Ernest Mandel – Geç Kapitalizm

1939’da Ernest PSR’nin militanı olur. Bu parti, 1932-1936 yıllarındaki genel grevler ile sektörel ve mesleklerarası grevlerin sayesinde marjinallikten kurtulabilmiş ve maden, metal ve liman işçileri ile ilişkiler kurmuştu. Ancak 1938’de işçilerin yenilgisinden darbe yemişti ve Mayıs 1940 ile Haziran 1941’deki baskılardan ciddi biçimde etkilenecekti. Her türden Stalinistin uzun süre sürdürdüğü yalanın tersine, Belçika Troçkist hareketi etkin biçimde ve en başından itibaren ülkenin Hitler ordusunca işgal edilmesine karşı mücadeleye katılmıştı. Bu yüzden de ciddi bir bedel ödemişti: Yöneticilerinin ve kadrolarının birçoğu Almanya’daki Nazi kamplarında can vermiştir. Ernest’in kendisi de üç kez tutuklanmıştır: ilk sefer, Alman askerlerine bir bildiri dağıtımı sırasında (Brüksel’in yakınlarında St Gilles’de tutuluyordu, oradan da Auschwitz’e götürülecekti, ama kaçmayı başardı); ikinci kez, Mart 1944’de Liège’deki Cockerill fabrikalarında bir bildiri dağıtımı sırasında (zorunlu çalışmaya mahkûm edilir ve Almanya’da yeniden kaçmayı başaracağı bir çalışma kampına gönderilir); üçüncü kez ise yine bir çalışma kampına gönderilmek üzere tutuklanır, oradan da Nisan 1945’de kurtarılır. Sağ kalmasını çok zor durumda olan Hitler rejiminin toplama kampı sistemini vuran ve giderek büyüyen bürokratik karmaşa sayesinde kimliğinin “Yahudi” olarak saptanmamasına borçludur. Savaşın başında önderleri yakalanan PSR Abraham Léon’un simgesel kişiliğiyle yeniden düzenlenir. 1919’de doğan bu genç önder Parti’yi yeniden diriltir: yasadışı bir aygıtın kuruluşu, hücreler ve bölgelerle ilişkilerin yeniden düzenlenmesi, la Voie de Lenine [Lenin’in Sesi] dergisinin yayınlanması, ilk bildirilerin dağıtımı. Belçika seksiyonunu Nazi işgaline karşı iki cephede mücadeleye yönlendirir: Alman askerlerine yönelik bir siyasi çalışma (aralarında bu çalışmanın Belçika’da sonra da Fransa’da sorumlusu olan Monat-Widelin’in de bulunduğu İKD’li Alman yoldaşlarla işbirliği içerisinde) ve kararlı bir biçimde enternasyonalist ve omurgasını işçi sınıfının oluşturması gereken kitlesel bir anti-faşist direniş. Tüm Enternasyonali de kapsayan perspektif, tıpkı 1914-1918’deki gibi, savaşın Avrupa kıtasında bir sosyalist devrime dönüştürülmesi için çalışmaktı.