Kurt, çitin ardına gizlenmiş, sabırla evi gözetliyordu. En sonunda büyüklerin mutfaktan çıktıklarını görünce, keyfi yerine geldi. Kapının eşiğindeydi büyükler, küçüklere son bir öğüt daha verdiler: “Sakın unutmayın,” diyorlardı. “Yalvarsalar da, korkutsalar da kimseye kapıyı açmayacaksınız. Biz akşama döneceğiz.” Büyükler, keçiyolunun son dönemecinde gözden silinince, bizim kurt bir ayağıyla topallaya topallaya evin çevresinde şöyle bir dolaştı. […]

Delfın’le Marinet’in annesiyle babası akşam, tarladan dönerken, kediyi kuyunun kapağı üzerinde buldular, taranıp arınıyordu. “Hoppala!” “Bizim kedi ayağını kulağının ardından geçiriyor: Yarın gene yağmur yağacak!” dediler. Gerçekten de, ertesi gün sabahtan akşama kadar yağmur yağdı. Tarlaya gitmeyi unutmak gerekiyordu. Büyükler, başlarını kapıdan dışarı çıkaramarnalarına sinirleniyor, kızlarının yaptıklarına da hiç mi hiç katlanarnıyorlardı. En büyük Delfin’le […]