Clive Cussler – Dirk Pitt #4 – Titanik

Dirk Pitt, Titanik’e ait belgeleri inşaatı henüz bitmemiş bir binanın rutubetli bodrum katından kurtardığında, bu efsanevi yolcu gemisinin bulunmasına daha on yıl vardı. Yıl 1975’ti ve Titanik, Pitt’in sualtı maceralarını anlatan dördüncü kitap oluyordu. O sıralarda, gemiyi aramak için, uzun bir zaman ve büyük paralar harcamayı kimse düşünmüyordu. Fakat, romanın yayınlanması ve filme alınmasından sonra, Amerika ve Avrupa’da bu konuya olan ilgi arttı. Gemi enkazını bulmak için en azından beş çalışma yapıldı. Benim esin kaynağım, dünyanın en ünlü gemisinin, denizin dibinden çıkarılıp, New York limanına çekilerek, yetmiş küsur yıl önce başladığı ilk seferini tamamlamasını görebilme arzusuna dayanıyordu. Bu fantezi, aynı zamanda, benim gibi milyonlarca insan tarafından paylaşılmaktaydı. Titanik’in batışından ve denizin karanlık sularına gömülüşünden yetmiş üç yıl sonra, kameralar onun açık mezarını buldular. Kurgu da gerçeğe dönüştü. Pitt’in romanda gemiyi tarif edişiyle, yanal taramalı sonarlarla bulunuşundan sonra geminin robot kameralarla elde edilen görüntüleri birbirine uymaktadır. Gemide, 4.000 metre derinliğin getirdiği yapısal hasar dışında, deniz suyunun yol açtığı büyük çapta bir hasar ve korozyon görülmemiştir. Deniz yatağının çamurlu yüzeyine dağılmış şarap şişeleri ve gümüş yemek takımları bile sağlamdır. Titanik, denizin dibinden çıkarılabilecek midir? Bu, pek mümkün görülmemektedir. Geminin kurtarılmasının maliyetinin, Apollo’nun Ay’a insan götürme operasyonun maliyetine yakın olacağı hesaplanmıştır.

Ayrıca bir süre sonra da insanlı küçük denizaltılar gemideki değerli antikaları bulmak için enkaz çevresinde dolaşmaya başlayabilirler, Amerikalı ve İngiliz avukatlar da gemidekilerin elde edilmesi konusunda mahkeme salonlarında birbirlerine düşebilirler. Pitt her zaman ileriyi görmüştür. 1970’lerde 1980’leri yaşamış 1980’lerde 1900’ları görmüştür. Batı’ya giden göçmen konvoylarının rehberleri gibi, Pitt de ilerdeki tepeye bakar ve bize orada neler oIabileceğini söylerdi. Bizim ancak hayal gücümüzü kullanarak gözümüzde canlandırabileceğimız şeyleri o kolayca görürdü. Bu nedenle Titanic’in bulunduğu açıklandığında, hiç kimse benim kadar mutlu olmamıştır. Çünkü ben Pitt’in, onu herkesten önce gördüğünü biliyorum.

.