Şermin Yaşar – Dedemin Bakkalı

Dostum, bu bir yetişkin sorusudur. Eğer etrafında, kendinden küçüklerle nasıl konuşması gerektiğim bilmeyen yetişkinlerden fazlaca varsa, bu ve bunun gibi sorulara alışsan iyi edersin. Çünkü cevabını alana kadar gitmezler… Bu yetişkinlerin, çocuklarla nasıl konuşulması gerektiğine dair fikirleri yoktur. Neler söyleyeceklerini, nasıl sohbet edeceklerini bilemezler. Zannederler ki kendileri çok zekiler, bizler de işte hiçbir şeyden anlamayan zavallı insan yavrularıyız. O yüzden bize “N asılsın ?” diye bile soramazlar. Bizimle sohbete, “Bugün acayip soğuk var ha, kış geldi.” gibi bir cümleyle başlamazlar. Sorunlarını, hayallerini, sıkıntılarını, yapmak istediklerini, başardıklarını anlatmazlar. Garip bir şekilde anlamayacağımızı düşünüyorlar. O yüzden bizimle karşılaşan yetişkinler, bize, güya seviyemize uygun sorular sorarlar. Yetişkinlerin suyuna gitmemiz gerektiğini öğreneli çok olduğundan, biz de içimizden başka, dışımızdan başka cevaplar veririz. Soru: Okul nasıl? Dışımdan verdiğim cevap: İyi. İçimden verdiğim cevap: Valla okul dört katlı, güzel bir bina. Konforlu.

İyi düşünülmüş. Öğrenci ihtiyaçlarını karşılıyor. Yalnız koridorlar biraz dar bırakılmış… Soru: Kaça gidiyorsun? Dışımdan verdiğim cevap: 8’e. İçimden verdiğim cevap: Bedava, devlet okulu. Para vermiyoruz. Her ay bir tomar para verip gidenler var… Soru: Amma büyümüşsün, çok mu yemek yedin? Dışımdan verdiğim cevap: Yok. İçimden verdiğim cevap: Hım, çok yemek yedim. Yedikçe büyüyeceğim, büyümek sadece yemekle orantılı çünkü. Yiye yiye büyüyeceğim… Soru: Büyüyünce ne olacaksın? Dışımdan verdiğim cevap: Doktor. İçimden verdiğim cevap: Yahu ne bileyim… Kariyer planı lise yıllarında yapılıyor. İnsan sevdiği işi yapmalı. Onu da henüz bilmiyorum. Göreceğiz yıllar içerisinde… Bu, yetişkinlerin son sorusudur. Buradan öteye gidemezler. Çocukla iletişim orada kesiliyor.

Ama insanın akimda derin bir iz bırakıyor bu son soru. Doktor mu olsam? Mühendis mi yoksa? Mühendis ne yapar, onu da bilmiyoruz ki… Öğretmen mi olsam yaa? Polis olayım polis! Yoksa gazeteci mi olsam? Futbolcu? Şarkıcı? Oooo bu çok iyi yaaa! Filmlerde mi oynaşanı? Tiyatrocu olayım, en güzeli… Berber mi olsam? Aman yaaa! Hakikaten, BÜYÜYÜNCE ne olacağım ben? “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusu yetişkinler için çok önemliydi. Karşılaştığım her on yetişkinden dokuzu aynı soruyu soruyordu. Onlara tatmin edici bir cevap vermem gerekiyordu. Öyleyse en doğru mesleği bulmalıydım. Etrafımdaki yetişkinleri izlemeye başladım. Yaptıkları iş, sıkıcılık durumları, işlerini sevip sevmedikleri, kazandıkları para, bana fikir verecekti. Bir liste hazırladım.

.