İstanbııl’ıın Kuytu Köşeleri’ne başlarken, masaya oturup-oturup kalkarak, mantıksız bahanelerle balkona çıkıp çiçeklere bakarak, kitaba başlamadan günler ve saatlar geçirdim. Kendime, bunun hesabını sormaktan bile, kaçındım. Neden? .. Çünkü konu İstanbul… Doğduğum, ömrümü geçirdiğim, bu yaşa vardığım şehir … Şehir olarak, ilk sevdam … Neden mi bu denli duygulanıyorum hala? .. Çok açık: Çocukluğumuzun o minik-masum […]

Yüreğimi ezen bir işe başlıyorum. Konu: İstanbul üzerine yazı… Eziklik nedeni: Bir ömürlük anı hazinesinin ağırlığı… Umut kıran olayları, ve can bağışlayan mutluluk dakikalarıyla… Sonra yorgun bir huzur… Peşinden, yılların dibinden yükselen sevinç kabarcıkları… Ömrümün ikindisinde İstanbul’la hesaplaşınca görüyorum ki, yaşadığım şehir ve ben, birbirimizi sevmişiz. Arada zıtlaştığımız olmuş ama, bu da sevginin şanından… Hele: […]