Harry Potter ve Zumruduanka Yoldasligi – J. K. Rowling

Yazın o zamana kadarki en sıcak günü yavas yavas sona ererken, Privet Drive’m büyük, kutu kutu evlerinin üzerine uykulu bir sessizlik çökmüstü. Çogunlukla pırıl pırıl parlayan arabalar simdi yolda tozlanmıs halde duruyordu, bir zamanlar zümrüt yesili olan çimler ise kavruk ve sararmıstı – kuraklıktan dolayı su hortumlarının kullanımı yasaklanmıstı çünkü. Araba yıkama ve çim biçme gibi iki önemli günlük ugrastan yoksun kalan Privet Drive sakinleri, serin evlerinin gölgesine çekilmis, bir türlü gelmek bilmeyen meltemi davet edercesine pencerelerini ardına kadar açık bırakmıstı. Dısarıdaki tek kisi, dört numaralı evin önünde, bir çiçek tarhında sırtüstü yatan yeniyet-me bir çocuktu. Sıska, siyah saçlı, gözlüklü bir oglandı, kısa sürede çok boy atanların bir deri bir kemik, biraz saglıksız görünüsüne sahipti. Kot pantolonu yırtık ve kirli, tisörtü bol ve solmustu, spor ayakkabılarının tabanları da kalkmıstı. Harry Potter’ın bu hali, pasaklılıgın yasalarca cezalandırılması gerektigini düsünen komsuların gözünde onu hiç de sevimli kılmıyordu. Ama bu aksam büyük bir ortanca öbeginin arkasına saklandıgı için, yoldan geçenlerin gözüne çarpmayacagı kesin gibiydi. Aslında Harry, ancak Ver-non Eniste ya da Petunia Teyze kafasını oturma odası penceresinden dısarı uzatıp tam asagıdaki çiçek tarhına bakarsa fark edilebilirdi. Söyle iyice ölçülüp biçildiginde, Harry buraya saklanma fikrinin tebrike layık oldugunu düsünüyordu. Belki sıcak ve sert topragın üzerine uzanmak çok da rahat degildi, ama hiç olmazsa oturma odasında oturup teyzesi ve enistesiyle televizyon seyretmeye çalıstıgı zaman olanlara katlanmıyordu: Kimse ters ters bakmıyor, sinirden dislerini gıcırdatarak haberleri duymasını önlemiyor, ona çirkin sorular yöneltip durmuyordu. Sanki bu düsünce kanatlanıp açık pencereden içeri girmis gibi, birden Harry’nin enistesi Vernon Dursley’nin sesi duyuldu. “Oglan içeri girmeye çalısmaktan vazgeçti çok sükür. Nerde bu, peki? ” “Bilmem,” dedi Petunia Teyze, kayıtsızca. “Evde degil.


” Vernon Eniste homurdandı. “Haberleri izliyormus…” dedi sert sert. ” Aslında ne is çeviriyor, merak ediyorum. Sanki normal bir çocuk haberlerde ne oldugunu merak edermis gibi – Dudley’nin hiçbir seyden haberi yok; Basbakan’ın kim oldugunu biliyorsa sasarım! Hem, bizim haberlerimizde onun gibilerle ilgili ne olurmus ki -“

.

PDF Kitap İndir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir