Haremde ve selamlıkta; evvel zamanın evlerinin birçoğunda; her türlü monotonluk, yani yeknesaklık katiyen yoktu. Bir gün öteki güne benzemezdi. Hadem ü haşem, [5] sayılmış günlere ayrılarak vazifelendirilmişlerdi. Hanımlarla beylerin, beyefendilerin, paşaların, hatta sultanlarla şehzadelerin kendilerini mukayyet kılan meşgaleleri vardı. Hademenin de mutlaka gününde yapacağı iş vardı. Denilebilir ki taksim-i âmâl [6] mükemmeldi. Benim tanıdığım, gidip […]