Merhaba arkadaşlar! Bizim Kırkayak bugünlerde oldukça mutsuz. Ayaklarından iki tanesini incitmiş, yatıyor. Geçen akşam ziyaretine gittim. Neler olup bittiğini anlattı. Hâline bazen güldüm bazen üzüldüm. Konuya en başından başlamakta fayda var. Ne de olsa bazı arkadaşlarımız henüz bizim Kırkayak’ı tanımıyor. Kırkayak, futbol oynamayı ve spor yapmayı çok seviyormuş. En büyük hayali, iyi bir futbolcu olmakmış. Bu durumu bir arkadaşıyla konuşurken ona: – Peki nasıl iyi bir futbolcu olunur? Bunun için ne yapmalıyım? diye sormuş. Arkadaşı ona: – Futbol okuluna kayıt olsan iyi olur, diye söylemiş. Kırkayak, arkadaşının bu önerisini çok beğenmiş. Hemen en yakındaki futbol okuluna kayıt yaptırmış. Okuldaki ilk gün tanışma ile geçmiş. Bütün oyuncular birbirini çok sevmiş.
Ama Kırkayak: “Dostluk başka, alışveriş başka!” diye düşünüyormuş. Bunun için kendi içinden pazarlıklar yapıp durmuş. Kırkayak, diğerlerinden daha fazla ayağa sahip olmasını bir üstünlük olarak görüyormuş. “Maçta takım arkadaşlarımın yardımına ihtiyacım yok. Tek başıma topu alır ve karşı kaleye atarım.” diye düşünüyormuş. Takım arkadaşlarının da Kırkayak’ın ne düşündüğünden haberi yokmuş. Aradan birkaç ay geçmiş. Bütün oyuncular durmadan antreman yapmış. Hepsi de birer futbol yıldızı gibi yetişmiş. İçlerinde kendine en çok güvenen de bizim Kırkayak’mış. Futbol karşılaşmasının yapılacağı gün gelip çatmış. İzleyiciler tribünlerde yerlerini almışlar. Hava biraz yağmurlu, saha ıslakmış. Seyircilerin tezahüratları taa soyunma odalarından duyuluyormuş.
Bu durum, oyuncuları daha da heyecanlandırmış. Karşılaşmanın başlamasına, yarım saat gibi bir zaman kalmış. Takımdaki futbolcuların giyinmeye başlaması gerekiyormuş. Herkes soyunma kabinine girip formalarını giymiş. Bekleme salonuna geçmişler. O anda Kırkayak’ı görememişler. Hemen Kırkayak’ın yanına gitmişler. Kırkayak’a: – Kırkayak! Neden bekleme salonuna gelmedin? diye sormuşlar. Kırkayak; – Henüz hazırlanamadım arkadaşlar! Kramponlarımı giymeyi başaramadım. Bir türlü bitmek bilmiyor! Takım arkadaşları gülümseyerek: – Haklısın Kırkayak! Durumun zor. Giy giy, bitmez. En iyisi biz sana yardım edelim! demişler. Kırkayak bu duruma çok sevinmiş: – Teşekkür ederim, arkadaşlar! demiş.
.
