Charles Dickens – Kasvetli Ev II

Sir Leicester Dedlock şimdilik aile gutuna galebe çalmış; bir kez daha hem mecazi hem de düz anlamda ayaklan üzerinde. Lincolnshire’daki yerlerinde sular yine alçak arazileri basmış, nem de muhafazalı olmasına rağmen Ghesney Wold’a sızmış, Sir Leicester’m kemiklerine de. Geniş şöminelerde yalazlanan ve ağaçların nasıl kurban edildiğini görüp kaşlarını çatan koruluğa alacakaranlıkta göz kırpan çırpı ve kömür ateşleri -Dedlock odunu ve tufan öncesi ormanları- düşmanı uzak tutmaya yetmiyor. Bütün evi dolaşan sıcak su boruları, aralarına bez sıkıştırılmış pencerelerle kapılar, paravanlarla perdeler ateşlerin eksikliğini tamamlamakta ve Sir Leicester’m ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kalıyor. Bunun üzerine sosyetik haber alma örgütü bir sabah yerin kulağına Leydi Dedlock’un bu yakınlarda şehre gelip bir iki hafta kalmasının beklendiğini söylüyor. Büyük adamların bile fakir akrabalarının olması acıklı bir hakikat. Aslında büyük adamların genelde kaldırabileceklerinden daha fazla fakir akrabaları oluyor; tıpkı kanunsuzca dökülmüş bayağı kan gibi, kıpkırmızı asil kan da haykırıyor ve kendini duyuruyor. Sir Leicester’m çok çok uzak kuzenleri, eninde sonunda ortaya çıkmaları açısından cinayete benziyorlar. Aralarında öyle fakirleri var ki, Dedlocklarm altın zincirine eklenen halkalar olmak yerine ilk başta sıradan demirden dökülüp adi hizmetlerde bulunsalar onlar adına daha iyi olurmuş diye düşüneceği geliyor insanın. Ancak Dedlock asaletinin bir parçası oldukları için (kibar ama kârsız birkaç iş haricinde) herhangi bir şey yapamazlar. Bu yüzden de zengin kuzenlerini ziyaret edip, veren olursa borç alırlar, alamadıklarında paspal bir hayat sürerler, kadınlar koca, erkekler karı bulamazlar, ödünç arabalara binip, asla kendileri veremedikleri ziyafetlere giderler ve şafatafatlı hayatın içinde kör topal idare ederler. Aile serveti pek çok kişiye bölünmüştür ve kimse onları ne yapacağını bilemez.