Mehmet Kanar – Osmanli Turkcesi Sozlugu

1.ünlem edat ı ey, hey. 2.iki kelimenin aras ı na girerek, anlam ı peki ş tiren yeni kelimeler türetmeye yarayan orta ek. a’dâ (A.) [ ادعا [ dü ş manlar. a’dâd (A.) [ دادعا [ say ı lar. â’ik (A.) [ قئاع [ engel. a’lâ (A.) [ یلعا [ en yüksek, en yüce. a’lâf (A.) [ فلاآ [ otlar. a’lâl (A.

) [ 1 [ للاعا.hastal ı klar. 2.sebepler. a’lâm (A.) [ 1 [ ملاعا.bayraklar. 2.özel isimler. a’lem (A.) [ ملعا [ en iyi bilen. a’mâ (A.) [ یمعا [ kör. a’mâk (A.) [ قامعا [ derinlikler.

a’mâl (A.) [ لامعا [ i ş ler, ameller, davran ı ş lar. a’mâr (A.) [ 1 [ رامعا.ömürler. 2.ya ş lar. a’nî (A.) [ ینعا [ yani. a’râb (A.) [ بارعا [ Araplar, çöl araplar ı . a’râbî (A.) [ یبارعا [ çöl arab ı . a’râz (A.) [ ضارعا[ belirtiler.

2 a’sâb (A.) [ باصعا [ sinirler. a’sâr (A.) [ راصعا [ yüz y ı llar. a’ ş âr (A.) [ راشعا [ ö ş ür vergileri, onda birler. a’ ş ârî (A.) [ یراشعا [ ondal ı k. a’vec (A.) [ جوعا [ yamuk, e ğ ri bü ğ rü. a’ver (A.) [ روعا [ tek gözlü. a’yâd (A.) [ دایعا[ bayramlar. a’yân (A.

) [ 1 [ نایعا.ileri gelenler, e ş raf, sosyete. 2.gözler. a’yün (A.) [ 1 [ نیعا.gözler. 2.p ı narlar. a’zâ (A.) [ 1 [ اضعا.üyeler. 2.organlar. a’zam (A.

) [ مظعا [ en büyük. âb (F.) [ بآ[ 1.su. 2.deniz. 3. ı rmak. 4.tükürük. 5.özsuyu. 6.ter. 7.

döl suyu. 8.sidik. 9.parlakl ı k. 10.yüzsuyu. 11.letafet, hava. âb (F.) [ بآ [ A ğ ustos. âb – ı âbistenî [ 1 [ بآ ینتسبآ.meni; 2.bitkilerin yeti ş mesine neden olan su. âb – ı adâlet [ بآ تلادع 1 [.

adalet suyu; 2.do ğ rulu ğ un bereketi. âb – ı ahmer [ 1 [ بآ رمحا.k ı z ı l su. 2.k ı rm ı z ı ş arap. 3.gözya ş ı . âb – ı âte ş în [ 1 [ بآ نیشتآ.ate ş li su; 2.k ı rm ı z ı ş arap; 3.gözya ş ı . âb – ı bâdereng [ 1 [ بآ هداب گنر.k ı z ı l su. 2.

gözya ş ı , kanl ı gözya ş ı . âb – ı engûr [ [ بآ روگنا 1.üzüm suyu. 2. ş arap. âb – ı harâbât [ بآ تابارخ) [ meyhane suyu) ş arap. âb – ı kevser [ [ بآ رثوک 1.cennet suyu, 2. ş arap. ab’âb (A.) [ باعبع [ vantrolog. 3 abâ (A.) [ 1 [ ابع.kaba yün kuma ş . 2.

aba. âbâ’ (A.) [ 1 [ ءابآ.babalar. 2.gezegenler. âbâd (A.) [ دابآ ] ebedler. âbâd (F.) [ دابآ [ bay ı nd ı r, mamûr. âbâd etmek/eylemek 1.mamûr etmek. 2.zenginle ş tirmek. 3.

huzur vermek. âbâd olmak 1.mamûrla ş mak. 2.zenginle ş mek. 3.huzura kavu ş mak. âbâdân (F.) [ نادابآ [ bay ı nd ı r. âbâdânî (F.) [ ینادابآ [ bay ı nd ı rl ı k. âbâdî (F.) [ 1 [ یدابآ.bay ı nd ı rl ı k. 2.

ince Hint ka ğ ı d ı . âbâl (A.) [ لابآ [ develer. âbân (F.) [ نابآ ] Âbân ay ı . abâpû ş (A.-F.) [ 1 [ شوپابع.abal ı . 2.dervi ş . 3.yoksul. âbâr (A.) [ رابآ [ kuyular.

âbcâme (F.) [ ھماجبآ [ su kab ı . âbçîn (F.) [ نیچبآ [ pe ş temal. abd (A.) [ 1 [ دبع.kul. 2.köle. âbdân (F.) [ 1 [ نادبآ.su kab ı . 2.mesane. âbdâr (F.

) [ 1 [ رادبآ.sulu. 2.parlak. 3.ho ş âbdendân (F.) [ 1 [ نادندبآ.bön. 2.âciz. abdest (F.) [ 1 [ تسدبآ.abdest. 2.paylama.

abdesthâne (F.) [ 1 [ ھناختسدبآ.tuvalet. 2.abdest al ı nan yer. abdestlik (F.-T.) k ı sa cübbe. âbek (F.) [ 1 [ کبآ.sulu. 2.c ı va. 4 abes (A.) [ ثبع [ saçma, abes.

âbgîne (F.) [ 1 [ ھنیگبآ.kristal. 2.kadeh. 3.sürahi. 4.ayna. 5.gözya ş ı . âbgîr (F.) [ 1 [ ریگبآ.havuz. 2.

su birikintisi. âbgûn (F.) [ 1 [ نوگبآ.su rengi. 2.mavi. abher (A.) [ 1 [ رھبع.nergis. 2.zerrinkadeh çiçe ğ i. 3.yasemin. âbhîz (F.) [ زیخبآ [ büyük dalga.

âbhord (F.) [ دروخبآ [ nasip. âb ı rû (F.) [ وربآ [ yüzsuyu. âbî (F.) [ یبآ [ mavi. âbid (A.) [ 1 [ دباع.ibadet eden. 2.erkek ad ı . abîd (A.) [ 1 [ دیبع.kullar. 2.

köleler. âbidât [ تادبآ [ an ı tlar. âbide (A.) [ هدبآ [ an ı t. âbidevî (A.) [ یودبآ [ an ı tsal. âbile (F.) [ 1 [ ھلبآ.su çiçe ğ i. 2.sivilce. 3.su kabarc ı ğ ı . âbir (A.) [ رباع [ yaya.

âbisten (F.) [ نتسبآ [ gebe. âbistengâh (F.) [ هاگنتسبآ [ döl yata ğ ı . âbi ş hor (F.) [ 1 [ روخشبآ.sulama yeri. 2.nasip. âbkâr (F.) [ 1 [ راکبآ.saka. 2.ayya ş . âbke ş (F.

) [ 1 [ شکبآ.saka, su çeken. 2.kevgir. âbnûs (F.) [ سونبآ [ abanoz. âbrâh (F.) [ هاربآ [ su yolu, kanal. 5 abra ş (A.) [ شربا [ alacal ı . âbrîz (F.) [ 1 [ زیربآ.tuvalet. 2. ı br ı k.

âb ş âr (F.) [ راشبآ [ ça ğ layan. abûs (A.) [ سوبع[ somurtkan. âbühava (F.-A.) [ بآ و اوه [ iklim. âbzih (F.) [ 1 [ هزبآ.su kayna ğ ı . 2.gözya ş ı . âc (A.) [ جاع [ fildi ş i. âc (F.

) [ جآ [ ı lg ı n a ğ ac ı . acâib (A.) [ بئاجع [ tuhaf, ilginç, acaip. acâleten (A.) [ ةلاجع [ alelacele. aceb (A.) [ 1 [ بجع.tuhafl ı k. 2.acaba. acebâ (A.) [ ابجع [ acaba. acele (A.) [ ھلجع [ acele. aceleten (A.

) [ ةلجع [ çarçabuk, alelacele. acem (A.) [ 1 [ مجع.arap olmayan. 2. İ ranl ı , acem. acema ş îran (A.) [ مجع ناریشع [ Türk mûsikisinde bir makam. acemce (A.-T.) Farsça. acemî (A.) [ 1 [ یمجع.deneyimsiz, acemi. 2.

İ ranl ı . acemistan (A.-F.) [ ناتسمجع [ İ ran. acemiyân (A.-F.) [ 1 [ نایمجع.deneyimsizler. 2. İ ranl ı lar. aceze (A.) [ هزجع [ dü ş künler, âcizler. acîb (A.) [ بیجع [ tuhaf, acayip, ilginç. acîbe (A.

) [ ھبیجع [ ş a ş ı lacak ş ey. 6 âcil (A.) [ لجاع [ acil. âcilen (A.) [ لاجاع [ derhal, acil olarak. acîn (A.) [ نیجع [ macun, yo ğ urulmu ş . âciz (A.) [ [ زجاع 1.aciz. 2.ben. âcizâne (A.-F.) [ 1 [ ھنازجاع.

acizce. 2.alçakgönüllüce. âcizî (A.-F.) [ یزجاع [ acizlik. âciziyyet (A.) [ تیزجاع [ acizlik. âcizleri (A.-T.) bendeniz, ben. acûl (A.) [ لوجع [ aceleci. acûlâne (A.-F.

) [ ھنلاوجع [ acele acele. acûz (A.) [ 1 [ زوجع.kocakar ı . 2.cad ı . acûze (A.) [ 1 [ هزوجع.kocakar ı . 2.cad ı . âcür (F.) [ 1 [ رجآ.tu ğ la. 2.

kiremit. acz (A.) [ زجع [ acizlik, çaresizlik, bir ş ey yapamama. âdâb (A.) [ 1 [ بادآ.edepler, terbiyeler. 2.yol yordam. adalât (A.) [ تلاضع [ kaslar. adale (A.) [ 1[ ھلضع.kas. 2.kaslar.

adâlet (A.) [ تلادع [ adalet. adaletkâr (A.-F.) [ راکتلادع [ adil, adaletli. âdât (A.) [ تاداع [ âdetler, al ı ş kanl ı klar. adâvet (A.) [ توادع [ dü ş manl ı k. adâvet etmek/eylemek dü ş manl ı k gütmek. add (A.) [ دع [ sayma, görme, de ğ erlendirme, kabul etme. 7 addedilmek say ı lmak, görülmek, de ğ erlendirilmek. addetmek/eylemek saymak, görmek, de ğ erlendirmek. addolunmak say ı lmak, kabul edilmek.

aded (A.) [ ددع [ say ı . adeden (A.) [ اددع [ say ı ca. adedî (A.) [ یددع [ say ı sal. âdem (A.) [ 1 [ مدآ.ilk insan, Adem Peygamber. 2.insan, adam. adem (A.) [ مدع [ yokluk, bulunmama, adem. adem -i muvaffakiyet [ مدع تیقفوم [ ba ş ar ı s ı zl ı k. adem -i muvazenet [ مدع تنزاوم [ dengesizlik.

adem -i riâyet [ مدع تیاعر [ uymama. adem -i te’lîfiyet [ مدع تیفیلأت [ uzla ş amama, bir araya gelememe. adem -i teveccüh [ مدع ھجوت[ ilgisizlik. ademâbâd (A.-F.) [ مدع دابآ [ yokluk ülkesi. âdemhâr (A.-F.) [ مدآ راوخ [ yamyam, insan yiyen. âdemî (A.-F.) [ 1[ یمدآ.insano ğ lu. 2.insanl ı k.

âdemiyân (A.-F.) [ نایمدآ [ insanlar. âdemiyyet (A.) [ 1 [ تیمدآ.insanl ı k. 2.adaml ı k. ades (A.) [ سدع [ mercimek. adese (A.) [ ھسدع[ mercek. âdet (A.) [ تداع [ al ı ş kanl ı k, âdet. âdeta (A.

) [ اتداع [ basbaya ğ ı . âdeten (A.) [ اتدع [ âdet olarak, geleneklere göre.

.