Comte de Lautreamont – Maldoror’un Sarkıları

Isidore Ducasse’a ilişkin ve çoğu hâlâ varsayımdan öteye gitmeyen birkaç bilginin toplanması için tam yüz yıl gerekti. Şar-kılar’ın üçüncü yayıncısı L. Genonceaux’nun, ilk yayıncı Lac-roix’nın (Isidore Ducasse’ı gördüğü bilinen iki kişiden biri) tanıklığına dayanarak verdiği bilgiye göre, “Isidore Ducasse Paris’e Politeknik Okulu’nda ya da Madencilik Okulu’nda okumaya gelmişti. 1867 yılında, 23, rue Nötre Dame Des-Vistoires adresinde bulunan otele yerleşmişti Güney Amerika’dan gelir gelmez. Esmer, uzun boylu, tüysüz, sinirli, düzenli ve çalışkan bir delikanlıydı. Ancak geceleri ve piyanosunun başında yazardı. Cümlelerini yüksek sesle tekrarlayarak müzik eşliğinde kurardı.” Gecenin herhangi bir saatinde başlayan çalışmalardan, yataklarından fırlayarak uyanan öteki otel müşterileri şikâyetçiymiş. Isidore Duccasse’ın ölümünden yirmi yıl sonra yayınlanan bu satırların doğruluğunu (ya da tersini) kanıtlamak olanaksız. Buna karşın Gomez de la Sema’nın (1925), Andre Mal-raux’un (1920), Philippe Soupault’nun (1946) bu kaynaktan yararlandıkları görülür. ikinci tanık, François Alicot’nun kendisiyle söyleşi yaptığı yıl (1927) 81 yaşında olan, Ducasse’ın okul arkadaşı Paul Lespes. Ducasse’ı 1864 yılında Pau Lisesi’nde tanıdığını söyleyen Lespes, onunla ilgili olarak şu bilgileri veriyor: “Bu uzun boylu, sırtı biraz kambur, soluk tenli, uzun saçlan alnının üzerine dökülen, ekşimtrak sesli delikanlı hâlâ gözümün önünde. Çekici bir özelliği yoktu yüzünün… Kederli ve sessizdi, içine kapalıydı. Mutlu ve özgür bir yaşam sürmüş olduğu de-nizötesi ülkelerinden bana birkaç kez heyecanla söz etti.

.

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir