Teresa Medeiros – Unutulmaz Gece

Müziğimi bana geri verdiği için Claire DeAngelis’e, Birinci Bölüm’ün farklı versiyonlarının hepsini okuduğu için Jean Willett’e, içten dualan için Tammy Rae Cowan’a ve bu dualan yanıtladığı için Yüce Tanrıya, haylazlığına en ihtiyaç duyduğum anda hayatıma giren Fare Avcısı Buffy’m,“Mirabella’ya” teşekkürlerimi sunmak istiyorum. Her daim bana inandığı için sevgilim Michael’a gönülden şükranlarımı sunanm. Çğirinei Çğölüm W LO N D R A 1825 Nazik Okur, beni öldürmeyi planlayan adamla göz göze geldiğim ilk anı asla unutmayacağım… Carlotta Anne Fairleigh, sosyeteye takdim balosuna çıkacaktı. Ancak ne yazık ki şu anda gösterişli balo elbisesinin içinden ve Diana halasının Mayfair’deki malikânesinin ikinci kat penceresinden çıkıyordu. Eğer elbisesinin korsesini süsleyen ipek volanlar pencere pervazının iç kısmından çıkıntı yapan çiviye takılmasaydı, İkincisini sorunsuzca halledebilirdi. Lottie telaş içinde, “Harriet!” diye fısıldadı. “Harriet, neredesin? Çok fena yardımına ihtiyacım var!” Yalnızca birkaç dakika öncesine kadar rahatça yaşadığı konforlu oturma odasma dikkatle bakmak için boynunu uzattı. Pofuduk, beyaz kedi şöminenin önünde pinekliyordu ama Harriet, tıpkı Lottie’nin tüm iyi talihi gibi, ortadan yok olmuştu. 9 Unutulmaz Gece “O aptal kız nereye gitti böyle?” diyerek homurdandı. Takıldığı çividen kurtulmak için mücadele ederken, terliklerinin tabanları kaydı ve ayaklan hemen altında uzanan ağaç dalı boyunca kayarken boş yere tutunacak bir yer aradı. Kollan harcadığı çabadan dolayı ağnrken, göz ucuyla omzunun üzerinden isteksiz bir bakış attı. Aşağıdaki terasın döşeme taşlan, yalnızca dakikalar önce ulaşılabilir görünürken şimdi oldukça uzakta görünüyordu. Bağırarak bir uşak çağırmayı düşündü ama yardımına koşup tatsız durumunu keşfedenin ağabeyi olmasından korktu. George, Lottie’den sadece iki yaş büyük olsa da, kısa süre önce Büyük Avrupa Turu’ndan dönmüştü ve yeni keşfettiği sofistike haliyle küçük kız kardeşine tepeden bakmaya çok hevesliydi. Evin kuzey kanadındaki Fransız pencerelerinden yayh çalgılar dörtlüsünün, enstrümanlarım akort ederken çıkardıkları ahenksiz sesler esintiyle ona ulaşıyordu.

Lottie, kısa bir süre içinde at arabalarının tekerleklerinin tıkırtısını ve sosyeteye takdim edilişini müjdelemek için gelen Londra aristokrasisinin seçkin tabakasının mırıltılarıyla, samimi kahkahalarını duyacağını büiyordu. Onur konuklarının iki kat üstlerindeki pencereden sarkarak saygınlığını kaybetme girişiminde bulunduğunu bilmelerinin imkânı yoktu. Eğer eniştesi ve vasisi Sterling Harlow, genç kızın sosyeteye takdimini gittikçe büyüyen Devonbrooke’taki West End malikânesinde yapsaydı, Lottie kendini böylesine kötü bir vaziyette bulmayabilirdi. Ama eniştesinin kuzeni Diana, Lottie yi onurlandırmayı kabul ettirmek için genç adamı tatlı sözlerle ikna etmişti. Lottie’nin fazladan çalışan hayal gücü için, halasının misafirlerinin onun yassı döşeme taşlarında boylu boyunca uzanan kırık dökük bedeninin etrafına toplandığını zihninde canlandırmak pek zor olmadı. Kadınlar hıçkırıklarını susturmak için kokulu eşarplarını dudaklarına bastırırken, erkekler de genç kızın şen şakrak refakatinden sonsuza kadar mahrum kalmanın ne kadar yazık olduğunu 10 Teresa Medeiros mırıldanıp soluklarının ardından “vah vah” ve “tüh tüh” derlerdi. Lottie eteğinin menekşe rengi poplin kumaşına kederli bir bakış attı. Eğer aşağı düşüşünde elbisesi pek fazla zarar görmezse, ailesi belki de onu bu kıyafetle gömebilirdi. Ailesinin tepkilerini tahmin etmek de oldukça basitti. Ablası Laura, gözyaşlanyla kızarmış yüzünü kocasının yakasına gizlerdi, narin yüreği Lottie’nin son kez yaptığı çılgınlıkla kahırlanırdı. Ama hepsinin içinde en acısı, eniştesinin yakışıklı çehresine dağlanmış acı düş kırıklığı olurdu. Sterling, genç kızı bir leydiye dönüştürmek için kayda değer bir zaman, özen, sabır ve para harcamıştı. Bu akşam, eniştesinin tüm çabalarının boşuna olmadığını kanıtlamak için Lottie’nin son şansıydı. Halası Diana’nın hizmetçisi genç kızın saçlarına son dokunuşları yaparken, Lottie’nin en yakın arkadaşı Harriet koşarak odaya girmemiş olsaydı, Lottie hâlâ oturma odasındaki makyaj masasının önünde oturuyor olabilirdi. Lottie, Harriet’ın yanaklarında yer yer belirmiş heyecanlı rengi fark ettiğinde makyaj masasından çabucak kalktı.

“Teşekkürler, Celeste. Hepsi bu kadar.” Hizmetçi yanlarından ayrılır ayrılmaz, Lottie arkadaşının yanına koştu. “Sorun ne Harriet? Kedi yutmuş gibi görünüyorsun.” Harriet Dimwinkle, etine fazlaca dolgun olmasa da, kızla ügili her şey ona yuvarlaklık izlenimi veriyordu… yanaklarındaki gamzeler, açık kahverengi gözlerini gizleyen yuvarlak çerçeveli gözlüğü, Bayan Lyttelton’ın Güzel Genç Bayanlar için Davranış Okulu’nun salonunda kafasının üzerinde ağır bir atlasla saatlerce yürümeye zorlanmış olmasına rağmen hafifçe eğik duran omuzlan… Sadece adı bile okul arkadaşlan tarafından insafsızca alay edilmesine sebep olmuştu. Kızın birazcık şey… kaim kafalı olması da fayda etmemişti tabü. Haksızlığa asla tahammül edemeyen Lottie, kendini Harriet’ın savunucusu olarak atamıştı. Lottie kendine büe itiraf etmekten nefret 11 Unutulmaz Gece etse de, Harriet’m aynı kalın kafalılığı, bu iyi huylu kızın sonuçlan hakkında endişelenmeden Lottie’nin çoğu planında ona eşlik etmesine izin veriyordu. Harriet, Lottie’nin kolunu kavradı. “Biraz önce iki hizmetçinin fısıldadığı şeye kulak misafiri oldum. Geçtiğimiz iki hafta boyunca hemen yan evde, neredeyse Diana halanın burnunun dibinde kimin yaşadığını asla tahmin edemezsin.” Lottie pencereden dışarı bir göz attı. Meydanı paylaştıkları karanlık ev alacakaranlığın alçalan gölgeleri arasından zar zor görünüyordu. “Tahminim, hiç kimse olurdu. O yer bir mezarlık kadar sessiz.

Salı gününden beri buradayız ve tek bir Tanrı kulunu bile görmedim.” Harriet ağzını açtı. “Bekle!” Lottie tek elini uyanmasına havaya kaldırarak arkadaşından uzaklaştı. “Dert etme. Bilmek istemiyorum. Bu akşam ihtiyacım olan son şey, Laura tarafından iflah olmaz bir işgüzar olduğum için azarlanmak.” Harriet gözlüğünün ardından gözlerini bir baykuş gibi kırpıştınrken, “Ama sen bir işgüzar değilsin ki,” dedi. “Sen bir yazarsın. Ablanın bunu ayırt edemeyecek kadar hayal gücünden yoksun olduğunu söylerdin hep. İşte bu yüzden sana söylemem gerekiyor ki…” Lottie, Harriet’m sözünü yeniden kesti. “Sterling, bu akşam için halamdan kimi davet etmesini istedi biliyor musun? Bayan Agatha Temilliger.” Harriet’ın rengi attı. “Korkunç Tervvilliger’ı mı?” Lottie onu onayladı. “Ta kendisi.” Agatha Tenvilliger, Bayan Lyttelton’m Okulu’nda Lottie’nin “moralin yüksek olması” ve “yaşam için tutku” hakkında haylazlık yapma eğilimine karşı dişini sıkıp dayanmayı reddeden tek öğretmendi.

Lottie’nin sevgi dolu ve güçlü vasisi, Devonbrooke Dükü’nü memnun etmek yerine, öğrencisinin karakterini şekillendirmekle 12 Teresa Medeiros daha çok ilgilenmişti. Asık suratlı kız kurusu her seferinde Lottie’nin niyetini önlemiş, genç kızın ebedi düşmanlığının yanı sıra gönülsüz hürmetini de kazanmıştı. “Sterling, Bayan Tervvilliger’ın eldivenlerinin parmaklarım birbirine diken ve yatak odasına midilliyle giren o kötücül, terbiyesiz, küçük kız olmadığımı Bayan Tervvilliger’a kanıtlamamı istiyor. Bu akşam o merdivenlerden aşağıya indiğimde o buruşmuş cadaloz,” Lottie dilinin sürçmesiyle irkildi… “o sevgili, tatlı kadın yalnızca incelikli sosyeteye girmeye uygun bir leydi görecek. Sonunda, erdemin kendisinin bir ödül olduğu asil görüşünü kucaklamış bir leydi.”

.