun öncüsü Alman Gençler Birliği’nin eylemlerini, gizli ye— raltı savaşçılarıyla, hangi amaçla ve hangi düşünceyle gerçekleştirdiklerinin belgeleri ortaya çıktı. Savaş sonrasındaki eylemleri ilk kez bu kitapta tüm ayrıntısıyla gözler önüne serildi. Şimdi tüm Avrupa’da Gladio örgütünün kimlerle işbirliği yaptığı açıkça ortaya çıktı, tik taşın yerinden oynatıldığı ülke hakkında, özellikle İtalyan “Gladyatörleri”nin bağlantıları üzerine Werner Raith ay-nntılı bilgiler sunuyor ve İtalyan hükümetinin rafine enformasyon politikasını açıklıyor Bir ifşaatın tarihi… Gladio örgütünün ülkeden ülkeye özellikler gösteren Avrupa’daki operasyon bölgeleri hakkında bilinen özellikleri de yazıldı. Ve bir bölümde de ağın kuruluşuna katılan Amerikalıların soğuk savaş dönemindeki stratejik hedeflerinin ne olduğu ele alındı. Bu kitap; pek çok dost, erkek ve kadın arkadaş yardım etmemiş olsaydı bu kadar kısa sürede hazırlanamayacaktı. Özellikle Helmut Lorscheid, Ulrich Stall, Hans-Rüdiger Minow, Klaus Körner, Christopher Simpson, Heime Clausen ve Werner Raith’e teşekkür ediyorum. Köln, Kasım 1990 Leo A. Müller I. “SESSİZ ŞEBEKE 6 ÎZPEŞlNDE: FEDERAL ALMANYA’DAKÎ GLADÎO Federal Almanya’da bugün, ülkenin gizli servisi tarafından da “Sessiz Şebeke” olarak tanımlanan “Stay Behind -örgütü” adında bir örgüt faaliyet gösteriyor. NATO’nun Italya’daki kuruluşunda da Roma tarafından kısaca “Gladio” olarak biliniyor. Kuşkulu Gladio Örgütünün arkaplanı ve Kızıl Ordu’nun bir ileri hareketi durumunda örgütün partizanlarını kendi safına çağırması hakkında komşu Avrupa ülkelerinin gazetelerinde yazılar çıkarken, Federal Almanya’da hiç kimsenin en küçük bir bilgisi yoktu. Komşu ülkelerin parlamentolarında araştırma önergeleri verilip, hükümetler bu gizli konunun üzerine günden güne daha çok eğilirken, Bonn’da sessizlik egemendi. Demokratik Alman Cumhuriyeti’nde ortaya çıkarılan Stassi Olayı’nın çözülen her düğümü medyalarda yoğun şekilde yer alır— ken, bir gazetecinin Federal Almanya’da da bir Gladio birliğinin varlığı hakkında sorusu gündeme geliyor, bundan sonra da çok uluslu NATO örgütünün dışında bir kuruluş olduğu ortaya çıkıyordu. İlk başta – doğal olarak kimse de beklemiyordu- hiç kimse bir şey bilmiyordu. Tüm olası sorumlu hükümet üyeleri işi yokuşa sürüyordu. Kendisinden bilgi istenen savunma bakanı, ilk önce kendi memurlarını gizli örgütlerin peşine düşürdüğünü öne sürüyordu. Hatta 30 Eylül 1980’e kadar Brüksel’deki NATO askeri karargahının komutanı, Batı askeri ittifaklarının en ileri gizli bilgi taşıyıcısı, eski genel müfettişi Wolfgang Altenburg hiçbir şey bilmediğini açıklıyordu. Ellili yılların sonunda sadece bir “ahbapçavuşlar klübWnün bulunduğu ve buna öy— lesi bir örgüt denemeyeceği kanısındaydı, general Altanberg. Hiçbir şey bilmeyenlerin listesi uzayıp gidiyordu: Başbakanlık gizli servis koordinatörlerinden Horst Ehmke (SPD), Waidemann Schreckenber-ger (CDU), BND’nin eski başkanlarından Klaus Kinkel ve Heribert Hellenbroich gizli servis için gizli gündemle toplanan “Parlamento KontrolKomisyonu”nwı federal meclis üyeleri… O zamanki ABD başkanlık güvenlik danışmanı Henry Kissinger bir İtalyan gazetesine ver— diği demeçte Gladio hakkında hiçbir bilgisi olmadığını söylüyordu. 7 Oysa ki bunların tümü bu örgüt hakkında herşeyi bilmek zorundaydılar. Çünkü görevlerini yeminle ve anayasal gerekle üstleniyorlardı. Federal Almanya’daki Gladio örgütü hakkında tüm bilgiler yavaş yavaş ortaya çıkıyordu. Gizli servise bağlı “Savunma Hazırlıkları” hiçbir zaman sadece bazı önemsiz gizli önlemlerle yetinmiyordu. BND Başkanları, iddia edildiği gibi görevleri sırasında dükkanlarının tüm bölümlerini tanıyamamışlar mıydı? Başbakanlık gizli servis kontrolörünün sorumluluğu, savunma durumunda alınan tüm gizli önlemler hakkında bilgisi olmadığından mı açıklanamıyordu? Halkın temsilcileri, kırk yıl önce Federal Alman Meclisinde gizli servis karargahları üzerinde demokratik kontrollerini yapabilmişler miydi ve bugün iddia edildiği gibi mensupları gerçekten “hiçbir’ şey bilmiyorlar mı? Bazı muhalif politikacılar, seçim kampanyalarındaki çeşitli konuşmalarında bu örgütün kokusunu hissettirmeye başlamışlardı. İlkin sosyal demokratların hükümetleri zamanında bu konuya parmak basıldı. 14 Kasım’da SPD silahsızlanma uzmanı Hermann Scheer’i kamuoyu önüne çıkardı. Scheer gerçi sadece bir parlamenterin açıklamasından başka bir şey yapmamıştı, adaletin müdahalesini talep ediyordu: “Federal savcılığın bir sorunu bu.” “Parlamentonun ve hükümetlerin kontrolünün dışında silahlı askeri bir gizli örgütün varlığı -ve resmi Silahlı Kuvvetlerin statüsünün dışında- anayasal legaliteyle birleştirilemez ve bu hukuki takibatı gerektirir,” sonucuna ulaşılmıştı. Bu çağrı sonuçsuz kaldı. Hermann Scheer savcılığa hiçbir suç duyurusunda bulunmadı. Parlamento Kontrol Komisyonu’nun partili arkadaşı Wilfried Penner’e 1969’dan 1982’ye kadarki yılların sosyal liberal koalisyonunun sorumluluk payını sordu. Penner gazetecilere sonucu söyledi: Rapor yoktu! Soru yöneltilenlerin hiçbirinin ne Gladio’dan ne de benzeri örgütten haberi vardı! Penner, basının önünde “mafyavari müdahalelerden söz ediyor ve “pisliklerin herkesin önünde sergilenmesini” istiyordu. Ve Federal Gizli Servis (BND)’in, mesleğinin çiçeği burnundaki yeni başkam Konrad Porzner, herşeyi güzelce örtbas ettiğini göstermişti. 1974’den 1980’e kadar Helmut Schmidt’in başkanlığı sırasında sosyal liberal sorumlulardan Manfred SchUler Spiegerde o zamanki BND şefi Gerhard Wessel’i ilk kez önlemler hakkında bilgilendirdiğini açıkladığını anımsıyor. Büyük muhalefet partisi çok çabuk sessizliğe gömüldü. Kirli işlerin açığa çıkarılması için yapılan tüm çağrılar bir haftada suspus edilmişti. Eski yasama döneminin son oturumlarında sosyal demokratlar meclisteki Parlamento Kontrol Komisyonu’nda -doğal olarak gizli- sorunu gündeme getirdiler. Sorunla doğrudan ilgili öteki taraflar hakkında hiçbir şey sormadılar. Savunma Komisyonu ve İçişleri Komisyonu, “Yeşiller”’m Gladio hakkında Federal Meclisteki müzakerede verdikleri bir öneriyi CDU; CSU, FDP ve SPD’nin oybirliğiyle reddetti. “Yeşiller” hükümet tarafından hiçbir zaman ciddiye alınmadı. Yasama dö— neminin başında oluşan, Parlamento Kontrol Komisyonu’nda temsil edilmeyen Federal Meclis’teki tek fraksiyon Yeşiller, sonuçta bir anahtar rolü oynadılar. Böylece az da olsa pisliklerin Ük kez gözler önüne serilmesine neden oldu Yeşiller. Parlamento Kontrol Komisyonu’nun önceden belirlenmiş oturu— mundan önceki bir kaç gün, hükümetin üyeleri, Gladio hakkındaki tüm bilgileri Penner’in başkanlığındaki Parlamento Kontrol Komisyo— nu oturumunda -doğal olarak gizli- sergilemeleri; Dossier, Spiegelin hemen bir sonraki sayısında hemen yayınlattı. Buna göre Başbakanlı— ğın Vl.ncı bölümünün yöneticisi Hermann Jung bunu yazışmalara geçirdi. NATO Avrupa Başkomutanlığının arzusuyla Gladio geri çekildi, “müttefiklerin haberalma servislerinin korunması savunma durumunda da hesaba katılmalıdır.” Bu istek “ellili yUlarda” gerçek oldu. Hem ulusal gizli servisin sorumluluğunu, 1954’den itibaren “Shape” adıyla Gladio birlikleri olarak görevler üstlendi, hem de Avrupalılar NATO Silahlı Kuvvetlerinin en yüksek askeri karargahı tarafından koprdine edildi. 1959’da federal gizli haberalma servisinin resmi üyesi oldu. “Aşağı yukarı 1973’e kadar” sabotaj grupları görevlerini yerine getirdiler. Düşürülen NATO pilotları ya da işgal altındaki ülkelerdeki düşmanın el ulağı bilimadamlarının nasıl kurtarılacağı “düşman hatlarının 8 arkasında direniş güçleri oluşturmak” şeklinde ifade edildi. Bu gibi operasyonlar için “kaynak ağı” olarak 50 asker, 125 genel ve 25 “kaynaktan kökenli” eleman el altında tutulmuş V – olayında işgal altındaki ülkeden savaş için önemli kişilikler toplanmıştır. BND’nin bünyesinde “yönetici örgüt” denilen 75 kişilik birim kuruluydu. Zamanla bu aparat güçlü bir biçimde yoğunlaştırıldı. 1981’de BND’nin bünyesindeki dört birim sabotaj eylemlerine ayrıldı ve “yönetici örgüt” 35 kişiyle sınırlandırıldı. “Eylem grupları” bu arada tümüyle dağıtıldı. BND bünyesindeki “Stay behind – örgütü” tümüyle Almanlara geri kaldı. Yeraltı örgütlenmesinin korunması için NATO’nun ilgili bölümü 1954’den itibaren “Tüm Koordinasyon Komitesi” adım aldı. 1990 Ekiminin sonunda Brüksel’de henüz işlevselliğini koruyordu, öteki özel birimler “Stay behind” örgütünün telsiz sistemine özel sızmalar yapıyordu. Daimler şubesi AEG/TSTde “zıpkın” adıyla ileri teknikli telsiz gereçlerinden 854 BND siparişi henüz yeni değildi. Bununla Avrupa çapında Gladio ağını denetleyebilecekti. Toplam fiyatı aşağı – yukarı 130 milyon marktı. Sadece 130 gereç BND’nin tasarruf undaydı. Geri kalanı “müttefiklere” veriliyordu. Bunun için Federal Almanya devlet kasasından 25 milyon mark çıkıyordu. tikin kamuoyu duymalıydı. Başbakanlığın enformasyonu dışında önce bir milletvekili sonunda, bilinmek istenenin sözünü etti. Bonn parlamentosunun en gizli çevresinden, Federal Alman meclisinin sosyal demokrat Güvenilir Kişiler Kumlu’ndan Rudi Walther. Bu kurulda haber alma servisinin bütçe planlan kontrol ediliyor ve onaylanıyordu. Bütçe komisyonunun üyeleri seçilirken doğal olarak Yeşiller bunun dışına bırakılıyordu. Başkan Rudi Wallher’in “Stay behind”in var— lığından haberi vardı. Federal Alman Glaido birliklerinin milyarlar değerindeki giderleri, yakın döneme kadar örgüt tarafından düzenli olarak ödeniyordu. Başbakanlık, en son raporunda örgütün “savaş sonrasındaki yıllara, olabildiğince geri giden” tarihçesi hakkında hiçbir bilgi vermiyordu. Parlamente Kontrol Komisyonu milletvekillerinin raporunda “Buradaki açıklama BND’ye düşer” deniliyordu. Aynı zamanda Gladyatörlerin eylemleri hakkında da hiçbir bilgi yoktu. Münih-Pullach’daki BND merkezinde ya da kamufle edilmiş ikametgahlarda görev dağılımı yaparak tüm Federal Almanya Cumhuriyetine yayılan eylemlerdi bunlar. Gizli “değerlendirme örgütü” tarafından ölçülen ve emir verilen eylemler hakkında da şöyle ya da böyle bilgi yoktu. Tümüyle nihai açıklığıyla ortada olan Parlamento Kontrol Komis— yonunun olurumdan önce devlet bakanı ve başbakanlıktaki gizli servis koordinatörü Lutz Stavenhagen, Federal Alman Glaido ordusunun ortaya konulmasının yaklaşık bir zamanını telafuz etti: 1991 ilkbaharı. Gevşemenin dönemi aşağı yukan aynı şekilde tekrarlandı durdu. Devlet Bakanı Bild an Sonntag’da çıkan bir konuşmasında yeni bir enformasyon kapısını araladı: Glaido örgütünün NATO’nun kuruluşu karşısında Federal Almanya’nın “çok erken bir yükümlülük açıklaması olarak” 1959’da temeli atılmıştır. Bu zaman noktasında artık ellili yılların başında Almanya’da, Fransa’da, Benelux ülkelerinde, Danimarka’da, Norveç’te ve Avusturya’da direniş grupları hemen hemen oluşturulmuştu ve ortak taktik kontrol altına girmişti. İttifakın gizli servisleri arasındaki sağlam birlikler, 1951’den itibaren kuruldu ve tek tek Batı Avrupa’da operasyon yapılacak ülkeler saptandı. Başlangıcı Fransa ve İtalya yaptı. Yeraltı ordulannın ilk merkezleri Fransa’da bir yerdi ve “Clandestine Committee for Planning” (CCP) olarak adlandırılıyordu. Ağ, 1959’a kadar Avrupa çapında örüldü. 1964’de Belçika’daki son noktasıyla “Allied Clandestine Committee” (ACQ’deki merkezi değiştirildi. Bir haberalma ajansı hakkında daha sonra sızıntılar oldu, ancak henüz hukuksal bir temeli yoktu, çok kaygan bir zemindeydi. 1968’de Başbakanlığın o zamanki şefinin ağzından telaffuz edildi ve sonradan Federal Almanya başkanı olan Karl Carstens, Federal Alman haberalma servisi için bir “genel talimatname” emri verdi. Sözde şöyle demişti emrinde: “BND, başbakanlık şefıyle anlaşarak savunma durumu için gerekli hazırlıklara ve düzenlemelere girişebilir.” Savunma Bakanlığından bunun tersine yapılan açıklamalar karşısında, yedeklerin ciddi olarak devreye sokulmaları hakkında Bundes-wehr’le danışmada bulunması, istihbarat aktarımında özel görevdi. Onlar gününde ortaya çıkmayacak, tersine yeralunda kalacaktı. Daha sonra 22 Kasım’da Bonn parlamentosunda çok sıkı gizlilik içinde Parlamento Kontrol Komisyonu oturuma geçerken, hükümet milletvekillerine bilgi vermek çok resmi idi. Skandal enformasyon yalanlar 9 şeklinde ortaya çıktı. Parlamento Kontrol Komisyonu üyelerinin haberlerine inanılabilseydi, hükümet nerdeyse otuz yıldan daha fazla süredir “Stay behind” örgütünün eylemleri hakkında tek bir kanıt bulamayacaktı: İlk yeraltı birliklerinin dayanaklarından 1977’ye dek, gizli servisin tarih yazımında bir beyaz nokta temel oluşturmuştu. Bu eylemlerin arka planı, sorumluluğu ve ölçüsü soğuk savaşın bilinen aşamalarında açıklık yerine daima bir bulanıklık içinde kaldı. Bundestag milletvekillerinin gözünde, gizli servisin böylesi gevşek eylem girişimlerine nasıl kalkıştığı bir bilmece olarak kaldı. Devlet Bakanı Stavenhagen’in Federal Alman Gladio şubesi hakkında böylesine tahrif edilmiş belgelerle bilgi vermesi, aynı şekilde karanlıkta kalınca, parlamento ve kamuoyuna büyük ikna gücüyle yönelttiği sorunun cevabını aradı: “Stay behind” hiçbir zaman iç politik eylemlere kalkışmamıştı. Bu “o kadar açıktı ki” “tümüyle normal haber alma servisi birimi” şeklinde davranılmıştı ve “hoş olmayan sürprizler” asılsızdı.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir