Taşındığım daire Ankara’daki en büyük cezaevinin karşısındaydı. Yatak odam ve salonum sekiz yüz metre ötedeki televizyon stüdyosu kadar ışıltılı, üstüne pasta kreması gibi döşenmiş dikenli telli yüksek duvarlara, kolsuz robotlara benzeyen kulelere, etrafında uzanan seyrek ağaçlı karanlık tarlalara bakıyordu. Temmuz ortası olduğu için pencereler bütün gece açıktı; bu yüzden bazı sabahlar uzun süre bakımsız kalmış […]